4 μεγάλες αλήθειες για τη ζωή από τον «μεγαλύτερο ποιητή» της Αμερικής, Charles Bukowski

Οι Jean-Paul Sartre και Jean Genet τον είχαν χαρακτηρίσει ως τον "μεγαλύτερο ποιητή" της Αμερικής. Ο λόγος για τον ποιητή και συγγραφέα, Henry Charles Bukowski, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 9 Μαρτίου του 1974 από λευχαιμία στα 73 του χρόνια. Ο ίδιος είχε μοιραστεί με το κοινό του απόψεις για τα πάντα, από την τέχνη μέχρι τον θάνατο.

Ο άνθρωπος που αναρωτιόταν "πώς διάολο μπορούμε να διασκεδάζουμε όταν ξυπνάμε καθημερινά στις 6:30 το πρωί από ένα ξυπνητήρι", μας κάνει να αναπτύσσουμε μέχρι σήμερα, γόνιμους προβληματισμούς γύρω από το ευμετάβολο της ανθρώπινης ύπαρξης.

"Πώς διάολο μπορεί ένας άνθρωπος να διασκεδάζει όταν ξυπνάει καθημερινά στις 6:30 το πρωί από ένα ξυπνητήρι, πετάγεται από το κρεβάτι, τρώει γρήγορα, κάνει την ανάγκη του, πλένει τα δόντια του, ταλαιπωρείται στην κίνηση για να πάει σε ένα γραφείο, που εκ των πραγμάτων, θα παράξει πάρα πολλά λεφτά για κάποιον άλλον, και πρέπει να είναι και ευγνώμων σε αυτόν που του δίνει τη δουλειά;".

Ο Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920, στη γερμανική πόλη Άντερναχ, άφησε πίσω του έναν πολυτάραχο βίο και χιλιάδες ποιήματα, εκατοντάδες διηγήματα αλλά και έξι μυθιστορήματα. Τα έργα του Bukowski είχαν έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Έχοντας ζήσει περίπου μια δεκαετία στο περιθώριο, με προβλήματα αλκοολισμού και συνεχών διενέξεων με τον πατέρα του, άρχισε να μετατρέπει τις εμπειρίες του σε γραπτά.

Η παιδική του ηλικία περιγραφόταν από τον ίδιο, ως η "απόλυτη κόλαση". Ο πατέρας του, τον έδερνε με τον ιμάντα που τροχίζουν οι κουρείς τα ξυράφια τρεις φορές την εβδομάδα για πέντε χρόνια. Ο Bukowski υποστήριζε ότι όφειλε το συγγραφικό του ταλέντο στις "τρυφερές" στιγμές που περνούσε με τον πατέρα του, “Τόσο ξύλο διώχνει όλη την υποκρισία από μέσα μου. Έτσι έμαθα να γράφω. Από τον αναίτιο πόνο”.

Κατά τα σχολικά του χρόνια, ο Bukowski διάβαζε πολύ. Όταν αποφοίτησε, γράφτηκε στο κολέγιο του Los Angeles για να σπουδάσει δημοσιογραφία και λογοτεχνία. Έναν χρόνο αργότερα κατά τις πρώτες συγγραφικές του προσπάθειες, η μητέρα του γίνεται έξαλλη όταν ανακαλύπτει κάποια κείμενά του, με τα οποία και τάισε τη μηχανή κουρέματος του γκαζόν. Το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να φύγει από το σπίτι του με προορισμό την Ατλάντα. Εκεί έμεινε σε μια παράγκα όπου τρεφόταν καθημερινά με σοκολάτες.

Ζώντας για κάποια χρόνια στο περιθώριο, μάζεψε εμπειρίες και γνώρισε ανθρώπους που αργότερα μπόρεσε να τους αποτυπώσει πειστικά στο χαρτί. Οι χαρακτήρες του έπιναν, έβριζαν, σκοτώνονταν. Ήταν απελπισμένοι και είχαν καταστροφικές τάσεις ενώ ο Bukowski συχνά μιλούσε για την ψυχή αυτών των ανθρώπων και παρουσίαζε την προσωπικότητά τους, επικρίνοντας ταυτόχρονα το εκάστοτε πολιτικό σύστημα και την εκάστοτε κοινωνία.

Με τρόπο περισσότερο λυρικό και όχι επιθετικό, κατακρίνει τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς και τον πόλεμο, το αμερικάνικο όνειρο και ολόκληρη την κοινωνία. Μετά τη σχετική του αναγνώριση, σταματάει να θέτει αποκλειστικά στο επίκεντρο των συγγραφικών του ενδιαφερόντων την εγκατάλειψη, τη φτώχεια, την απελπισία, ιστορίες "χαμένων" ανθρώπων. Γνωρίζοντας διαφορετικούς ανθρώπους στην πορεία της ζωής του, διανθίζει τα έργα του και "μαλακώνει" λίγο το ύφος του.

Άντον Τσέχοφ, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, είναι τα σημαντικότερα πρόσωπα από τα οποία επηρεάστηκε το έργο του. Μετά τον θάνατο του, ο Charles Bukowski γίνεται θέμα πολλών άρθρων που ασκούσαν κριτική απέναντι στη ζωή και το έργο του. Παρότι αγαπήθηκε από πολλούς απλούς ανθρώπους, από άτομα με ανικανότητες ή προβλήματα αλκοολισμού, οι ακαδημαϊκοί κριτικοί αποδίδουν ελάχιστη σημασία στα γραπτά του. Εκείνο που δεν παύει ποτέ να αναγνωρίζεται επάνω του είναι η σπουδαία ποίηση που άφησε πίσω του.

Όλες οι σχέσεις του συγγραφέα ήταν "ένας πόλεμος που δεν τελείωνε ποτέ". Αντιπαθούσε τις τυπικότητες, τα κλισέ, τον “καθωσπρεπισμό” αλλά και τον Μίκι Μάους. Για την ακρίβεια, απεχθανόταν το γεγονός ότι ένα ποντίκι με τέσσερα δάχτυλα ασκούσε τόσο μεγάλη επιρροή στον κόσμο.

Από τις θεωρίες-συμβουλές που είχε εκφράσει για τη ζωή, συγκρατούμε τις εξής:

Μη συμβιβάζεστε. "Ήθελα όλο τον κόσμο ή τίποτα. Δεν θα έπρεπε να συμβιβάζεστε με τίποτα λιγότερο από αυτό που απολύτως αξίζετε ή επιθυμείτε. Προσπαθήστε για το καλύτερο και μην δέχεστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό που θα σας ικανοποιήσει πλήρως. Δεν έχει αξία να παρατήσετε τους στόχους σας απλά και μόνο για να συμβιβαστείτε για κάτι λιγότερο που θα σας αφήσει να εύχεστε για κάτι περισσότερο και να ζείτε μέσα στη θλίψη".

Ζήστε τη ζωή στο έπακρο. "Αυτό που είναι τρομερό, δεν είναι ο θάνατος αλλά οι ζωές που οι άνθρωποι ζουν ή δεν ζουν μέχρι να πεθάνουν. Μερικοί άνθρωποι δεν τρελαίνονται ποτέ. Πραγματικά τι απαίσιες ζωές θα πρέπει να ζουν".

Μη φοβάστε τον θάνατο. "Έχω τον θάνατό μου μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έρθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος".

Είστε δυνατότεροι απ' ό,τι νομίζετε. "Μερικές φορές σηκώνεστε από το κρεβάτι το πρωί και σκέφτεστε δεν πρόκειται να τα καταφέρω, αλλά γελάτε μέσα σας... θυμηθείτε όλες τις στιγμές που έχετε νιώσει έτσι".

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Instagram/ charlesbukowskiquotes