Η εξομολόγηση του Γιάννη Στάνκογλου

Έτσι όπως τα είπε στο περιοδικό HOPE.

Παραγγέλνει κερασάδα σε ένα καφέ στου Ψυρρή κοντά στο σπίτι του. Έρχεται συχνά εδώ µόνος και διαβάζει. Του αρέσουν τα στέκια. Κάποτε είχε το Hell's Kitchen. Από τότε δεν έχει βρει άλλο. Ίσως το Nixon.

Μεγάλωσε στον Περισσό. «Πιο γειτονιά δεν γίνεται, ακόµη περνούσε και ποτάµι». Μένει χρόνια στου Ψυρρή.

Μικρός άκουγε πανκ ροκ, new wave, µέχρι goth και µετά grunge. Του λείπει το grunge.

Πάντα γούσταρε τα ρούχα. Πήγαινε στο Λύκειο µε σίγκαρετ παντελόνι και µαύρο σακάκι. He would be gay για τον Mάικλ Χάτσενς των INXS και τον Ίαν Άστµπουρι των Τhe Cult.

Έχει µόνο ipad. Στο Facebook έχει 5.000 φίλους, αλλά δεν θέλει να κάνει προφίλ Β›, είναι υπερβολή. Το τελευταίο ποστάρισµα στον τοίχο του είναι ένα βίντεο από ένα φίλο να παίζουν µπάλα στο χωριό.

Στο youtube χαζεύει το Inside the Actors Studio µε τον Tζέιµς Λίπτον. Του αρέσει ο Κρίστιαν Μπέιλ («αρρωστόφατσα») και ο Ράιαν Γκόσλιν. ?εν κατεβάζει ταινίες, «µάλλον για συναισθηµατικούς λόγους. Προτιµώ να τη δω σε θερινό». Φύλαξε για το καλοκαίρι το The Place Beyond the Pines. Το αγαπηµένο του σινεµά είναι η Νοσταλγία στο Νέο Ηράκλειο, µικρό, πολύ πράσινο, χαλίκι κάτω.

Κάνει πρόβες για την παράσταση «Μελίνα: Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα…» µε τη Μαρία Ναυπλιώτου. Υποδύεται την ανδρική µορφή. «Πολυσχιδής ρόλος». Το χειµώνα θα παίξει στο θέατρο ένα µονόλογο, Ρεµπό, σκηνοθετεί η γυναίκα του. Του αρέσουν οι δυναµικές γυναίκες.

«Τραγουδάω σπίτι µε την κόρη µου ή όταν είµαι έξω µε την παρέα και έχω πιει κάνα δυο ποτήρια παραπάνω. Ρεµπέτικα, κάποια παλιά λαϊκά. Μ' αρέσει πολύ, το γλεντάω. Το καλό µε αυτή τη δουλειά είναι ότι και το να γίνεις λιώµα µπορείς να το χρησιµοποιήσεις».

Το έχεις σκεφτεί και πάνω σε τσακωµό µε µια κοπέλα;

«Όχι, ποτέ εκείνη την ώρα, µπορεί µετά. Εκτός αν το κάνω όλο αυτό µε ένα κλείσιµο του µατιού, που η γυναίκα µου το καταλαβαίνει».

Έµεινες µε τη γυναίκα σου επειδή σε καταλαβαίνει περισσότερο από όλους;

«Έµεινα επειδή ήµουν πάρα πολύ ερωτευµένος µαζί της. Και τώρα µας συνδέει και η κόρη µας. Είναι ο άνθρωπός µου πια».

Πήγε στη Σχολή του Κιµούλη, γνώρισε την Αλίκη σε ένα κάστινγκ, πήγε να τη βρει στη Νέα Υόρκη, γύρισαν και από τότε δουλεύει συνέχεια. Του αρέσουν κάποιες ρουτίνες. «Ο πρωινός καφές. Να διαβάζω κανένα τρίωρο όσο η µικρή είναι στον παιδικό σταθµό. Να την πάρω το µεσηµέρι και να της µαγειρέψω αν είναι η σειρά µου. Να κάτσουµε να µιλήσουµε». Ήταν πολύ της γύρας, ίσως το χόρτασε. «Προτιµώ να κάτσω στο µπαλκόνι µου µε τη ρακή µου από το να βγω έξω. Αν και χίλιες φορές ένα θερινό σινεµά από DVD σπίτι». Το Πάσχα πήγανε στην Κωνσταντινούπολη και µετά ενάµιση µήνα διακοπές στο Πήλιο. Μέχρι τα 16 κάθε καλοκαίρι πήγαινε στο χωριό του πατέρα του στον Έβρο.

«Το τρένο έκανε 27-28 ώρες. Περνάγαµε ωραία όµως. Σκαρφαλώναµε µε την αδελφή µου στο τρίτο κρεβάτι πάνω, χωρίς εισιτήριο. Κοιµόµασταν κάνα δίωρο, µας έβρισκε ο ελεγκτής και πήγαινε λέγοντας. Είχε πλάκα. Το Θούριο είναι το προτελευταίο χωριό πριν από την Ορεστιάδα. Τρία χιλιόµετρα από τα σύνορα. Πήγαινα για ψάρεµα µε το ποδήλατο, µε ένα σκέτο καλάµι από καλαµιά µε δεµένη πετονιά και ψαρεύαµε στον Έβρο. Τώρα για µένα είναι το µέρος όπου είναι οι γονείς µου, η γιαγιά µου, οι αναµνήσεις. Μια επιστροφή στις ρίζες, ένα είδος διαλογισµού».

Θα ήθελες να έχεις ένα κτήµα;

«Θα ήθελα να ξέρω πώς να έχω ένα κτήµα. Να πάω στους δικούς µου για τρεις µήνες και να κάτσω να µάθω πώς γίνεται αυτό το πράγµα. Θεωρώ τεράστια βλακεία ότι δεν µαθαίνουµε στο σχολείο κάποιες αγροτικές εργασίες ή πρώτες βοήθειες να σώσουµε έναν συνάνθρωπο. Και µαθαίνουµε κάτι παπαριές, κάτι µαθήµατα αούα. Οι άνθρωποι πάνω στον Έβρο είναι πολύ ξεχασµένοι. Και έχουν πρόβληµα µε τους ξένους και ξέρουν ότι κι αυτοί δεν έχουν τίποτα οπότε θα προσφέρουν ό,τι µπορούν, παπούτσια, φαγητό σε έναν άνθρωπο σε ανάγκη».

Είσαι ευχαριστημένος;

Πάρα πολύ. Νιώθω τυχερός μέσα στην κρίση γιατί μου έχουν κάτσει κάπως τα πράγματα. Αλλά με τίποτα δεν μπορώ να πω Δόξα τω Θεώ όταν υπάρχουν γύρω μου φίλοι που έχουν να δουλέψουν 3-4 χρόνια.

Έχει κάνει άπειρες δουλειές. Οικοδομή, promotion τσιγάρων, μοίραζε προφυλακτικά έξω από τα μπαρ. Στα 17 τί φανταζόσουν; Ότι θα είσα πάντα στην οικοδομή;

Πάνω κάτω. Αλλά δεν μου άρεσε όλη αυτή η σωματική κούραση δεν εξελισσόταν σε κάτι άλλο. Και τώρα με νοιάζει πολύ στις επιλογές μου αυτό, η εξέλιξη.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο HOPE.

Πατήστε, σύρετε, κάντε περιστροφή και απολαύστε βίντεο, εικόνες, φωτογραφίες, μουσική, γραφικά και animation κατά τη διάρκεια της περιήγησής σας στο αγαπημένο σας θέμα! Κατεβάστε το App στο iPad σας και επιλέξτε τα τεύχη που επιθυμείτε εντελώς δωρεάν!

Το πρώτο τεύχος του HOPE κυκλοφορεί μαζί με το Kool Magazine. Για να το κατεβάσετε πατήστε:

- Για iPad στο εικονίδιο παρακάτω: Facebook: facebook.com/KOOLthemagazine Twitter: twitter.com/KoolDigitalMag Κάντε like στη σελίδα του HOPE στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα. [gallery-231856]