#themeetups: Αθερίδης, Κούρκουλος, Πυρπασόπουλος μιλάνε για τέχνη, ανδρική φιλία, γυναίκες και ναρκισσισμό
Τζένη Μπαλατσινού
15 Νοεμβρίου 2018
Μπαίνοντας στο καμαρίνι του Θοδωρή στο Μικρό Παλλάς, κατάλαβα πως όλες οι ερωτήσεις που ήθελα να κάνω δεν θα γινόντουσαν… Είναι η πρώτη φορά που επιχειρώ να κάνω συνέντευξη σε τρεις ανθρώπους - τρεις πρωταγωνιστές ταυτόχρονα. Κάθισα στον καναπέ, προσπαθώντας να συντονίσω -όσο γινόταν- τη συζήτηση. Στα πρώτα 3 λεπτά παραιτήθηκα και σκέφτηκα πόσο τυχερή ήταν η Shirley MacLaine ακούγοντας τις συζητήσεις των Rat Pack.
Αγαπάς τα ρητά;
Θοδωρής Αθερίδης: Όσο μεγαλώνεις αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι τη σοφία των πολύ απλών κουβεντών που έλεγαν οι παλιοί. Ας πούμε «Ο γάμος είναι τυχερό». Τα άκουγα αυτά σαν βλαχιές σαν κατινιές. Αλλά τελικά είναι πραγματικότητα, είναι αλήθεια.
Ο άντρας χρειάζεται να ξέρει τη γυναίκα από το κεφάλι και κάτω;
Θ.Α.: Αυτά τα έλεγε η μαμά μου στην αδερφή μου όταν ήμασταν πιο μικροί. Αλλά αυτό νομίζω ότι γίνεται ούτως ή άλλως. Αλλά ούτε από εκεί και κάτω τις ξέρεις τις γυναίκες. Αν βάλεις δηλαδή την δυνητικότητα, του να μπορεί να προσποιείται τον οργασμό, ούτε και εκεί την ξέρεις.
Η σκηνοθεσία προέκυψε από την ανάγκη να ελέγχεις τα πράγματα ή από τελειομανία;
Θ.Α.: Τελειομανής δεν είμαι. Το ότι θέλω να ελέγχω τα πράγματα εγώ, είναι αληθές. Καταρχάς θα σου πω κάτι. Σε όλες τις δουλειές μπήκα πολύ ήπια. Δηλαδή την ηθοποιία ξεκίνησα να την πιάνω αφού την σπούδασα και άρχισα να δουλεύω. Στα 19 μπήκα στη σχολή, στα 26 έγραψα το πρώτο μου κείμενο και στα 37 το πρώτο μου θεατρικό. Και έκτοτε έχω γράψει 8 θεατρικά. Με σπουδή πάνω στη γνώση του αντικειμένου, εμπειρικά, βιωματικά και όχι σε σχολές ή σε μεθόδους. Το πρώτο μου θεατρικό «Από έρωτα», το σκηνοθέτησε ο Γιώργος Κιμούλης. Η σκηνοθεσία ήταν μία φυσική εξέλιξη, όπου για πρώτη φορά συνέβη στα 40 μου χρόνια με το θεατρικό μου το «Μία Μέλισσα τον Αύγουστο».
Όταν σκηνοθετείς, γράφεις και παίζεις δεν μπερδεύεσαι;
Θ.Α.: Θα σου πω κάτι. Η σκηνοθεσία είναι μία διαδικασία - παρότι γράψιμο, σκηνοθεσία και υποκριτική είναι 3 διαφορετικές γλώσσες- εγώ επειδή ακριβώς -επιμένω σε αυτό- μπήκα πολύ ήπια από τη μία στην άλλη, τις έβλεπα σαν μία. Δεν πρέπει να ξεχωρίζεις τη μία από την άλλη. Το κείμενο δεν χρειάζεται να φαίνεται. Πρέπει να φαίνεται ότι ο ηθοποιός του ήρθε και το είπε. Η σκηνοθεσία αντίστοιχα δεν χρειάζεται να φαίνεται. Πρέπει να φαίνεται ότι ο ηθοποιός λειτουργεί εντελώς φυσικά. Αυτές είναι οι καλές σκηνοθεσίες, αυτά είναι τα καλά κείμενα. Αυτά, που όταν η παράσταση τα παρουσιάζει σαν ένα πράγμα που συμβαίνει σε έναν ενεστώτα χρόνο, τώρα, για πρώτη φορά και δεν θα ξαναγίνει. Να σου δημιουργεί αυτή την ψευδαίσθηση.
Ασχολείσαι με την λεπτομέρεια;
Θ.Α.: Όχι πάρα πολύ. Είμαι εμμονικός με κάποια πράγματα που για άλλους είναι λεπτομέρειες, αλλά για μένα δεν είναι. Αλλά με τη σχολαστικότητα της λεπτομέρειας όχι. Δεν είμαι όπως λένε έχω ωροσκόπο Παρθένο κτλ. Εγώ δεν έχω ωροσκόπο Παρθένο, έχω Τοξότη (γέλια). Πολύ συχνά έχω δει ανθρώπους που επιμένουν τόσο πολύ στην λεπτομέρεια, να είναι εκτός θέματος και να βασανίζονται. Το ζήτημα είναι πάντα να προσπαθήσεις να είσαι to the point. Να ξεκινάει από έναν πυρήνα και να ανοίγει σε ομόκεντρους κύκλους και στο τέλος έχεις όλο το έργο. Ο τελειομανής για εμένα έχει μία νεύρωση, η οποία δεν με αφορά δεν την θαυμάζω.
Έχεις δυσκολευτεί ποτέ να επικοινωνήσεις με κάποιον ηθοποιό;
Θ.Α.: Πάρα πολλές φορές. Όμως πηγαίνω μαζί του. Γιατί δεν υπάρχει άλλη σωτηρία. Αφού ο ηθοποιός είναι αυτός που θα περάσει το έργο, πρέπει να πάω με αυτό που μου δίνει. Και να πάω τόσο, όσο να καταφέρει να κάνει καλύτερα, αυτό που μπορεί να κάνει. Οι ηθοποιοί χρειάζονται βοήθεια για να βγάλουν αυτό που νιώθουν. Γενικά την σκηνοθεσία την βλέπω σαν δουλεία. Δεν την βλέπω σαν δημιουργία. Νιώθω δούλος των ηθοποιών όταν το κάνω αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να κάνω τις παραστάσεις που θέλω. Δε με έχεις δει να κάνω μεγάλη καριέρα σαν σκηνοθέτης πέραν των δικών μου έργων, γιατί με κουράζει πάρα πολύ, με εξαντλεί. Αλλά στα δικά μου έργα –όχι μόνο σε αυτά που γράφω αλλά και σε αυτά που παίζω- θεωρώ ότι είναι χρέος μου να το κάνω για να γίνει όπως το θέλω.
Είδα σκηνές από τη ταινία Αιγαίο SOS; Πώς σου φαίνεσαι μετά από τόσα χρόνια στη μεγάλη οθόνη;
Θ.Α.: Ότι γέρασα. Και επειδή ήμουν με πιτσιρικάδες που είναι όλοι φαντάροι και κάνω τον διοικητή τους, με έβλεπα και έλεγα «που πα ρε καραμήτρο...» (γέλια)
Εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο (γέλια)
Θ.Α.: Ξέρεις γιατί δε σου φάνηκα; Γιατί μέσα μου -με το που πάτησα τα 50- είμαι περίπου μέσα στις υγιείς προσωπικότητες, που νιώθω ότι ξεκινάω μία δεύτερη ζωή. Είμαι απαλλαγμένος από το να αποδείξω πράγματα. Ζω εφ’ όλης της ύλης ενός ανθρώπου που προβλήθηκε, διακρίθηκε στη χώρα του μέσα από αυτό που έκανε- είδα ποιό είναι το πακέτο- δεν έχει άλλο. Μετά είναι η συντήρηση αυτού του πακέτου. Δεν έχω να αποδείξω κάτι, δε θέλω να ταλαιπωρηθώ με ανθρώπους, οι οποίοι δε με γουστάρουν και να τους πείσω για κάτι. Όταν είσαι πιτσιρικάς βασανίζεσαι πάρα πολύ με αυτό. Να πάρεις free pass από ανθρώπους που δεν σε πάνε. Γιατί αυτό που δεν έχεις καταλάβει όταν είσαι μικρός, είναι πως, ό,τι και να κάνεις δεν θα σε γουστάρουνε.
Χάσιμο χρόνου;
Θ.Α.: Βέβαια. Το ίδιο συμβαίνει και με το κοινό. Υπάρχει μέρος του κοινού το οποίο δεν με πάει. Ό,τι και να κάνω. Γιατί να ασχοληθώ; Ξέρεις από την άλλη, πόσοι πολλοί είναι αυτοί που με γουστάρουνε; Εδώ λέμε ότι τη ζωή μπορείς να την βγάλεις με λίγους και καλούς φίλους. Δε μου φτάνει εμένα το κοινό που με αγαπάει; Δεν λογοδοτώ σε κανένα και όλα αυτά είναι απαλλαγή. Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου ήρεμα. Επειδή λοιπόν νιώθω καλά και από αυτή την άποψη νιώθω νεανικά όταν βλέπω την εικόνα μου.
Με τη Σμαράγδα που είστε μαζί και στο θέατρο και στο σπίτι έρχεται κάποια στιγμή η κούραση της ρουτίνας;
Θ.Α.: Με τη Σμαράγδα έχουμε καταφέρει κάτι καλό, μπορούμε να χωρίσουμε σε τρία λεπτά. Δεν έχουμε μπερδέψει τα οικονομικά μας. Δεν έχουμε κάνει κοινές αγορές, δεν έχουμε δάνεια, έχουμε δύο σπίτια. Ζούμε σε ένα, αλλά είναι θέμα 20 λεπτών να αδειάσω την ντουλάπα μου και να φύγω.
Αυτό το κάνατε με πλάνο;
Θ.Α.: Όχι ακόμα και αυτό έγινε με μία σοφία. Τα φτιάξαμε με την Σμαράγδα όταν εγώ ήμουν 37 και αυτή ήταν 33. Είχαμε τις διαδρομές μας, οπότε είχαμε μία υγιή ψυχική βάση. Ο καθένας ήξερε από τον εαυτό του τι θέλει από μία σχέση και προχωρήσαμε έτσι. Δεν ήθελε παιδί, δεν ήθελα δεύτερο παιδί, οπότε από εκεί και πέρα ταιριάξαμε και σαν άνθρωποι και μη ξεχνάς πως ήμασταν κολλητοί πριν.
Τελικά μία σχέση μένει αν είσαι και φίλος με τον άλλο, ή είναι μύθος;
Θ.Α.: Όχι δεν είναι μύθος. Καλό είναι όμως να συντηρείς την σεξουαλικότητα και τον ερωτισμό. Και από τις δύο μεριές ήταν σχέση συνειδητή. Ξέραμε ότι και αυτό θέλει μία δουλειά.
Νιώθεις καμιά φορά ανασφάλεια; Γιατί είναι μία γυναίκα ποθητή.
Θ.Α.: Όχι δεν νιώθω γιατί θυμάμαι πως έκανε για μένα και αυτή. Οπότε είμαι σίγουρος ότι δεν θα κάνει ποτέ για κάποιον άλλον έτσι. (γέλια)
Πώς είναι να σκηνοθετείς δύο άντρες και εσένα τρεις;
Θ.Α.: Με τον Γιώργο και τον Άλκη νομίζω ότι τα πράγματα έκατσαν και λίγο μόνα τους. Δηλαδή το συζητούσαμε και οι τρεις μας και είναι πολύ βασικό ότι δεν έκανε κανένας κάτι που δεν γουστάρει – είναι αρχή μου ούτως ή άλλως –δε μπορώ να ζητήσω από έναν ηθοποιό να κάνει κάτι που δεν του αρέσει. Ακόμα και με τους νέους ηθοποιούς που δεν ξέρουν τίποτε, σέβομαι την κ@βλ@ του άλλου. Θέλω τον αφρό της όρεξής του. Απλά έπρεπε να συνεννοηθούμε οι 3 μας, με την έννοια να μη καπελώνει ο ένας τον άλλο.
Εσύ Γιώργο είπες αμέσως ναι;
Γιώργος Πυρπασόπολος: Ναι, το είχα δει το έργο, το ήξερα. Ήταν πολύ ωραία παράσταση. Η σύνθεση και το έργο με έκαναν να πω αμέσως ναι. Όποιος ρόλος και να ήταν. Γιατί και οι 3 ρόλοι είναι ισότιμοι, ισάξιοι και πολύ ενδιαφέροντες.
Art ο τίτλος του έργου. Τι είναι τέχνη;
Άλκης Κούρκουλος: Πας καλά παιδάκι μου; (γέλια). Θα σας πω εγώ τι είναι τέχνη; (γέλια). Νομίζω ότι η τέχνη είναι υποκειμενικό πράγμα. Τέχνη μπορείς να δεις ακόμα και στη φύση.
Μπορεί να κάνεις τέχνη χωρίς χρήματα;
Θ.Α.: Με ένα στυλό και ένα χαρτί. Ο Ρίτσος.
Έχεις αγοράσει πίνακα;
Αλ.Κ.: Έχω αγοράσει πίνακα. Μεταξοτυπία, έναν ωραίο Τσαρούχη.
Παζάρια κάνετε; Σας κάνουν;
Αλ.Κ.: Όχι. Δε μπορώ γενικά να κάνω παζάρια. Μου τη σπάει αυτό το ανατολίτικο.
Γ.Π.: Κι εγώ τα σιχαίνομαι τα παζάρια. Όταν σου κάνουν, είναι επίπονο και δύσκολο. Μπαίνω βέβαια στην διαδικασία να διαπραγματευτώ αλλά όχι ευχάριστα.
Θ.Α.: Πάντως εκεί κάνεις παζάρια. Όσο και να τα μισείς.
Γ.Π.: Εμένα τα οικονομικά δεν μου αρέσουν καθόλου.
Αλ.Κ.: Κανείς μας δε γουστάρει τα οικονομικά. Γιατί αν μας άρεσαν θα είχαμε κάνει μία άλλη δουλειά.
Είστε καλοί managers του εαυτού σας;
Γ.Π.: Αναγκαστικά. Και καταναγκαστικά επίσης.
Αλ.K: Εγώ κάνω παζάρια στη δουλειά. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Και πια με τα χρόνια μιλάω και πολύ σκληρά. Λέω τι θέλω ακριβώς και τέλος. Και έχω αφήσει και μία πολυτέλεια στον εαυτό μου, να πω ότι δεν το κάνω. Θα μου πεις και τι θα κάνεις; Δεν ξέρω. Δεν σημαίνει ότι έχω κλείσει κάτι άλλο. Αλλά λέω παιδιά θέλω αυτό και αυτό. Αν δεν τα βρίσκουμε χαιρετώ και θα δω εγώ τι θα κάνω.
Γιώργο, ο ρόλος του Ιβάν έχει συμβιβαστικά και ενοχικά στοιχεία. Λες την αλήθεια σε φίλο ή φοβάσαι;
Γ.Π.: Δεν έχω στοιχεία του Ιβάν, αν και έχω καταπιέσει τον εαυτό μου σε κάποιες περιπτώσεις, σε ό,τι αφορά τους φίλους μου είμαι ειλικρινής, αλλά χρειάζεται πάντα να ζυγίζεις την κατάσταση, αν ο άλλος μπορεί να διαχειριστεί την αλήθεια την δεδομένη στιγμή.
Το έργο μιλάει για την ανδρική φιλιά. Τι μπορεί να την διαλύσει; Οι γυναίκες; Το χρήμα;
Ολοι μαζί: ΄Ολα!!!
Θ.Α.: Το χρήμα είναι πιο δυνατό από τις γυναίκες. Μία π@@στιά οικονομική μεταξύ δύο ανθρώπων μπορεί να τους διαλύσει.
Αλ.Κ.: Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν είναι και πραγματική φιλία βέβαια.
Θ.Α.: Έχουν γίνει όλα αυτά. Π@@στιά δεν είναι να σου φάω λεφτά μόνο. Π@@στιά είναι για μένα, ενώ είμαστε χρόνια ολόκληρα φίλοι και στην πτώση μου, ενώ η τσέπη σου είναι γεμάτη να μη βάλεις το χέρι να με βοηθήσεις.
Ισχύει ο νόμος ότι δεν την πέφτουμε ποτέ στην γυναίκα του φίλου μας;
Θ.Α.: Προσπαθείς να ισχύει.
Αλ.Κ.: Όχι εγώ δε μπορώ να τη πέσω σε γυναίκα φίλου μου. Με τίποτε.
Θ.Α.: Πρόσεξε όμως. Αυτό είναι ανήθικο, να πας απλά μαζί της. Αλλά αν την ερωτευτείς; Γιατί το να την ερωτευτείς είναι κάτι ανθρώπινο. Και αν σε ερωτευτεί και αυτή; Έχουνε γίνει αυτά τα πράγματα. Μετά τρέχεις και δεν φτάνεις.
Αλ.Κ.: Εμείς πάντως τον τηρούμε αυτόν τον άγραφο νόμο. (γέλια)
Φιλία μεταξύ ανδρών. Είναι πιο ισχυρή από τη γυναικεία φιλία;
Θ.Α.: Εγώ νομίζω ναι. Θεωρώ ότι η ζωή έχει αποδείξει ότι οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές σε μία γυναίκα και σε έναν άντρα. Για τη γυναίκα η ολοκλήρωσή της είναι να φτιάξει την εστία της. Δηλαδή, την οικογένεια και τα παιδιά. Πολύ συχνά βλέπουμε αγαπημένες φίλες και με το που η μία κάνει σχέση, η φιλία τους να διαλύεται. Ζει τον έρωτα της, εξαφανίζεται και πάει να φτιάξει την οικογένειά της. Ενώ στους άντρες δεν συμβαίνει αυτό. Οι άντρες διεκδικούν την παιδικότητά τους μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το γεμάτο Καραϊσκάκη ας πούμε όταν παίζει ο Ολυμπιακός είναι γεμάτο από παιδιά (γέλια).
Εγώ ξέρω και άντρες που εξαφανίζονται.
Α.Κ.: Ναι, αυτές οι παρατηρήσεις ισχύουν σε γενικές γραμμές. Έχουμε και άντρες που εξαφανίζονται και η κοπέλα τους είναι πιο κοινωνική και τους ανοίγει έναν κύκλο αλλιώς θα ήταν στο πουθενά.
Θ.Α.: Δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας. Απλά συνήθως οι άντρες γυρεύουν και την ανεξαρτησία τους πιο πολύ.
Οι γυναίκες είναι πιο ανταγωνιστικές στη φιλία τους σε σχέση με τους άντρες; Αυτό που λένε δηλαδή ότι οι γυναίκες αγοράζουν ρούχα για να φανούν στις φίλες τους και όχι στον σύντροφό τους ισχύει; (γέλια)
Αλ.Κ.: Ε μα δεν ισχύει;! Εσείς αγοράζετε ρούχα για να κοιτάτε η μία την άλλη. Γι’ αυτό ντύνεστε σαν λατέρνες! Πραγματικά! (γέλια)
Θ.Α.: Εμείς έναν μύθο επιτελούμε.
Αλ.Κ.: Ναι ρε παιδιά. Η μόδα γίνεται για εσάς τις γυναίκες.
Δεν σου αρέσει μία γυναίκα ωραία ντυμένη;
Αλ.Κ.: Φυσικά μ’ αρέσει. Αλλά συνήθως φοράτε κάτι μ@λ@κιες (γέλια).
Γ.Π.: Η μόδα και η αίσθηση ισχύει στα πιο απλά.
Η μόδα δεν είναι και λίγο κοινωνιολογία;
Αλ.Κ.: Κοίτα να δεις. Μπορεί μία γυναίκα να δει τι φοράει μία άλλη γυναίκα, σε εσένα για παράδειγμα και να πει ωωω φανταστικό! Να το βάλει πάνω της να μην της πάει καθόλου και επειδή σε είδε να το φοράς εσύ, να νομίζει ότι είναι φανταστικό.
Θ.Α.: Ισχύει κι αυτό. Οι άντρες για παράδειγμα είναι πιο παιδιά σε αυτό. Στον τρόπο που ντύνονται και επιτελούν έναν προσωπικό μύθο και την επαλήθευση αυτού. Δηλαδή εγώ, όταν αγοράζω καουμπόικες μπότες νιώθω ότι είμαι ένας καουμπόι. (γέλια)
Αγοράζεις ακόμα καουμπόικες μπότες;
Αλ.Κ.: Ναι για πες μας Θοδωρή! Αγοράζεις;
Θ.Α.: Όχι. Αλλά για παράδειγμα Άλκη, πηγαίνουμε και οι δυο και αγοράζουμε συγκεκριμένη μάρκα μπουφάν μηχανής για ποιο λόγο;
Αλ.Κ.: Για άλλο λόγο εσύ, και για άλλο λόγο εγώ (γέλια).
Εσύ αντιπροσωπεύεις το μύθο motor bike look; (γέλια)
Αλ.Κ.: Οχι. Με βολεύουνε.
Θ.Α.: Εσύ και εγώ Άλκη, που νομίζω ότι έχουμε την ίδια κατεύθυνση, επιτελούμε έναν προσωπικό μύθο. Μία εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, που την επαληθεύουμε διαρκώς. Ενώ οι γυναίκες δεν κάνουν αυτό.
Αλ.Κ.: Μισό λεπτό. Εγώ φοράω μία συγκεκριμένη μάρκα επειδή μου αρέσει όντως η γραμμή. Εμένα μου αρέσει να ντύνομαι με πράγματα μηχανής γιατί πρώτα από όλα είμαι συνέχεια πάνω σε μία μηχανή. Οπότε οτιδήποτε άλλο αν φορέσω θα έχει μια ταλαιπωρία. Και βέβαια έχεις πέσει σε περίπτωση ανθρώπου που με το ρούχο δεν το ‘χει καθόλου.
Θ.Α.: Εμάς τους 3 που μας βλέπεις θέλαμε να γίνουμε βιομήχανοι, αλλά γίναμε μηχανόβιοι (γέλια).
Α.Κ.: Εγώ έχω ρούχα μηχανής. Σε περιόδους που δεν κυκλοφορώ με μηχανή μπορεί να έχω και ένα ωραίο παλτό. Πέρσι που κυκλοφορούσα πιο πολύ με αυτοκίνητο παρά με μηχανή φορούσα και ένα πάρα πολύ ωραίο παπούτσι δετό παρακαλώ (γέλια).
Υπάρχει περίπτωση σε μία ωραία γυναίκα να σε αποτρέψει το ντύσιμό της;
Αλ.Κ.: Φυσικά! Γιατί το ντύσιμο δείχνει και χαρακτήρα! Δε μου αρέσουν οι γυναίκες που υπερβάλουν. Που τις φοράει το ρούχο και δεν το φοράνε το ρούχο. Είναι πολύ συγκεκριμένο αυτό που σου λέω. Εγώ όταν φοράω κάτι, το φοράω εγώ, δεν με φοράει. Γι’ αυτό και φοράω αυτές τις μ@λ@κίες. Για να τις φοράω εγώ. Και δε με ενδιαφέρει αν σ’ αρέσει, με ενδιαφέρει ότι με βολεύει εμένα όλο αυτό και στο κάτω κάτω μου αρέσει η μπότα μηχανής.
Το sexy ντύσιμο σας αρέσει;
Γ.Π.: Νομίζω ότι σε όλους αρέσει. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που το συζητάμε.
Αλ.Κ.: Αν δεν είναι η δικιά σου η γυναίκα είναι πολύ ωραίο! (γέλια)
Θ.Α.: Εμένα μου αρέσει η γυναίκα να μου θυμίζει διαρκώς Γαλλιδούλα.
Αλ.Κ.: Χάθηκε το σικ ας πούμε; Άλλο σικ που να είναι και λίγο σέξι και άλλο το ξ@κ@λ@.
Περνάτε καλύτερα που δεν υπάρχει γυναίκα στο σχήμα;
Αλ.Κ.: Μέχρι στιγμής ναι! Γιατί είναι λίγο το διάστημα. Σε λίγο καιρό θα υπάρχει αυτή η έλλειψη! (γέλια)
Είστε τρεις ωραίοι άντρες. Μετά την παράσταση υπάρχει κοσμοσυρροή στα καμαρίνια;
Αλ.Κ.: Οχι παιδί μου! Καμία σχέση.
Θ.Α.: Είμαστε λίγο απρόσιτοι. Είμαστε στην ηλικία που μας σέβονται πρώτα. (γέλια)
Σας μιλάνε στον πληθυντικό;
Αλ.Κ.: ΄Οπως θα έπρεπε και εσύ κανονικά, αλλά τέλος πάντων! (γέλια)
Θ.Α.: Μπαίνω στη σχολή και μου μιλάνε στον πληθυντικό και φρικάρω αλλά τι να κάνω; Κι αν ακούσω «κυρ’ Θόδωρε» ακόμα χειρότερο. (γέλια)
Εκτός νόρμας συμπεριφορές από θαυμάστριες;
Γ.Π.: Δεν είχα κραυγαλέα πράγματα.
Θ.Α.: Ναι εμείς δεν έχουμε τέτοια. Μου έχει τύχει όμως να είναι ένα πολύ ωραίο κορίτσι μεθυσμένο, να μιλάει και να φέρετε με τέτοιο τρόπο που να σε ακυρώνει ως άντρα κυνηγό και να μειώνει τελικά τη δική της εικόνα.
20 χρόνια μετά το Λόγω τιμής. Είπατε αμέσως ναι;
Γ.Π.: Νομίζω είπαμε όλοι αμέσως ναι. Γιατί ξέρεις όλοι έχουμε την περιέργεια να δούμε πως είναι αυτοί οι χαρακτήρες σήμερα να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί γιατί μας έχει σημαδέψει αυτή η σειρά. Ήταν από τις πρώτες νεανικές σειρές που είχανε βγει, μόλις είχε ανοίξει το Mega. Ήταν όλα καινούργια.
Ήταν το ελληνικό Beverly Ηills. Μάρτιο ξεκινάτε γυρίσματα, διατροφή πότε; (γέλια)
Αλ.Κ.: Ναι γιατί είναι πολύ εύκολο να το πετύχεις αυτό (γέλια). Ένα έτσι κάνω και γίνομαι όπως πριν 20 χρόνια! Έχεις τρελαθεί; (γέλια)
Ο Θοδωρής είπε πριν πως αισθάνθηκε άβολα σε σχέση με τα πιτσιρίκια όταν είδε την ταινία Αιγαίο SOS!
Αλ.Κ.: Θα έπρεπε να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη πριν πάει να κάνει την ταινία, γιατί θα του το έλεγε ο καθρέφτης ότι είσαι μεγάλος! (γέλια)
Πολλά θέατρα και πολλές παραστάσεις σε καιρό κρίσης.
Γ.Π.: Και πριν την κρίση έτσι ήτανε.
Θ.Α.: Αυτό ξέρεις τι αποδεικνύει; Μπορεί να μην είδαμε και να μη αποτιμήθηκε ότι στην Ελλάδα μέσω κρίσης έγινε κάτι σημαντικό καλλιτεχνικά αλλά αποδεικνύεται ότι αναδείχθηκε σε θεατρική πρωτεύουσα.
Αλ.Κ.: Πάντα γίνεται κάτι καλλιτεχνικό στην Ελλάδα απλώς δεν αναδεικνύεται ποτέ από τα Μέσα. Γίνονται πράγματα. Όχι μόνο στο θέατρο, μιλάω γενικότερα. Αναλογικά με τον πληθυσμό μας και με το τι μας συμβαίνει, ανθεί η τέχνη. Η τηλεόραση δυστυχώς δεν τα προβάλλει. Ό,τι γίνεται μόνο από τα social
Αλ.Κ.: Φυσικά: Κάτσε όμως να γίνει μία νίκη Oλυμπιακού Παναθηναϊκού να δεις τι θα γίνει, πώς θα προβληθεί.
Συνήθως στις πρεμιέρες έρχονται κανάλια να καλύψουν την παράσταση, αλλά ελάχιστες φορές ρωτάνε οι δημοσιογράφοι τους επώνυμους για την παράσταση.
Αλ.Κ.: Μα γι’ αυτό έρχονται τα κανάλια Γιατί δεν τους ενδιαφέρει το γεγονός αυτό. Γιατί νομίζουν ότι δεν θα πουλήσει η αναφορά στο έργο. Δεν ενδιαφέρονται να παιδεύσουν τον κόσμο για ένα πολιτιστικό γεγονός. Αυτοί που έρχονται να ρωτήσουν, δεν τους αφορά. Για παράδειγμα ήρθε η Χ Μαρία, θα την ρωτήσουν τι κάνει αν έχει σχέση κτλ. Αυτό ενδιαφέρει αυτούς που ρωτάνε. Και να σου πω και το χειρότερο. Η Χ Μαρία – θα έρθει στην επίσημη πρεμιέρα – γιατί δε θα πάει άλλη μέρα να δει την παράσταση -θα ντυθεί, θα βαφτεί- θα δείξει το φόρεμα θα πάρει και έναν υπνάκο μιάμιση ώρα όσο διαρκεί η παράσταση και μετά θα μιλήσει στις κάμερες γι’ αυτό το υπέροχο πράγμα που είδε και θα απαντήσει και σε καμιά προσωπική ερώτηση και that’s it.
Social;
Θ.Α.: Δε μπορώ να παρακολουθήσω το instagram. Μπαίνω, βλέπω, καταλαβαίνω αλλά βαριέμαι. Χθες πήγα σε μία πρεμιέρα και αφού έφυγα κατάλαβα ότι δεν έκανα ούτε ένα βίντεο. Kαι κατάλαβα ότι όλοι όσοι ήταν μαζί στην πρεμιέρα κάτι έβαλαν στα social. Εμένα είναι έξω από την κουλτούρα μου. Και είναι λάθος. Το παιχνίδι εκεί παίζεται. Εκεί επικοινωνεί ο κόσμος.
Αλ.Κ.: Εγώ το προσπαθώ. Σε δύο πρεμιέρες που πήγα το ανέβασα για να βοηθήσω τα παιδιά. Είναι άνθρωποι που εκτιμώ και θεωρώ ότι αξίζουν οπότε γιατί να μη το κάνω.
Γ.Π.: Εμένα μου αρέσει το Instagram γιατί μου αρέσει η φωτογραφία. Τραβάω ό,τι μου αρέσει.
Αλ.Κ.: Επίσης καταλαβαίνεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεται την συγκεκριμένη περίοδο κάποιος.
Γ.Π.: Καταλαβαίνεις την αισθητική του και από την αισθητική του καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα για τον άλλον.
Φλερτ στα social; Σας στέλνουν direct για ραντεβού;
Γ.Π.: Έτσι κι έτσι.
Αλ.Κ.: Εμένα ναι!
Απαντάτε; Ή βλέπετε πρώτα το timeline αν είναι ωραία για να απαντήσετε; (γέλια) Σας έχουν στείλει ποτέ γυμνές φωτογραφίες;
Αλ.Κ.: Όχι βέβαια. Φυσικά και δεν απαντάς.
Θ.Α: Δεν απαντάς επίσης γιατί υπάρχει το screenshot .Δεν ξέρεις με ποιόν μιλάς και αυτός που μιλάς μπορεί να θέλει να σε κάνει ρόμπα. Αυτός είναι ένας λόγος ακόμα. Το άλλο είναι η ψύχωση του άλλου. Σε άνθρωπο που δεν ξέρεις και τον προσεγγίζεις με έναν τέτοιο τρόπο είναι αντικ@βλ@τικ@ ούτως ή άλλως.
Αν σας αρέσει κάποια, στέλνετε μήνυμα;
Αλ.Κ.: Α όχι. Έχουμε μάθει να φλερτάρουμε με άλλους τρόπους εμείς. Γιατί είμαστε και παλαιάς κοπής αρσενικά (γέλια) οπότε όχι δεν στέλνουμε direct message. Εγώ δεν έχω καν facebook. Ποτέ δεν είχα.
Γ.Π.: Εγώ το instagram το έχω μόνο για τις φωτογραφίες.
Είναι εύκολο ένας ηθοποιός να έχει σχέση με μία γυναίκα που δεν είναι από τον ευρύτερο χώρο και να κρατήσει;
Αλ.Κ.: Φυσικά και είναι.
Γ.Π.: Δεν ξέρω, εξαρτάται.
Θ.Α. Νομίζω οι γυναίκες που είναι με καλλιτέχνες αν είναι έξυπνες χρειάζεται να κάνουν διαχείριση του ναρκισσισμού του καλλιτέχνη. Δηλαδή να έχει ο άλλος την ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι δίπλα του για να τον στηρίξει να τον αναδείξει και ούτω κάθε εξής. Αν η ίδια θέλει να πατήσει πόδι ή να βγει ανταγωνιστικά υποστηρίζοντας τη δική της δουλειά δεν νομίζω ότι είναι αυτό που θέλει αυτή η ελλαττωματική προσωπικότητα του καλλιτέχνη. Η καλλιτεχνική προσωπικότητα θέλει μια μαμά. Ας πούμε η Γιόκο Όνο με τον Τζον Λένον. Εδώ διέλυσε του Βeatles χωρίς να το καταλάβει ούτε ο ίδιος. Μιλάμε για πατρονάρισμα του ναρκισσισμού του τόσο καλό, που ο ίδιος δεν κατάλαβε καν.
Ποιο άλλο επάγγελμα εμπεριέχει τόσο ναρκισσισμό όσο το δικό σας;
Θ.Α.: Τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα γενικά το έχουν αυτό.
Αλ.Κ.: Και στη πολιτική υπάρχει άκρατος ναρκισσισμός.
Θ.Α.: Εκεί είναι η εξουσία που είναι άλλο θέμα. Ο ναρκισσισμός του καλλιτέχνη είναι πταίσμα μπροστά στη ματαιοδοξία του πολιτικού. Θέλει να γίνει κυρίαρχος των πάντων.
Αλ.Κ.. Θυμάμαι από μία κουβέντα που είχε πει ο Μίνωας Βολανάκης που είναι ο μόνος άνθρωπος ο οποίος έχω ονομάσει σοφό, μου είχε αποδείξει με επιχειρήματα ότι οι ηθοποιοί είναι τα πιο υγιή πλάσματα στον κόσμο.
Θ.Α.: Διεκδικείς το δικαίωμά σου να μείνεις παιδί για πάντα. Αυτό είναι αγνότητα. Ο ναρκισσισμός δεν είναι κάτι φοβερό αν δε σε αρρωσταίνει. Είναι κάτι που αφορά εσένα. Ο ηθοποιός, διεκδικεί τα αυτονόητα που ζητά ένα παιδί. Αγάπη και προσοχή.
Βλέπετε τηλεόραση;
Αλ.Κ.: Εγώ δεν έχω καν συσκευή τηλεόρασης, έχω έναν προτζέκτορα ο οποίος είναι πολύ παλιός πια.
Γ.Π.: Εγώ την έχω συνδεδεμένη με τον υπολογιστή
Θ.Α.: Γιατί μας απορρόφησε το ίντερνετ. Ό,τι πληροφορία θες να μάθεις ή να διασταυρώσεις, την έχεις.
Αλ.Κ: Δε μου λείπει κάτι από την τηλεόραση. Να κάτσω να δω τι;
Θ.Α.: Παλιά άνοιγα την τηλεόραση και έπινα την πρώτη γουλιά καφέ. Τώρα ανοίγω κινητό ή τάμπλετ, μπαίνω facebook, Instagram μπαίνω και σε 2-3 sites να δω τι γίνεται και να κάνω και μία διασταύρωση των ειδήσεων.
Και τώρα πείτε την αλήθεια... Όντως ο πίνακας στο έργο κόστισε 200.000 euros;
Θ.Α.: Ο πίνακας στην παράσταση του Art κοστίζει 150 ευρώ και παριστάνει έναν πίνακα που κοστίζει 200.000 ευρώ. Αν κρίνω από την αποδοχή και την προσέλευση του κοινού προς την παράσταση, έχω να πώ πως ο πίνακας είναι ο καλύτερος ηθοποιός από όλους μας!
Ωραία! Και τώρα μπορώ να δω αυτό το έργο τέχνης παρακαλώ;
Ιnfo:
Art, Μικρό Παλλάς, Αμερικής 2 (City Link), Κέντρο
Τηλ.: 2103210025
Παραστάσεις : Πέμ., Παρ. 9 μ.μ., Σάβ. 6 μ.μ./ 9 μ.μ., Κυρ., Τετ. 8 μ.μ.
photo credits: Θεοφύλακτος Μιχαήλ
