#themeetups Φώτης Σεργουλόπουλος: Τα social media λειτουργούν ως ένας ακάλυπτος στην πολυκατοικία που θα βγεις να βρίσεις την απέναντι
Τζένη Μπαλατσινού
5 Νοεμβρίου 2018
Με τον Φώτη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Aυτή τη φορά βρεθήκαμε στο Artisanal, το δεύτερο επιχειρηματικό του εγχείρημα. Αφοπλιστικά ειλικρινής σε όλες του τις εκφάνσεις, εκπέμπει αμεσότητα και ηρεμία. Πολύπλευρος εκ φύσεως, ηθοποιός, παρουσιαστής και επιχειρηματίας χωρίς να προκαλεί “τεχνητό” θόρυβο γύρω από το όνομά του, καταφέρνει να τα κάνει όλα με επιτυχία. Μιλήσαμε για επιχειρήσεις, οικονομικά ρίσκα, ανθρώπινες σχέσεις, φιλίες, απαντήσεις και μπλοκαρίσματα, για την γνωριμία του με τον Μarilyn Μanson, ενώ ταυτόχρονα δοκιμάσαμε τα πιάτα του Artisanal, σε μία προσπάθεια να μου δώσει τα κιλά που πήρε το καλοκαίρι :) με αυγό-φέτα και μυζήθρα.
Πότε άνοιξες το Artisanal;
Πριν 4 χρόνια. Είναι σημαδιακό (γελάει)… Άνοιξε τον Δεκέμβριο πριν από τα Capital controls.
Δεν ήταν Δεκέμβριος τα capital controls, ήταν Ιούνιος.
Ναι. Εμείς ανοίξαμε τον Δεκέμβριο πριν. Ήταν του Αγίου Νικολάου. Θα σου πω μια ιστορία. Όταν ανοίξαμε το Shamone, ήταν 12 Φεβρουαρίου του 2012. Εκείνη την ημερομηνία καιγόταν η Αθήνα γιατί υπογραφόταν το 2ο μνημόνιο. Ήταν το opening του μαγαζιού και γινόταν χαμός. Είχαμε καλέσει κόσμο από το εξωτερικό… Χαμός. Είχα πληγωθεί πολύ για κόσμο που δεν κατάφερε να έρθει (γέλια). Όταν άνοιξε το Artisanal ήταν του Αγίου Νικολάου και καιγόταν πάλι η Αθήνα (γέλια).
Καίγεται δεν καίγεται η Αθήνα, εσύ καλά πας (γέλια)
Να σου πω το εξής. Όταν αποφασίσεις να ασχοληθείς με επιχειρήσεις υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι λένε «να, λεφτά, επιχειρήσεις, κεφάλαιο» κλπ. Αυτό που μπορώ να πω για τον εαυτό μου είναι ότι σε πολύ μεγάλες περιόδους κρίσης, έχω επενδύσει τα χρήματά μου ολοκληρωτικά, στην Ελλάδα. Έχω κάνει επιχειρήσεις, τη μια το 2012 που κανένας δεν έβαζε λεφτά στην Ελλάδα, δεν τολμούσε να κάνει τίποτα, κι όμως εγώ μπήκα στη διαδικασία κι έκανα ένα μεγάλο άλμα το οποίο πήγε πολύ καλά.Και δεν τα έβγαλα έξω, δεν έκανα επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Θέλω να σου πω ότι αυτή τη στιγμή ζουν 70 οικογένειες από αυτές τις επιχειρήσεις. Άρα, δεν μπορεί κανένας να μου πει εμένα ότι λειτουργώ εκ του ασφαλούς.
Η έννοια του επιχειρείν πάντα εμπεριέχει κίνδυνο.
Πολύ μεγάλο. Όμως αυτή τη στιγμή, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος διότι έχω μπορέσει κι έχω βρει έναν εαυτό που τον θαυμάζω, για την τόλμη μου, για όλα αυτά που έχω κάνει. Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα με τα πράγματα που έχω δημιουργήσει. Και με πάρα πολύ μεγάλη λεπτομέρεια. Δεν είναι ότι άνοιξα ένα μαγαζί κι έδωσα το όνομά μου και τέλος. Έχω ασχοληθεί από την επιλογή του σερβίτσιου μέχρι τα φυτά.
Μαγειρεύεις;
Πάντα. Και τώρα μαγειρεύω. Χθες έκανα μια κολοκυθόπιτα στο σπίτι βέβαια διότι στο Artisanal μαγειρεύει μόνο ο Δημήτρης Δημητριάδης. Κι εδώ και ένα χρόνο, έχουμε κάνει μια στροφή στην ελληνική γεύση.
Βλέπω και πολύ ωραία… βρώμικα πιάτα, καταστροφή (γέλια)
Ναι! Έχουμε αυγόφετες με ψωμί ξινομυζήθρα και μέλι, πεϊνιρλί με κιμά και κασέρι, τραχανά με κολοκυθάκι, μυρωδικά και λουκάνικο. Ο Δημήτρης είναι μάγος. Επειδή είναι και η καταγωγή του από τη Λάρισα, αποφασίσαμε να μπούμε καθαρά στη δημιουργική κουζίνα την ελληνική, να έρθει ο άλλος να φάει ένα brunch, αλλά να του θυμίζει Κυριακή μεσημέρι στο χωριό. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να κάνω αυγά benedict, βάφλες, το αμερικάνικο brunch. Είπαμε να πάμε σε ένα πρωινό ελληνικό κι έχει πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία. Και το χαίρομαι γιατί ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος με την επιλογή μας. Κι επειδή είμαστε και κοντά στη Δροσιά, το πεϊνιρλί είναι της Δροσιάς. (γέλια)
Αυγοφέτες με μυζήθρα και μέλι
Πώς φαντάζεσαι τα επιχειρηματικά σου σχέδια τα επόμενα πέντε χρόνια;
Α, δεν ξέρω. (γέλια)
Ποιο είναι το πιο περίεργο που σου έχει ζητήσει πελάτης;
Αχ, υπάρχουν πολλά. Κι από παραξενιές και αγένειες πολλές. Δεν είναι όλος ο κόσμος, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι αγενείς. Εγώ δεν ανέχομαι άνθρωπο ο οποίος θα μιλήσει άσχημα στο προσωπικό. Εμείς έχουμε κρατήσει την αίθουσα του εστιατορίου πάνω να μην καπνίζει κανείς. Κι όταν έβγαλε κάποιος ένα τσιγάρο πήγε μια υπάλληλος και είπε σας παρακαλώ πολύ, δεν καπνίζουμε. Και η απάντησή του ήταν «είσαι γελοία». Ε, δεν είναι ωραίο αυτό το πράγμα. Ειδικά σε κάτι το οποίο δεν επιτρέπεται κιόλας. Επίσης, υπάρχουν άνθρωποι που κλείνουν τραπέζι Σάββατο και δεν έρχονται. Κι όταν τους παίρνεις τηλέφωνο δεν απαντάνε.
Όπως παραγγέλναμε μικροί πίτσες και δεν ανοίγαμε την πόρτα.
Δεν ξέρω. Κάνουν μια κράτηση και δεν τους κοστίζει να μην εμφανιστούν ποτέ. Υπάρχει βέβαια κι άλλη μια ιστορία, πολύ αστεία. Στις αρχές, όταν ανοίγει ένα μαγαζί, υπάρχουν καθυστερήσεις. Δεν έχει συντονιστεί η κουζίνα με τη σάλα και γίνεται ένας πανικός. Και κάνουμε μια σύσκεψη λίγο πριν ανοίξουμε και λέω «ακούστε παιδιά, θα πάμε σφαίρα. Θα έχετε το νου σας». Και είμαστε όλοι alert. Kι από τον υπερβολικό ζήλο, είναι ένα ζευγάρι που κάθεται και τρώει, και πριν καν τελειώσουν τα πρώτα, του έχουν πάει και τα δεύτερα. Δηλαδή έχει γίνει ένα λάθος πάλι. Αλλά απ’ την αντίθετη πλευρά. Και η κυρία αυτή παρατάει τα πιρούνια και παθαίνει μια τρέλα και λέει «Δε θα με διώξετε εμένα νωρίς. Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω μετά από έξι μήνες, βρήκα νταντά για πρώτη φορά για τα παιδιά και δε θα φύγω από δω!» Νόμιζε ότι ήθελε να την ξεπετάξουμε. (γέλια)
Ε, δίκιο είχε! (γέλια)
Και της λέγαμε μα σας παρακαλώ, καθίστε όσο θέλετε. Την κεράσαμε και τα γλυκά της. Αλλά έπαθε τρέλα ότι τελειώνει γρήγορα η βραδιά της. Εκείνη είχε το θέμα της, ότι προφανώς είχε γεννήσει και μετά από 6 μήνες, βρήκε νταντά και βγήκε από το σπίτι της, έκανε την έξοδό της κι εμείς της το χαλούσαμε.
Αυγόφετες με μυζήθρα και μέλι (αριστερά), τηγανητά αυγά πάνω σε χόρτα φρικασέ (στη μέση), τραχανάς με λουκάνικο και κολοκυθάκι (δεξιά)
Το πρώτο σου εγχείρημα το Shamone είναι ένα extended καλλιτεχνικό μέρος, δηλαδή ένα bar theater club. Ένα concept διαφορετικό για τα Ελληνικά δεδομένα.
Είχα πολύ μεγάλη αγωνία, αλλά και χαρά. Για εμένα η επιχείρηση είναι σαν ένα παιδί. Και είναι μη εξαρτημένη εργασία. Που σημαίνει ότι βάζεις την υπογραφή σου σε ό,τι κι αν συμβεί. Δεν έχεις να πεις «δουλεύω για άλλον και δεν θέλω». Είναι ένα πράγμα το οποίο το δουλεύεις, το φτιάχνεις και σου αποδίδει, δε γίνεται διαφορετικά.
Η παράσταση που ευχαριστήθηκες περισσότερο στο Shamone ;
Αχ, ήταν πάρα πολύ ωραίες τα δύο τελευταία χρόνια οι τελευταίες παραστάσεις που κάναμε, σε σκηνοθεσία της Βασιλικής Ανδρίτσου και σε κείμενα του Γιώργου Γαλίτη. Περάσαμε υπέροχα.
Τώρα τι ετοιμάζετε;
Τώρα ετοιμάζουμε μία μουσικοθεατρική παράσταση των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου με τίτλο Κάνω Καμπάκ. Θα παίζω εγώ μαζί με την Τζένη Διαγούπη και μαζί μας τραγουδούν η Τζοζεφίν και ο Κωνσταντίνος Φρατζής. Ξεκινάμε την Πέμπτη στις 22 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη στις 22.00, στην Κωνσταντινουπόλεως 46 στο Γκάζι. Και είναι μια παράσταση με το γνωστό ύφος Ρέππα – Παπαθανασίου που είναι πάρα πολύ αστείο.
Η διαφορά του να ανεβάζεις μια παράσταση στο Shamone με το να την ανεβάζεις στο θέατρο, ποια είναι;
Στο θέατρο είσαι σε μια θέση που δεν αγγίζεις το κοινό. Στο Shamone όχι μόνο το αγγίζεις αλλά έρχεσαι και σε μεγάλη επαφή μαζί του, του μιλάς μέσα στα μάτια. Είναι πολύ άμεσο.
Έχει ανέβει ποτέ κανένας θαμώνας επάνω;
Να έχει ανέβει από μόνος του, όχι. Έχουμε ανεβάσει όμως εμείς. Είχαμε κάνει ένα νούμερο στην τελευταία παράσταση που έκανα την Κομανέτσι που ήταν σε ένα gala για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο. Κι έκανε κρίκους λόγω της νίκης του Πετρούνια. Κι έχω τον Πετρούνια από κάτω. Και τον ανέβασα να με ανεβάσει στους κρίκους. Καλά, δε φαντάζεσαι τι έγινε. Γι’ αυτά ζω (γέλια). Μ’ αρέσει η σάτιρα πολύ.
Στις φάρσες στην εκπομπή δεν ήσουν καλός όμως (γέλια)
Ποτέ. Ντρέπομαι πολύ. Θα σου πω κάτι που είχε συμβεί παλιά. Όταν ήμασταν παιδιά, κάναμε κάτι παιδικά πάρτι. Αλλά τα παιδικά πάρτι τότε γινόντουσαν στα σπίτια κυρίως. Δε γινόντουσαν στους παιδότοπους, ή κάπου αλλού. Πήγαινα δημοτικό, ήταν άνοιξη, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα σπίτι. Κάποια στιγμή κατεβήκαμε κάτω από το σπίτι για να παίξουμε στην διπλανή μάντρα, η οποία είχε και αυτοκίνητα. Και πώς του' ρχεται ενός παιδιού, του πιο «αλήτη» της τάξης και σπάει τα αυτοκίνητα, τα παρμπρίζ. Και μαζί και όλοι οι υπόλοιποι φυσικά. Ο παιδικός όχλος. Ε, εγώ είχα μια σκούπα και μάζευα τα γυαλιά. Μας πήγαν στα δικαστήρια τότε. Ήμασταν ανήλικοι και ο δικαστής μας αντιμετώπισε φιλικά. Μας ρώταγε τι ομάδα είμαστε!
Ο γιός σου κάνει φάρσες;
Κρύβεται στις ντουλάπες!
Καλό ξεκίνημα! (γέλια) Σου μοιάζει πολύ.
Πολλοί μου λένε ότι έχει και το βάδισμά μου, το στιλ μου. Έχει πλάκα, είναι αστείος. Και τώρα είναι σε μια πολύ όμορφη ηλικία. Φλερτάρει ενστικτωδώς, χωρίς να καταλαβαίνει τι είναι αυτό. Βγαίνει από μέσα του. Νομίζω κι εύχομαι ότι είναι ένας άνθρωπος που θα γίνει αγαπητός.
Εσύ είχες μικρός ανάγκη να είσαι αγαπητός;
Εγώ ήμουν ο πιο δειλός, ο καθόλου δημοφιλής, ο πιο ντροπαλός, αυτός που δεν ξεκόλλησε ποτέ από το σπίτι του, που δεν έκανε ποτέ κάτι τολμηρό.
Κι πότε έκανες την «επανάσταση» σου;
Μετά το λύκειο που μπήκα στην δραματική. Αφού μου λέγαν οι συμμαθητές μου που με ξέρουν καλά ότι, αν μας έλεγες ότι θα βγαίνεις στην τηλεόραση και θα μιλάς θα λέγαμε «άντε από δω ρε». Εγώ ας πούμε, ποίημα δεν είπα ποτέ. Εδώ δεν ανέβαινα στην τάξη να πω μάθημα.
Το ‘χες πάρει απόφαση από μικρός;
Δεν το σκεφτόμουν από μικρός γιατί δεν ήταν τόσο ώριμη η σκέψη μου, αλλά λόγω της θείας μου, που είναι η Κατερινα Γιουλάκη, έχω ζήσει πολύ παρασκήνιο. Κι ήταν κάτι το οποίο με μάγευε. Θυμάμαι να είμαι στο καμαρίνι της θείας μου, που ήταν ακριβώς στην κουίντα και να μου λέει «Λοιπόν, Φωτάκο, έρχομαι σε 5 λεπτά». Και να ανοίγει μια πόρτα, που από μέσα έβλεπες άπλετο φως. Πίσω από την πόρτα υπήρχε μια άλλη ζωή. Αυτό καθόμουν και το χάζευα.
Και τώρα πώς νιώθεις όταν περιμένεις στην άκρη της σκηνής πριν βγεις στο φως;
Αυτό που νιώθω είναι ότι με μαγεύει ακόμα αυτή η αλλαγή με την πραγματικότητα. Με τρελαίνει το ότι μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο. Και είναι μαγικό ότι από τη μια στιγμή στην άλλη μπορείς να το κάνεις αυτό. Το οποίο δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν πολλοί που λένε «ε, ηθοποιοί και τι κάνουν αυτοί μωρέ». Όχι, είναι δύσκολο να το κάνεις.
Ανοιχτή πίτα με μανιτάρια και ρόκα
Έχεις φάει «σεντόνι»;
Βεβαίως. Και με έχουν σώσει οι άλλοι. Θυμάμαι κάναμε πρόβες σε μια παράσταση πέρσι, πρόπερσι, «ο Άη Βασίλης είναι σκέτη λέρα», και ήταν η πολύ καλή μου φίλη η Τζόυς Ευείδη στη σκηνή. Η Τζόυς, γενικά, είναι ο σωτήρας όλων των ηθοποιών. Ξέρει να ελίσσεται από την εμπειρία που έχει, ξέρει τα πάντα. Σώζει ζωές( γέλια). Με το που σε δει να μην το λες, σου λέει το δικό σου. Και με τη Τζόυς έχουμε μια πολύ στενή φιλία, γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά. Στο σχολείο όταν είχαμε μια θεατρική ομάδα, έπαιζε και η Τζόυς.
Νευρικό γέλιο σ΄ έχει πιάσει επάνω στη σκηνή;
Α, ναι. Όσες φορές έχω διηγηθεί για ποιό λόγο μας έχει πιάσει νευρικό γέλιο πάνω στη σκηνή, στον τρίτο δε φαίνεται καθόλου αστείο. Είναι πάρα πολύ γαργαλιστικό αυτό που μπορεί να συμβεί πάνω στη σκηνή. Ας πούμε θυμάμαι ότι παίζαμε με τον Χρήστο Σιμαρδάνη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή, κι ήταν κι αυτός σε αυτήν την παράσταση. Έκανε μια τρανσέξουαλ η οποία μπαίνει στη σκηνή. Και φόραγε ένα καλσόν αδιαφανές, ένα κολάν, για να κρύβει τις ατέλειες ενός άντρα που είναι οι τρίχες. Και πώς του τη βαράει μια μέρα και λέει «θα βάλω ένα μωβ». Έπαιζε και η Σοφία η Βογιατζάκη. Και πώς της τη βαράει και της Βογιατζάκη και λέει «θα βάλω ένα μωβ». Και βγαίνουν στη σκηνή και με το που τους βλέπω και τους δύο με το μωβ καλσόν, να κοιτάνε και τα μάτια τους να γελάνε από μέσα, άνοιξα την πόρτα και ξαναβγήκα. Δεν το άντεξα. Αλλά αυτό μπορεί να φαίνεται σε έναν άνθρωπο «σιγά το αστείο που να μην μπορείς να σταματήσεις να γελάς».
Στην τηλεόραση εκτός από την εποχή του Πρωινού, έχεις υποστηρίξει μόνο concepts.
Μου αρέσει πάρα πολύ το κονσεπτικό. Γενικά είναι πάρα πολύ ωραία η δουλειά της τηλεόρασης. Όσοι έχουν ανακατευτεί με την τηλεόραση, το ξέρεις και εσύ πολύ καλά, ξέρουν πως είναι πολύ ωραία δουλειά.
Μπλακ Φόρεστ
Live ή video προτιμάς στην τηλεόραση;
Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Προτιμώ το live να σου πω την αλήθεια. Αλλά όταν τη γράφεις την εκπομπή, μπορείς να εκμεταλλευτείς κάτι το οποίο δε θα έβγαινε στο live. Mπορεί να εκμεταλλευτείς μια λεπτομέρεια μέσω του μοντάζ, να το «στολίσεις». Δεν είναι τυχαίο που στο εξωτερικό οι περισσότερες εκπομπές είναι live on tape. Βρίσκουν πράγματα τα οποία μπορούν να βουλώσουν κενό.
Τώρα δυο χρόνια έχεις αποχή από την τηλεόραση.
Ναι. Η τελευταία μου δουλειά ήταν η συμμετοχή μου στο Your Face Sounds Familiar.
Έχεις σκεφτεί ένα concept με το οποίο θα ήθελες να επανέλθεις; Υπάρχει κάτι στο μυαλό σου;
Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν πολύ και είναι πρωτότυπες ιδέες. Αλλά αυτή τη στιγμή, η τηλεόραση βρίσκεται σε μια κατάσταση διαφορετική από ό,τι παλιότερα. Δεν εννοώ τα προγράμματά της, γιατί υπήρχαν περίοδοι που τα προγράμματά της ήταν πιο σκληρά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η τηλεόραση φέτος δείχνει έναν σκληρό εαυτό. Και παλιότερα υπήρχαν σκληρότητες στην τηλεόραση. Και μη σου πω και χειρότερες. Άνθρωποι που εκτίθεντο, άνθρωποι που μιλούσαν για τη ζωή τους, βρισίδια... Ήταν σκληρή η τηλεόραση παλιά, μην τα ξεχνάμε. Μη σκεφτόμαστε μόνο τις επαναλήψεις του Mega και μας πιάνει ένας ρομαντισμός, σε κάτι το οποίο χάνεται. Γιατί τώρα μπαίνουμε και σε αυτή τη φάση, σαν τηλεθεατές.
Αναπολούμε την ποιότητα του MEGA;
Μας πιάνει αυτό. Όχι. Έτσι ήταν και τότε. Απλά, τώρα, η τηλεόραση και οι διοργανωτές της, οι ιδιοκτήτες της, τα διοικητικά στελέχη, είναι σε μια κατάσταση έξαλλη. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς άμεσα. Τώρα για παράδειγμα είναι η πρώτη φορά που δώσανε χρήματα για να πάρουν άδειες. Αυτά τα χρήματα βγήκαν από τσέπες, πρέπει να τα πάρουν πίσω, οπότε οποιοσδήποτε δουλεύει σε αυτό, είναι σε μια τρέλα. Θέλω λίγο να καλμάρουν και να συζητήσω κανονικά (γελάει).
Ποιά ήταν η πιο σημαντική συνέντευξη που πήρες ποτέ;
Είναι μία πολύ διασκεδαστική ιστορία, η συνέντευξη που έκανα με το Marilyn Manson. Κατ' αρχήν να πω ότι ο Manson είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ απεριόριστα. Αυτό ίσως να οφείλεται και στα πολυσχιδή μουσικά μου γούστα. Όμως η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που θα ακούσω ένα κομμάτι του ή θα δω κάποιο κλιπ του, μαγεύομαι. Αυτός ήταν και ο λόγος που πριν αρκετά χρόνια είχα πάει στο Terra Vibe να δω μία συναυλία του και ήταν συγκλονιστικός. Το θέμα είναι ότι το 2010 έγινε μία έκθεση ζωγραφικής στην Αθηναΐδα με έργα του ιδίου και όταν το άκουσα ήθελα οπωσδήποτε να τον συναντήσω. Είχα παρακαλέσει τους διοργανωτές αν γίνεται να τον συναντήσω και να του κάνω μία μικρή συνέντευξη για την τηλεόραση. Εκείνος έμενε στη Μεγάλη Βρετάνια όμως την περίοδο εκείνη είχαν αρχίσει οι έντονες διαδηλώσεις στο Σύνταγμα με αποτέλεσμα ο Manson να ακυρώσει οποιαδήποτε συνέντευξη. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάω εκείνο το βράδυ στην εκδήλωση και τουλάχιστον να τον έβλεπα από κοντά.
Πώς ξεκινήσατε την βραδιά σας και πώς κατέληξατε;
Λόγω του ότι όπως είπα και πριν ήμουν φαν του στις απόκριες εκείνης της χρονιάς στο πλατώ της εκπομπής είχα ντυθεί Manson και την φωτογραφία την είχα στο κινητό μου. Αφού λοιπόν τελείωσε η περιήγηση του Manson στα έργα του κι εγώ τον παρακολουθούσα από μακριά έρχεται η Ζωή (Μπελούκα) και μου λέει θα σου μιλήσει. Εγώ είχα ευτυχώς εκεί κάμερες για την κάλυψη της βραδιάς. Με σύστησαν στον μάνατζερ του και είχα την ιδέα να του δείξω τη φωτογραφία μου ως Manson.
Φώτης Σεργολόπουλος ως Marilyn Manson
Φυσικά έβαλε τα γέλια και μου λέει αυτό πρέπει να το δει ο ίδιος. Eκείνη την περίοδο ο Manson είχε σχέση με την Evan Rachel Wood που έκανε επιτυχία στο True Blood η οποία τον συνόδευε αλλά αυτός την είχε λίγο από μακρυά. Όταν μας σύστησε ο μάνατζερ, μου λέει δείξτου τη φωτογραφία. Έπεσε πολύ γέλιο και έσπασε ο πάγος. Φώναξε τη Rachel και της λέει έλα να δεις. Ήταν τόσο χαλαρή ατμόσφαιρα που έκατσαν και οι δύο στη συνέντευξη την οποία από τη χαρά μου δεν θυμάμαι καθόλου, αλλά απ' ότι μου είπε ο ίδιος ήταν η μοναδική κοινή τους συνέντευξη και μάλιστα για κάποιο διάστημα την είχε ανεβάζει και στο επίσημο site του.
Ο Φώτης Σεργουλόπουλος δείχνοντας την φωτογραφία στον Marilyn Manson με την Evan Rachel Wood
Μετά με κάλεσε να πάμε σε για φαγητό στο Bricolage όπου μπορέσαμε να κάνουμε μία κουβέντα από φιλοσοφία και τη ποίηση του Edgar Allan Poe, μέχρι τον καιρό στο Λος Αντζελες και πώς αυτός επηρεάζει τον κύκλο ζωής των Sequoia στη Σιέρρα Νεβάδα.
Έχεις κρατήσει επαφή;
Απολύτως καμία (γέλια).
Σκέφτεσαι καμία φορά να φύγεις στο εξωτερικό; Γιατί και στο Παρίσι έχεις μια βάση.
Θα σου πω το εξής. Μου είναι πολύ εύκολο να φύγω. Αλλά αν ήταν να έχω φύγει θα είχα φύγει. Από την πρώτη φορά που πήγα στο Παρίσι για να μείνω, από τότε που σπούδαζα, μου έγινε πρόταση να μείνω. Κι από σπουδαίους ανθρώπους. Ακούγεται λίγο κάπως...
Εντάξει τώρα, μην ντρέπεσαι. (γέλια)
Πήγα σε μια σχολή, που αυτός που την είχε ήταν ο δημιουργός του Piccolo Teatro στο Μιλάνο, μαζί με τον Strehler. Και πολύ φίλη του φυσικά ήταν η Ariane Mnouchkine, που έχει το «Θέατρο του Ήλιου» η οποία έβλεπε τις εξετάσεις μας. Κι όταν έδωσα εξετάσεις, μιλούσαμε μετά και μου λέει «Γιατί δε μένετε εδώ;». Δε μου έκανε πρόταση δουλειάς, αλλά επειδή το «Θέατρο του Ήλιου» είχε μία κοινοβιακή λογική, οι ηθοποιοί ζούσαν μαζί, περνούσαν πολλές ώρες μαζί, δεν έκαναν πρόταση να δουλέψεις αλλά έλεγαν «Θέλεις να μπεις στη διαδικασία να έρθεις εδώ;». Ήταν πολύ καλυμμένη πρόταση αυτή. Της λέω «όχι, θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα». Μου λέει «γιατί;». Tης λέω «Γιατί είμαι ερωτευμένος».
Πριν πόσα χρόνια;
Το ’88.
Μικρό παιδί. Δεν το μετάνιωσες;
Όχι. Αυτό θέλω να σου πω. Δεν μετάνιωσα ούτε τότε που δεν έμεινα, και ας ήταν σκληρή η ζωή όταν επέστρεψα, ήρθα να δουλέψω σ΄ ένα θέατρο που δεν με ήθελε, δεν ήμουν ευτυχισμένος, δεν έκανα πράγματα που μου αρέσαν, ήταν όλα περίεργα. Ήμασταν στη δεκαετία του ’80 που δεν ήταν όμορφα τα πράγματα. Έπρεπε ή να είσαι στην απόλυτη κουλτούρα ή οτιδήποτε εμπορικό έκανες ήταν κασέτα. Κι εγώ έχω κάνει. Έχω κάνει μια ταινία, η οποία παίζεται και πολύ συχνά στην τηλεόραση.
(!)
Με την Ελένη Φιλίνη, «Η τρέλα πάει στα σχολεία»
Δεν την έχω δει...
Είσαι η μόνη που δεν το έχεις δει! (γέλια). Είμαι πολύ χαρούμενος που τη βλέπω, γιατί είμαι πάρα πολύ «άλλος» αλλά αυτή ήταν η δουλειά. Δε μου άρεσε, δεν ήμουν χαρούμενος, δεν ήταν αυτό που ήθελα εγώ να κάνω. Αλλά δε μετάνιωσα που γύρισα, ποτέ. Από την άλλη, η Ελλάδα μου έχει χαρίσει μια οικογένεια. Δεν είναι εύκολο. Τη σιχτιρίζω, της μιλάω άσχημα καμιά φορά της Ελλάδας, διότι όλοι γνωρίζουμε το τι σκατά γίνεται και πόσο δύσκολα είναι εδώ.
Τι σε απωθεί περισσότερο σήμερα;
Η αγένεια. Ο κόσμος δεν περνάει καλά, οπότε θέλει να αντιδράσει και όταν θέλει να αντιδράσει, αντιδρά σε οτιδήποτε. To βλέπεις κι εσύ. Επίσης, τα social media λειτουργούν ως ένας ακάλυπτος στην πολυκατοικία που θα βγεις να βρίσεις την απέναντι, «μωρή μάζεψε τα βρακιά σου». Στα social media κάνεις φίλους, δημιουργείς μια παρέα ανθρώπων, που τους σκυλοβρίζεις επειδή έτσι σου γουστάρει. Δεν είναι ότι έχουμε αγριέψει πολύ περισσότερο. Άγριοι ήμασταν και παλιότερα. Αλλά ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης, σου δημιουργεί την άνεση να ανοίξεις τα παντζούρια και να αρχίσεις να πετάς μπουγαδόνερα στον απέναντι. Ενώ πριν ήξερες ότι εκεί μένει η κυρά-Κατίνα. Και θα πήγαινες να της βαρέσεις την πόρτα μετά. Ενώ τώρα σου δίνεται η απόλυτη ελευθερία γιατί δε δείχνεις τη μούρη σου στον άλλο. Εκεί είναι η αγριότητα.
Απαντάς στον κόσμο;
Ουουου... Η χαρά μου η μεγάλη είναι να κάνω μπλοκ. Είσαι καλά που θα κάτσω να απαντήσω; Κοίταξε, έχω απαντήσει μια φορά. Φέτος το καλοκαίρι. Κι απάντησα σε ένα θέμα στο οποίο μου λέγανε «σιγά μωρέ, πώς κάνεις έτσι». Γιατί με έθιξε στα χρήματα. Εγώ, ό,τι χρήματα έχω βγάλει τα έχω δουλέψει – γιατί δεν έχω κερδίσει χρήματα ούτε από λαχνούς, ούτε από χρηματιστήριο-, είναι φορολογημένα όλα. Όλα τα έχω δουλέψει. Δεν μπορεί κάποιος, σε μια φωτογραφία που βρίσκομαι στη Μύκονο, στα βράχια επάνω, να μου πει «τρελάθηκες από τα πολλά λεφτά». Αυτό με χτυπάει πάρα πολύ βαθιά. Διότι εγώ τα λεφτά δεν τα υπολογίζω, τα δίνω εύκολα. Τα επενδύω, τα χώνω. Και με χτύπησε σε πολύ ευαίσθητο σημείο και γι' αυτό το λόγο απάντησα.
Το ευχαριστήθηκες;
Πάρα πολύ (γελάει).Υπήρξε μια λαίλαπα σχολίων, μπήκαν κι άλλοι στο χορό. Αλλά δε συνηθίζω να απαντώ και δε συνηθίζω να εξηγώ αυτό που λέω. Δεν μπορώ να λέω κάτι και μετά να έρχεται κάποιος να με ρωτάει «τι εννοούσατε με αυτό που είπατε;» Ε τι εννοούσα; Αυτό που είπα, μιλάω Ελληνικά, δεν υπάρχει άλλη ανάγνωση.
Συμβουλές δίνεις;
Ναι. Είμαι καλός συμβουλάτορας. Τα λέω καλά (γελάει)
Δώσε μας συμβουλές για τις σχέσεις (γέλια). Τι λάθος κάνουν οι άντρες και τι λάθος κάνουν οι γυναίκες;
Λοιπόν. Ο άντρας και η γυναίκα είναι δύο εντελώς διαφορετικά πλάσματα. Η γυναίκα για να κάνει σχέση, ή για να κάνει μια προσέγγιση έστω για μια σεξουαλική επαφή, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλλοθι, μια φωλιά. Αυτή η φωλιά μπορεί να είναι μια σχέση μιας εβδομάδας και προσπαθεί να περάσει αυτό το μήνυμα. Ο άντρας από την άλλη, είναι πολύ πιο εύκολος στο να κάνει μια ξεπέτα, δε θέλει απέναντί του να βρει μια γυναίκα η οποία είναι πάρα πολύ εύκολη, κι από την άλλη δε θέλει να μπει και στη διαδικασία της σχέσης, γιατί το μυαλό του είναι έτσι. Έχουν λοιπόν υπόψιν τους και οι άντρες και οι γυναίκες, τι έχει σκεφτεί ο άλλος. Και σε αυτό το σημείο κάνουν πίσω, γιατί φοβούνται την αντίδραση. Κάνουν πίσω σε αυτό που θέλουν. Είτε θέλουν να κάνουν μια ξεπέτα, είτε θέλουν να κάνουν μια σχέση. Οι γυναίκες φοβούνται ότι «αν του πω για σχέση θα φύγει, γιατί μπορεί να μη θέλει, γιατί μπορεί να μην είμαι κι εγώ έτοιμη, γιατί μπορεί, μπορεί, μπορεί, όμως οι ανάγκες μου οι σεξουαλικές είναι αυτές και θέλω να βρω έναν άντρα». Αυτό είναι το πρόβλημα. Και μετά αν προκύψει σχέση, προκύπτει. Ο άντρας επίσης λέει «θέλω να βρω μια σχέση για να καλύψω το ερωτικό μου πάθος» κι από τη μια λέει «δε θέλω να βρω μια γυναίκα πολύ εύκολη» κι από την άλλη λέει «δε θέλω να βρω και κάποια που θα μου κατσικωθεί». Γι’ αυτό όταν κάποιος χωρίζει, πάει με τις «δεύτερες». Γιατί απατάει ένας άντρας μια γυναίκα που έχει, με μια «δεύτερη»; Το βλέπεις και λες «ρε μ@@@@@ με αυτήν πήγες; Τι σχέση έχει αυτή με τη γυναίκα σου;» Διότι δεν έχει κανένα άλλοθι. Και θα ικανοποιηθεί και δε θα του κατσικωθεί, και δεν έχει και να της δώσει και λογαριασμό, και στο τέλος είναι μια ξεπέτα, δε θα την «ξαναχρησιμοποιήσει». Είναι ασφαλής, όταν πάει με τη «δεύτερη».
Το καταλαβαίνω εν μέρη, αλλά θεωρώ ότι είναι και μία ...καραμέλα. Διότι και η «δεύτερη» στοχεύει επίσης στη σχέση, πάντα.
Οι «δεύτερες» είναι πιο drama queens. Mπορεί να κλάψουνε, να κάνουν υστερίες, είναι στη φύση τους. Έτσι πιστεύω, τώρα δε γράφω και δοκίμιο. Ούτε είμαι κανένας ψυχολόγος.
Ποιοί είναι πιο ευαίσθητοι; Οι άντρες ή οι γυναίκες;
Οι άντρες είναι πιο ευαίσθητοι. Και οι γυναίκες πιο ανασφαλείς. Γιατί στη γυναίκα εναποθέτουμε πάρα πολλά καθήκοντα. Στο να είναι όμορφες, λυγερές, έτοιμες για όλα, δυναμικές, καλές μητέρες... Πολλοί ρόλοι για να αντέξει μια γυναίκα. Οπότε μια γυναίκα μπορεί να μην αισθάνεται ασφαλής με έναν από αυτούς τους ρόλους που της δίνεις. Οι κοινωνικοί ρόλοι είναι πολύ μεγάλο θέμα. Και γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει λίγο να σπάσουν. Κοινωνικός ρόλος δεν είναι μόνο ότι η γυναίκα πρέπει να μεγαλώσει τα παιδιά της. Κοινωνικός ρόλος είναι ότι μια γυναίκα πρέπει να είναι δυναμική, να εργάζεται και να είναι καλή μητέρα.
Τι θα κάνεις με τα κιλά σου, που τρως κάθε βράδυ στο Artisanal; (γέλια)
Θα στα δώσω. Θες να σε ταΐσω; Εγώ πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, έχω φάει έχω πιει, έχω ευχαριστηθεί, κι αυτό μου έχει δώσει πέντε κιλά. Αυτά αν θες μπορώ να στα δώσω.
Τρία κιλά τ΄ αγοράζω!
Ακόνισε τα πηρούνια σου, ξεκινάμε με αυγό- φέτα με μυζήθρα!
