Robert Powell: Η άγνωστη ιστορία του ηθοποιού πίσω από τον Ιησού από τη Ναζαρέτ

O Βρετανός ηθοποιός Robert Powell έγινε γνωστός από τη τηλεοπτική σειρά του 1977 "Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ" στον ρόλο του Χριστού και σε σκηνοθεσία του Franco Zefirelli και από τότε έγινε ο πιο γνωστός ηθοποιός στον ρόλο του Ιησού στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Robert Powell γεννήθηκε στις 1 Ιουνίου του 1944, στο Salford της Β. Αγγλίας και σπούδασε Νομική στο πανεπιστήμιο του Manchester, όπου είχε και την πρώτη επαφή με το θέατρο. Το 1964 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου συνέχισε την ενασχόλησή του με το θέατρο. Το 1975 και αφού είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε διάφορες ταινίες, ο Zefirelli τον κάλεσε στο casting για τη σειρά 6 επεισοδίων, "Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ". Ωστόσο, ο σκηνοθέτης αρχικά τον ζήτησε για τον ρόλο του Ιούδα και όχι του Ιησού - ο ηθοποιός όμως έμοιαζε εξαιρετικά με την εικόνα που έχει πολύς κόσμος για τον Ιησού. Κι έτσι πήρε τον ρόλο. Υποψήφιοι για τον ρόλο του Ιησού ήταν ονόματα όπως Dustin Hoffman.

O Powell πρωταγωνίστησε μαζί με ονόματα όπως James Mason, Anthony Quin, Christopher Plummer και Claudia Cardinale. Ανάμεσα στους διάσημους αυτούς ηθοποιούς, υπήρξε κι ένας Έλληνας, ο Yorgos Voyagis στον ρόλο του Ιωσήφ.

Μετά τα γυρίσματα 9 μηνών, ο Powell έχει δηλώσει πως δεν ένιωθε καθόλου ο ίδιος. Μάλιστα, πριν την σκηνή της σταύρωσης, ο Powell έκανε αποχή από το φαγητό για 12 μέρες. Ο ίδιος έχει δηλώσει: "Υπήρχε μία άποψη για τον χριστιανισμό που πάντα με στενοχωρούσε. Το μήνυμα του χριστιανισμού είναι τόσο απλό, αλλά τα διάφορα δόγματα το έκαναν πολύπλοκο. Και αυτό με έκανε να μην θέλω να ασχοληθώ με το θέμα Χριστός. Πριν ξεκινήσω την ταινία, δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη θρησκεία και δεν είχα καμία απολύτως άποψη για το πρόσωπο του Χριστού. Τώρα, πιστεύω στον Χριστό, ακόμα κι αν δεν πηγαίνω απαραίτητα σε κάποια εκκλησία. Πριν πάρω τον συγκεκριμένο ρόλο, οι γνώσεις μου για τον Χριστό ήταν πολύ περιορισμένες. Ό,τι θυμόμουν από το σχολείο και κάποιες θρησκευτικές ιστορίες. Γνώριζα ότι όλα αυτά δεν θα ήταν ικανά για να μπορέσω αποδώσω, ως ηθοποιός, τον χαρακτήρα του Χριστού. Έτσι άρχισα να μελετώ τη Βίβλο με πολλή προσοχή, κομμάτι – κομμάτι, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ μέχρι τότε. Επίσης, μελετούσα και άλλα βιβλία με σχόλια για τη Βίβλο επειδή με ενδιέφερε να μάθω τι ιδέα είχαν και οι άλλοι άνθρωποι για Εκείνον. Μετά τον ρόλο μου ως Χριστός όλους αυτούς τους μήνες, θα ήταν πολύ δύσκολο να μην πιστέψω σε Αυτόν... Πολλές σκηνές με άγγιξαν, όπως η σκηνή στο Όρος των Ελαιών - σε σημείο που άρχισα να κλαίω. Ο Franco αποφάσισε να κρατήσει τη σκηνή αυτή, έτσι όπως ήταν. Το να υποδυθώ τον Χριστό δεν με οδήγησε στο να παρακολουθήσω προγενέστερους ηθοποιούς που τον υποδύθηκαν. Δεν είδα καμία από τις ταινίες όπως "Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου" (The Greatest Story Ever Told -1965) και "Βασιλεύς Βασιλέων" (King of Kings -1961), καθώς δεν θα ήθελα να επηρεαστώ από κανέναν. Στον Χριστό βλέπω ένα συνδυασμό ανθρώπου και Θεού. Ήταν ένας άνθρωπος που πήγε κόντρα στο σύστημα της εποχής Του. Δεν είναι ένας θυμωμένος Χριστός, ούτε όμως ήταν ένας "ήσυχος" και "ευχάριστος" άνθρωπος. Δεν υπολόγιζε το οποιοδήποτε κόστος και απαιτούσε να κάνουν το ίδιο και οι δικοί Του. Οι ακόλουθοί Του θα έπρεπε να απελευθερωθούν όχι από λίγα μόνο πράγματα, αλλά από όλα και να Τον ακολουθήσουν. Η μόνη στιγμή που ο Θεός άφησε τον Χριστό ήταν όταν ήταν πάνω στο σταυρό καρφωμένος. Ήταν φυσικά το σχέδιο του Θεού να αφήσει να πεθάνει ο Χριστός σαν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Γνώριζε, όμως, οτι ο Χριστός θα προχωρήσει και θα φτάσει ως το τέλος. Για τη σκηνή της σταύρωσης, για 12 ημέρες δεν έτρωγα σχεδόν τίποτα για να δείχνω εξαντλημένος. Το ξύλο που κουβαλούσα ήταν πραγματικά ασήκωτο, επειδή ο Franco ήθελε να αποτυπωθεί επάνω μου το πραγματικό αίσθημα του πόνου. Και έτσι έγινε. Την πρώτη φορά που γυρίσαμε τη σκηνή, γλίστρησα και αν κάποιος δεν έπιανε τα σχοινιά και συγκρατούσε το ξύλο θα είχα σπάσει την μέση μου. Τη σκηνή τη γυρίσαμε σε μία αρκετά κρύα ημέρα, με αποτέλεσμα στο τέλος να αρρωστήσω. Με ρώτησαν αν πιστεύω ότι ο Χριστός είχε ερωτική ζωή. Νομίζω πως όχι. Ο Χριστός, κατά τη γνώμη μου, αφιέρωσε το 100% της ενέργειάς Του στην αποστολή Του. Νομίζω ότι το σεξ, δεν είναι απαραίτητο για κάθε άνθρωπο. Άλλωστε ο Χριστός δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι 2012 χρόνια μετά τον θάνατό Του κανένας σχεδόν δεν δίνει προσοχή στο μήνυμα που έφερε στη γη ο Χριστός. Στην Μέση Ανατολή Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί σκοτώνουν ο ένας τον άλλον και στην Ιρλανδία Καθολικοί και Προτεστάντες μάχονται μεταξύ τους."
Ο Robert σταμάτησε και κούνησε το κεφάλι του: "Δεν έχει πεθάνει μάταια, όμως, ελπίζω."