Hugh Mangum: Ο φωτογράφος που νίκησε τις φυλετικές διακρίσεις μέσα από τον φακό του

Σε μία εποχή εξαιρετικά δύσκολη για την αφροαμερικανική κοινότητα στις νότιες πολιτείες της Αμερικής, ένας αυτοδίδακτος φωτογράφος είχε την ιδέα να συλλάβει με τον φωτογραφικό του φακό την εξαιρετική ποικιλομορφία του Αμερικανικού Νότου, υπερπηδώντας κάθε φυλετικό εμπόδιο. 

Ξεκινώντας από έναν τόπο, που μετέφερε το στίγμα των φυλετικών διακρίσεων και, που στη συνέχεια θα προχωρούσε σε ένα σύνολο νόμων, (Jim Crow), οι οποίοι στόχευαν σε αυτόν ακριβώς τον ανθρώπινο διαχωρισμό μεταξύ του 1876 και του 1965, ένας αυτοδίδακτος φωτογράφος, ο Hugh Mangum, αποφασίζει το 1890 να ταξιδέψει στη βόρεια Καρολίνα και τη Δυτική Βιρτζίνια για να καταγράψει σε εικόνες τις μορφές Αφροαμερικανών, πλούσιων ή φτωχών, αγροτών ή επιχειρηματιών ανθρώπων.

WHO

Ruby Bridges: Η «μαύρη» ιστορία της πρώτης Αφροαμερικανής μαθήτριας σε σχολείο λευκών στις ΗΠΑ

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

photo by Hugh Mangum, ca. 1900, from the book, “WHERE WE FIND OURSELVES: The Photographs of Hugh Mangum, 1897-1922. Edited by Margaret Sartor and Alex Harris, foreword by Deborah Willis, introduction by Michael Lesy. Book design by Bonnie Campbell, Edited Alexa Dilworth @acdilworth. Accompanying exhibition at the Nasher Museum of Art at Duke University extended thru Sept 1, 2019. (Link in bio) . . #documentaryphotography #hughmangumphoto #womenshistorymonth #africanamericanwomen #portraitphotography #centerfordocumentarystudies #historicalphotography #hughmangum #cdsbooks #uncpress #deborahwillis #michaellesy #nashermuseumofart #dukeuniversity #rubensteinlibrary #archivefever #documentaryarts #glassplatenegative #earlyphotography #inanewlight #changingthenarrative #durhamnc #earlyamericanphotography #theamericansouth #jimcrowera #itinerantphotographer #artinamerica

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Margaret Sartor (@wherewefindourselves) στις 7 Απρ, 2019 στις 8:33 πμ PDT

Στήνοντας προσωρινά στούντιο στους δρόμους από τους οποίους περνάει, ο Mangum βγάζει το πορτραίτο κάθε ανθρώπου που συναντάει μπροστά του. Οι πολιτείες του Νότου είχαν ήδη ξεκινήσει τις νομοθεσίες που επισημοποιούσαν κάθε είδος διάκρισης ανάμεσα στους ανθρώπους όταν ο φωτογράφος αποφάσισε να υλοποιήσει την ιδέα που στόχο είχε να ενώσει τους "διαχωρισμένους" ανθρώπους. Τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία και τα μαγαζιά έπρεπε, βάσει κανονισμών, να εξυπηρετούν διαφορετικά τους Αφροαμερικανούς από τους λευκούς πελάτες. 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The Photographs of Hugh Mangum 1897-1922. . . . #nashermuseum #photography #glassplatenegative

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tim Carless (@timcarless) στις 24 Ιούν, 2019 στις 6:57 πμ PDT

Ο γάμος ανάμεσα σε δύο ανθρώπους διαφορετικού χρώματος απαγορευόταν, ενώ ο διαχωρισμός συνεχιζόταν μέχρι και στα σχολεία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η διαδεδομένη προκατάληψη, που απλωνόταν σαν βαρύ πέπλο πάνω από τις μορφές των ανθρώπων, άρχισε να αποβάλλεται μέσα από τα έργα του Mangum. Όπως αναφέρει η υπεύθυνη της φωτογραφικής του δουλειάς, Sarah Stacke, "Ο Hugh Mangum δημιούργησε ένα περιβάλλον με σεβασμό και οικειότητα στο οποίο οι άνθρωποι μπορούσαν να αποκαλύψουν τη γνησιότητα του εαυτού τους, άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί, Αφροαμερικανοί και λευκοί". 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

One of the coolest aspects of the Hugh Mangum collection is that Hugh often used a camera that was designed to create multiple and distinct exposures on a single glass plate negative. The sequence of the images on a single negative represents the order Mangum's diverse clientele rotated through the studio, thus representing a day's work for this gregarious photographer. Working in his home state of North Carolina and the Virginias, Hugh cultivated clientele from across racial and economic divides. His “portraiture hints at a counter-history…few white Southerners besides Mangum dared to reflect,” writes Prof. Maurice Wallace (UVA) in the book. • Here's a peak at some of the images included in Photos Day or Night: The Archive of Hugh Mangum, by Sarah Stacke with texts by Maurice Wallace and Martha Sumler. Published by @redhookeditions • Link to pre-sale in bio • Image 1: The cover, brilliantly designed by @bonniebriant • Image 5: Hugh Mangum, self-portrait. © Martha Sumler (He’s also pictured in the top left of image 6) • Images 2, 3, 4 and 6 courtesy of Hugh Mangum Photographs, David M. Rubenstein Rare Book & Manuscript Library, Duke University. • #hughmangumphoto #hughmangum #photosdayornight #americansouth #history #blackamericans #pennypicturecamera #northcarolina

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sarah Stacke (@sarah_stacke) στις 16 Νοέ, 2018 στις 11:47 πμ PST

Εκείνο που κάνει ξεχωριστό το έργο του, είναι η ξεχωριστή καταγραφή των πολιτών, η μοναδικότητα με την οποία αποδίδει το θέμα και ο ασύλληπτα μεγάλος αριθμός των φωτογραφιών, που τραβάει για να μεταφέρει τις διαφορές με τις οποίες έπρεπε να κυκλοφορούν συμβιβασμένοι, οι άνθρωποι της εποχής. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες χαμογελούν, γελούν τινάζουν το κεφάλι τους προς τα πίσω ξεχνώντας κάθε φυλετική διάκριση που χωρίζει τον έναν από τον άλλον. "Αυτές οι ζεστές και ειλικρινείς πόζες ήταν ένα το ορόσημο του φωτογραφικού του στυλ", όπως εξηγεί η ειδικός που ασχολήθηκε με την έκθεσή του στο πανεπιστήμιο Duke. 

 

 

 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I’ve always said Hugh Mangum was ahead of his time. Made c. 1900 this photograph carries the rhythm of the present. A visual gem in the archive in terms of technique, it finds its way to the heart of Mangum’s work, which is about futures and living a life without limits. It’s impossible for me not to wonder about this woman, the only woman wearing sequins in Mangum’s archive. What was her name? What did she stand for? What loves, losses, ideas, did she carry behind that steady gaze? From “Photos Day or Night: The Archive of Hugh Mangum,” by Sarah Stacke with texts by Maurice Wallace and Martha Sumler. Published by @redhookeditions and designed by @bonniebriant. Link in bio. #hughmangum #hughmangumphoto #photosdayornight #glassplatenegative #americansouth #photohistory #womenshistory #sequins

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sarah Stacke (@sarah_stacke) στις 2 Ιούλ, 2019 στις 3:58 μμ PDT

Το γεγονός ότι μπορούμε σήμερα να δούμε καταγεγραμμένα τα χαμόγελα των ανθρώπων που υπέφεραν εκείνη την εποχή, είναι εξαιρετικά σπάνιο, όπως συνεχίζει η ίδια. Κοιτώντας τις φωτογραφίες, πολλοί άνθρωποι διαφορετικού φύλου μοιράζονταν τον ίδιο χώρο, ο ένας δίπλα στον άλλον για να ληφθούν οι φωτογραφίες. Στην πραγματικότητα, η τόσο στενή παρουσία και συνύπαρξή τους ήταν απαραίτητη, πήγαζε από την ανάγκη των ίδιων. Ήταν "μία περιστρεφόμενη πόρτα ποικιλομορφίας". Οι άνθρωποι εκείνοι ενώ φαίνονταν ότι είναι μακριά, βρίσκονταν τόσο κοντά.

Οι ταυτότητες των περισσότερων ανθρώπων που φωτογραφήθηκαν, όπως και οι ξεχωριστές τους ιστορίες, παραμένουν μέχρι σήμερα, άγνωστες. Σημασία έχει πως η καταγραφή βρίσκεται εκεί για να θυμίζει σε όλους τους ανθρώπους, που επιμένουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους γύρω τους, ότι όταν οι άνθρωποι νιώθουν μεταξύ τους τόσο ενωμένοι, τα στερεότυπα περισσεύουν.