«Γιατί γεννήθηκα κορίτσι;»: Αφγανές μαθήτριες επικοινωνούν με τον κόσμο μέσω Zoom -και αποκτούν πάλι ελπίδα
Στεφανία Παπαδημητρίου
26 Ιανουαρίου 2022
«Γιατί γεννήθηκα κορίτσι;». Σε τρεις μόνο λέξεις, η Fariba Mohebi αποτύπωσε τη σκέψη που πέρασε από το μυαλό πολλών Αφγανών τον Σεπτέμβρη, όταν οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ. Όταν έμαθε τα δυσάρεστα νέα, πίσω στο φθινόπωρο, εκείνη έκλεισε την πόρτα και τα παράθυρα του δωματίου της. Ξέσπασε σε λυγμούς και έγραψε ένα ποίημα. Τίτλος του, ήταν η παραπάνω ερώτηση.
«Μακάρι να ήμουν αγόρι γιατί το να είσαι κορίτσι δεν έχει καμία αξία», έγραψε απελπισμένη. Οι άνδρες «φωνάζουν και ουρλιάζουν: Γιατί να σπουδάσει ένα κορίτσι; Γιατί να δουλέψει; Γιατί να ζήσει ελεύθερα;», συνέχισε.
Το έργο της ταξίδεψε μέχρι την Ακαδημία Canyon Crest στο San Diego, μέσω Zoom. Η σύνδεση έγινε απευθείας από την Ακαδημία Mawoud όπου φοιτά η Fariba, μαζί με αγόρια και κορίτσια, με άνδρες δασκάλους. Όλοι τους, θέλουν να δουν μέχρι πού θα φτάσουν οι Ταλιμπάν.
Τα δύο σχολεία επικοινωνούν τακτικά και χάρη στο Zoom έχει ανοίξει ένα παράθυρο στις Αφγανές, μέσα από το οποίο μπορούν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση και μιλούν στους Αμερικανούς για όσα βιώνουν, ανοίγοντας και τα δικά τους μάτια.
Σε αφιέρωμα των New York Times, οι μαθητές αποκαλύπτουν πώς αυτές οι βιντεοκλήσεις τους αλλάζουν τη ζωή.
«Αν ήμουν δέκα φορές λιγότερο θαρραλέα από αυτά τα κορίτσια, θα ήμουν λέαινα. Είναι οι ηρωίδες μου», δήλωσε η Diana Reed. Πρόσφατα, είδε την κλήση να διακόπτεται απότομα – οι Ταλιμπάν απειλούσαν με βομβαρδισμούς. Οι Αφγανοί, από την πλευρά τους, βλέπουν ότι ο κόσμος δεν τους έχει ξεγράψει, ότι ακόμη νοιάζεται.
«Είμαστε τόσο χαρούμενοι που δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο», είπε στους μαθητές από το San Diego ο διευθυντής του Mawoud, Najibullah Yousefi. «Υπάρχουν μερικά πανέμορφα μυαλά στην άλλη πλευρά που ανησυχούν για εμάς».
Στο Mawoud φοιτούν περίπου 300 παιδιά – οι Ταλιμπάν που το έχουν επισκεφθεί, δεν επέβαλαν συγκεκριμένους κανόνες πέρα από τον χωρισμό των τάξεων σε αρρένων και θηλέων. Μοναδική υποχρέωση των κοριτσιών, να καλύπτουν το πρόσωπο και τα μαλλιά τους. Χάρη στη συνεργασία του σχολείου με τις ΗΠΑ, όλοι μιλούν σχεδόν άπταιστα αγγλικά.
«Είναι πιο δυνατοί από εμένα, πιο ακέραιοι στην πίστη τους απ’όσο υπήρξα ποτέ και δεν μπορώ να πάψω να αναρωτιέμαι: Τι θα γινόταν αν η ζωή μου δινόταν στα κορίτσια του Mawoud;», δήλωσε η Alice Lin από τις ΗΠΑ.
Τα παιδιά ανταλλάσσουν απόψεις, μιλούν για σοβαρά θέματα, βρίσκουν κίνητρο για ζωή. Αυτά τα Zoom calls δίνουν λόγους στη μικρή Zalma Nabizada να ελπίζει για τις καλύτερες μέρες – μία ελπίδα που χάθηκε, γιατί «επικράτησε σκοτάδι όταν ήρθαν οι Ταλιμπάν». Πλέον, θέλει να γίνει «ένα λαμπρό αστέρι».
Πριν το 2018, όταν καμικάζι έκαναν επθέσεις αυτοκτονίας και σκότωσαν μαθητές, στο Mawoud πήγαιναν 3.000 άτομα. Ο αριθμός τους μειώθηκε κατά 90% αλλά η προσπάθεια δε σταματά.
Η Αφανή ποιήτρια Fariba εξήγησε ότι έστω και για λίγο, οι συζητήσεις με τους Αμερικανούς συνομηλίκους της, τους δίνουν φως. Όταν όμως το μάθημα τελειώνει, επιστρέφει ο τρόμος της πραγματικότητας. «Πνευματικά, προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο», είπε στους New York Times όταν η τηλεδιάσκεψη τελείωσε. «Είναι τρομερό αυτό που λέω, αλλά είναι η αλήθεια μας».
