Οι πιο παράξενοι τρόποι χρήσης DNA: Απο ζώα που φωσφορίζουν μέχρι βρώσιμα εμβόλια

Ο κόσμος της επιστήμης είναι παράξενος και υπέροχος. Τα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι επιστήμονες κυμαίνονται από πρακτικά και σωτήρια, έως απολύτως παράξενα και απίστευτα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται όταν εξετάσει κανείς τα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι με τη γενετική και το DNA. Η μελέτη του θεμελιώδους κώδικα που δίνει ζωή σε όλα μπορεί να οδηγήσει σε μερικές πολύ περίεργες ανακαλύψεις και νέες τεχνολογίες, όπως το CRISPR, που επιτρέπει στους ανθρώπους να επεξεργάζονται ενεργά το γενετικό υλικό, ανοίγοντας πραγματικά την πόρτα σε εξωφρενικές αναζητήσεις. 

Ζώα που φωσφορίζουν στο σκοτάδι

CELEBRITIES

Naomi Osaka: Όταν η ψυχική υγεία γίνεται προτεραιότητα, τα Grand Slam μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα

Εντάξει, στην επιφάνεια, αυτό μπορεί να μην φαίνεται τόσο περίεργο, ειδικά αν ρίξουμε μια ματιά στον βαθύ ωκεανό. Ωστόσο, αυτό η έρευνα έγινε σε κατοικίδια ζώα, σκύλους, γάτες και κουνέλια. Ο Guardian ανέφερε για τα φωσφορίζοντα κουνέλια, ότι οι ερευνητές εγχέουν DNA από μέδουσες σε έμβρυα κουνελιού, τα οποία στη συνέχεια τοποθετούνται ξανά στη μητέρα κουνέλι. Το αποτέλεσμα είναι τα λευκά κουνέλια να γίνονται πράσινα μόλις σβήσουν τα φώτα.

Τα σκυλιά και οι γάτες έχουν παρόμοια ιστορία. Η MIT Technology Review λέει ότι η διαδικασία της γενετικής μηχανικής στις γάτες με αυτόν τον τρόπο ήταν εκπληκτικά εύκολη, με την προσθήκη ενός φθορίζοντος γονιδίου στα αυγά των γατών, ενώ ο New Scientist λέει συγκεκριμένα ότι το φθορίζον γονίδιο για τα σκυλιά προήλθε από θαλάσσιες ανεμώνες. Και στις δύο περιπτώσεις, τα ζώα φωσφόριζαν κάτω από το υπεριώδες φως. Οι γάτες σε πράσινο χρώμα, ενώ οι σκύλοι, που ονομάστηκαν Ruppy, σε κόκκινο. Το συγκλονιστικό είναι ότι τα ζώα αυτά μπορούν να παράγουν απογόνους που επίσης λάμπουν.

Κατσίκα ή μήπως αράχνη;

Σύμφωνα με το Phys.org, η ιδέα των αιγών που παράγουν ιστό αράχνης δεν είναι ένα περίεργο όνειρο εμπνευσμένο από κόμικ. Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με την εισαγωγή του γονιδίου της αράχνης για την παραγωγή μεταξιού στον γενετικό κώδικα των αιγών και, στη συνέχεια, μερικές από τις κατσίκες άρχισαν να παράγουν πρωτεΐνες μεταξιού αράχνης στο γάλα τους. Όχι, σε εξαιρετικά υψηλές ποσότητες, καθώς εξακολουθούσαν να παράγουν γάλα και όχι κυριολεκτικά ιστό αράχνης, αλλά ήταν παρόλα αυτά μετάξι αράχνης και μάλιστα σε υψηλότερες ποσότητες από ό, τι παράγει μία φάρμα αραχνών. 

Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι ότι το μετάξι από αράχνη έχει απίστευτη ζήτηση ως πρώτη ύλη για πράγματα όπως ρούχα, αλλά και για ιατροτεχνολογικά προϊόντα. Είναι ισχυρό αλλά ελαστικό, αδιάβροχο και ανανεώσιμο και έχει πολλές εξαιρετικές ιδιότητες που το καθιστούν χρήσιμο σε πολλά διαφορετικά πεδία. Είναι δύσκολο όμως να παραχθεί χύμα και εκεί είναι που οι κατσίκες κάνουν τα πράγματα πολύ πιο εύκολα. 

Βρώσιμα εμβόλια

Το New Scientist εξηγεί ότι, τη δεκαετία του 1990, αναπτύχθηκε η ιδέα ότι οι μπανάνες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως αποτελεσματικά δοχεία για εμβόλια. Οι αρχικές δοκιμές με πατάτες απέδειξαν ότι λίγη γενετική μηχανική θα μπορούσε να δημιουργήσει πατάτες που πυροδοτούσαν ανοσοαπόκριση σε αρουραίους. Αυτό οδήγησε σε παρόμοια πειράματα για τη δημιουργία τροφίμων που παρήγαγαν αντιγόνα που βρίσκονται στο εξωτερικό των ιών και έτσι ενεργούν σαν εμβόλια. Ωστόσο, οι πατάτες έπρεπε να βράσουν κάτι που θα ήταν καταστροφικό για το εμβόλιο. 

Έτσι οι επιστήμονες στράφηκαν στις μπανάνες. Δεν έπρεπε να βράσουν και καλλιεργούνταν σε όλο τον κόσμο, κάτι που ήταν τέλειο. Αυτές οι γενετικά τροποποιημένες μπανάνες θα μπορούσαν να δοθούν σε άτομα στις αναπτυσσόμενες χώρες που κανονικά θα δυσκολεύονταν να πάρουν ακριβά εμβόλια. Η σίτιση στα παιδιά τους θα μπορούσε, ενδεχομένως, να τα εμβολιάσει κατά πολλών διαφορετικών ασθενειών, όπως η ηπατίτιδα Β, η ιλαρά και η πολιομυελίτιδα. Μόνο που αυτή η ιδέα δεν πήγε τόσο καλά τελικά. Υπήρξαν πολλά προβλήματα στην πορεία, όπως η περίπλοκη κυβερνητική έγκριση και οι τροφικές αλλεργίες.

Βάτραχοι με διάφανο δέρμα

Μία ερευνητική ομάδα δούλεψε με έναν συγκεκριμένο τύπο ιαπωνικού βατράχου, αναζητώντας αυτούς με τη λιγότερη χρωστική στο δέρμα τους. Θα τους εξέτρεφαν επιλεκτικά, θα τους ζευγάρωναν και θα επαναλάμβαναν τη διαδικασία με τους απογόνους τους. Τελικά, κατέληξαν με μερικούς βατράχους που, από ορισμένες οπτικές γωνίες, φαίνονταν πολύ χλωμοί, αλλά ήταν πραγματικά διαφανείς από άλλες οπτικές γωνίες. Μπόρεσαν έτσι να δουν τα εσωτερικά τους όργανα: την καρδιά, το στομάχι, το συκώτι, τους πνεύμονες και ούτω καθεξής. Είναι μια εξαιρετικά παράξενη αλλά εκπληκτικά χρήσιμη πρόοδος. Δεδομένου ότι οι βάτραχοι ήταν διαφανείς από τη γέννηση, η ομάδα μπορούσε να παρακολουθήσει την ανάπτυξη των εσωτερικών οργάνων καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Ανίχνευση ναρκοπεδίων με φυτά

Μία ομάδα ερευνητών χρησιμοποίησε τη γενετική μηχανική για να πειράξει ένα φυτό που ονομάζεται thale cress. Το φυτό αυτό γίνεται κόκκινο κάθε φθινόπωρο καθώς απελευθερώνει μια κόκκινη χρωστική ουσία. Η ιδέα ήταν απλώς να κάνουν αυτήν την χρωστική ουσία να απελευθερώνεται με διαφορετική αφορμή: την παρουσία αέριου διοξειδίου του αζώτου. Οι υπόγειες νάρκες ξηράς παράγουν αυτό το αέριο, και έτσι αυτά τα γενετικά τροποποιημένα φυτά θα γίνονταν κόκκινα όταν ήταν κοντά τους. Είναι μια κομψή λύση που θα μπορούσε να απομακρύνει τις νάρκες ξηράς από τεράστιες εκτάσεις γης πολύ γρήγορα.

Όμως, η φύτευση και η φροντίδα αυτών των φυτών κυμαίνονται από δύσκολες έως αδύνατες. Στην καλύτερη περίπτωση, θα πρέπει απλώς να ελπίζουμε ότι τα φυτά είναι σε θέση να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε περιβάλλον φυτευτούν. Επιπλέον, η ομάδα έχει παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει πόσο ευαίσθητοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί, οπότε η αξιοπιστία τους δεν είναι βέβαιη και ας μην ξεχνάμε ότι ένα ψευδές αρνητικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι θανατηφόρο.

Δείτε ακόμη:

Πηγή φωτογραφίας Wikipedia