Μία κατηγορία βιασμού, εκατοντάδες διαδηλωτές: Ο σκοτεινός κόσμος μιας αδελφότητας στο Kansas
Στεφανία Παπαδημητρίου
9 Οκτωβρίου 2021
Τον Σεπτέμβριο, κάτι άλλαξε στο Πανεπιστήμιο του Kansas. Μία κατηγορία βιασμού ήταν αρκετή - αρκετή για να ξεσπάσουν οι γυναίκες, να υψώσουν τη φωνή τους, να διαδηλώσουν και να αποκαλύψουν τι πραγματικά συμβαίνει στην αδελφότητα Phi Kappa Psi.
«Γιατί στις γυναίκες λένε να αποφύγουν συγκεκριμένα ρούχα, να μη βγαίνουν βράδυ, να έχουν το ποτό πάντα μπροστά τους, ενώ στους άνδρες κανείς δε λέει να μην παρενοχλούν, να μην αγγίζουν, να μη βιάζουν;»
Η παραπάνω ερώτηση έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό μας. Την είπαν δυνατά δύο φοιτήτριες όμως, διαδηλώνοντας.
Όλα ξεκίνησαν το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου. Η ασφάλεια του Πανεπιστημίου κατήγγειλε στις αρχές ένα περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης. Δήλωσε πως φοιτητές της αδελφότητας Phi Kappa Psi νάρκωσαν και βίασαν συμφοιτήτριά τους, όμως τόσο το όνομά της, όσο και η ταυτότητά τους παρέμεναν άγνωστες. Τα ερωτήματα ήταν πολλά και όλοι ήθελαν απαντήσεις.
Η 20χρονη Anna Bolinger αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Διέδωσε τα νέα και, μαζί με εκατοντάδες ακόμη νέους, περπάτησαν ως το σπίτι της αδελφότητας και απαίτησαν να βρεθεί ο δράστης.
«Πρέπει να κάνουμε τις φωνές μας να ακούγονται σε αυτές τις καταστάσεις, αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη που σχετίζεται με κακοποίηση», είπε. «Για πολύ καιρό, έπρεπε να αποδεχθούμε τη μοίρα μας όπως την ορίζουν άλλοι, κι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί».
Το επόμενο βράδυ, το Πανεπιστήμιο ανακοίνωσε ότι έμαθε για την υπόθεση και, μαζί με τις αστυνομικές Αρχές, είχε ξεκινήσει έρευνα.
Κάπως έτσι, σε εκείνη την πανεπιστημιούπολη, μέσα σε δύο μέρες, ξέσπασε ένα κίνημα #MeToo. Οι αριθμοί ήταν σοκαριστικοί. Στις ΗΠΑ, το 26,4% των φοιτητριών και το 6,8% των φοιτητών είχε πέσει θύμα βιασμού ή σεξουαλικής παρενόχλησης. Τα περισσότερα περιστατικά, μάλιστα, συνέβησαν μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου.
Την κινητοποίηση στο Kansas οργάνωνε ένα Instagram account, το οποίο έγραφε «Δικαιοσύνη για την Jane Doe» στο bio του. «Είμαστε εδώ για να διαμαρτυρηθούμε για ένα ασφαλέστερο Πανεπιστήμιο και η Phi Psi απέδειξε πως δεν μπορούσε να μας το προσφέρει. #JusticeForJane». Οι αναρτήσεις του εξηγούσαν γιατί το θύμα επιθυμούσε να διατηρήσει την ανωνυμία του, αλλά και λεπτομέρειες για τις διαδηλώσεις.
Την survivor στήριξαν τα μέλη της ελληνικής κοινότητας του Πανεπιστημίου. Η Meaghan Boyd, συγκεκριμένα, δήλωσε στο the lily πως ήταν απαραίτητο να πάρει θέση και να δείξει πως οι σχολές και οι ελληνικοί οργανισμοί δεν ανέχονται τη σεξουαλική κακοποίηση. Η ίδια, γνώριζε και για άλλες αντίστοιχες υποθέσεις, εντός πανεπιστημιούπολης, οι οποίες δεν έφτασαν ποτέ στη δικαιοσύνη.
Και οι άνδρες ήταν εκεί. Ο 18χρονος Adam, ο οποίος έχει υποστεί παρενόχληση στο παρελθόν, τόνισε πόσο σημαντικό είναι να παίρνεις μέρος σε μία τέτοια μάχη. «Η τοξική κουλτούρα είναι μεγάλη, ειδικά στις αδελφότητες, η οποία ενθαρρύνει και επιτρέπει τον γυναικείο πόνο. Αντί να διορθώσουμε το πρόβλημα, το μόνο που κάναμε ήταν να κατηγορήσουμε τις γυναίκες», δήλωσε.
Δεν υπάρχει καμία ανοχή πλέον. Τα θύματα, γυναίκες και άνδρες, μιλούν. Δε φοβούνται πια τους κακοποιητές τους, όσο ισχυροί κι αν είναι. Η αλλαγή έχει ήδη ξεκινήσει – από την Ελλάδα και το #MeToo που άργησε να έρθει, μέχρι τα αμερικανικά πανεπιστήμια και τη σιωπή που, επιτέλους, σπάει.
Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση
Σε πολλές χώρες τα κορίτσια έχουν λιγότερα δικαιώματα στη μόρφωση από τα αγόρια, προκειμένου να μην έχουν τις ίδιες απαιτήσεις στο μέλλον.
Οι γυναίκες μπορεί να μην έχουν ελευθερία λόγου αν η γνώμη τους θεωρείται λιγότερο σημαντική από των αρσενικών.
Μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί κάποια στιγμή στη ζωή της, πιθανότατα από κάποιο συγγενικό πρόσωπο.
Παράλληλα με το να διατρέχουν κίνδυνο παρενόχλησης, οι γυναίκες συχνά ωθούνται να υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις για να είναι αρεστές.
Σε πολλές χώρες και κοινωνίες, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν τον έλεγχο του ίδιου τους του κορμιού.
Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και την εργασία. Περίπου 155 χώρες έχουν τουλάχιστον ένα νόμο που τους τα απαγορεύει.
Οι γυναίκες είναι πιθανό να κερδίζουν λιγότερα από έναν άντρα που κάνει ακριβώς το ίδιο επάγγελμα.
