«Τι κακό έχει το ράφι;»: Η Ειρήνη Βιτώρου είναι το Κουμπάκι με τις viral ατάκες που αγαπήσαμε
Κλέλια Φατούρου
2 Οκτωβρίου 2021
Την Ειρήνη τη γνώρισα πριν αρκετά χρόνια, τότε που το Κουμπάκι δεν ήταν ακόμη μαγαζί, αλλά ήταν σίγουρα ιδέα. Μαζί με φίλους, έστησε τον μικρό αξιολάτρευτο χώρο της και τα τελευταία 7 χρόνια τη βρίσκεις στου Ψυρρή, για να ψωνίσεις, να πιεις λεμονάδα ή λικέρ και να ανταλλάξεις καθημερινές ιστορίες τρέλας.
Ιστορίες που μοιράζεται και η ίδια μέσα από τα social media. Για τις ατάκες που ακούει στη δουλειά, για τα ερωτικά μας, την εποχή των dating apps αλλά και κοινωνικά θέματα στα οποία παίρνει πάντοτε θέση (και γίνεται viral). Δεν θα σας πω όμως περισσότερα. Θα αφήσω την Ειρήνη να μιλήσει για την ίδια. Για τη γάτα της, την απόφασή της να γίνει επιχειρηματίας, για τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, για τις γυναικοκτονίες.
«Είμαι η Ειρήνη Βιτώρου, 37 ετών, Ιχθύς με ωροσκόπο Τοξότη. Μάνα της Λο (της γάτας μου), κόρη της Άρτεμις και του Μίμη, αδερφή του Χάρη. Μια μελαγχολικά αισιόδοξη ή μια αισιόδοξα μελαγχολική. Φίλη μα και εχθρός μερικών αλλά κουμπάρα περισσότερων. Oh well, αυτά έχει η ζωή. Έφτιαξα το Κουμπάκι σε μια εποχή που δεν ήξερα τι να κάνω με τη ζωή μου, θα μου πεις τώρα ξέρεις; Θα σου πω όχι, αλλά τουλάχιστον έχω έναν ΕΦΚΑ να πληρώνω στο τέλος του μήνα. Θα ήταν το 2014, ήμουν 29 Μαΐων, σου λένε οι γονείς μου «αυτή δεν θα παντρευτεί, ας της ανοίξουμε ένα μαγαζί» και μου άνοιξαν. Κάπου εδώ ίσως ευχόμαστε όλοι να είχα παντρευτεί».
Τα 3 κομμάτια που ξεχωρίζει η ίδια
Συνειδητοποιώ πως υπάρχει πολύ πόνος εκεί έξω. Αλλά ευτυχώς με πολλή διάθεση για αυτοσαρκασμό, οπότε τα best sellers είναι αυτά που κρύβουν αλήθειες που μπορεί κατά βάθος να μάς πληγώνουν λίγο αλλά γελάμε στο τέλος με αυτές, όπως το «έχω και ψυχολογικά πάμε μια βόλτα;», το “serial killer” αλλά και το « τι κακό έχει το ράφι δηλαδή;». Βέβαια sex always sells οπότε το «κα(υ)λοκαίριασε» είναι μια κατηγορία από μόνο του.
Για τον έρωτα στην εποχή των dating apps
Χμμ , το ένστικτο της επιβίωσης και οι εμπειρίες της ζωής μου ουρλιάζουν πια να γίνω κυνική και ένα κομμάτι ρομαντισμού και αθωότητας μέσα μου σίγουρα, μάς έχει αφήσει χρόνια τώρα. Αλλά ο ρομαντισμός ο άτιμος αντιστέκεται, σε πολύ μικρά πράγματα, σε εικόνες καθημερινές, σε κάποιο ηλικιωμένο ζευγάρι που θα δω να κρατιέται χέρι χέρι μετά από 70 χρόνια μαζί και αυτό θα γεμίσει την καρδιά μου ελπίδα. Και όσο υπάρχουν μπαρ σαν το Au revoir και το παλιό ραδιόφωνο, πώς να μην υπάρχει ελπίδα, πες μου.
Για τις ατάκες της που έχουν γίνει viral
Ρε συ δεν ξέρω τι να σου πω σε αυτό πραγματικά. Νιώθω πως λέω πράγματα αυτονόητα, δεν λέω κάτι εξωπραγματικό, φαντάζομαι γι’αυτό υπάρχει ταύτιση. Ωραίο είναι, πλάκα έχει.
Η γυναικεία επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα
Είναι πολύ όμορφο και ελπιδοφόρο που υπάρχουν πια πολλές γυναίκες επιχειρηματίες με πολύ δυνατά brands, πολύ δυναμικές προσωπικότητες, με ιστορίες να πουν. Νομίζω αποτελούν και παράδειγμα και για άλλα κορίτσια που σκέφτονται να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση αλλά και η μία για την άλλη. Είναι τρομερό θαρρώ να έχουμε πρότυπα σύγχρονα και να βλέπουμε τις δουλειές η μία της άλλης και να θέλουμε να γίνουμε καλύτερες. Κατά τα άλλα το project «επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα» είναι ένα επικίνδυνο σπορ. Τρομερά ψυχοφθόρο και δυστυχώς η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα που βοηθά τις επιχειρήσεις να ανθίσουν, ίσα ίσα το αντίθετο. Δεν είμαι ειδική στο τι θα μπορούσε να γίνει, ξέρω όμως, ζώντας το από μέσα, πως έχοντας να πληρώσεις πολλά στο τέλος του μήνα και ωθώντας τους επιχειρηματίες να είναι άνθρωποι σουγιάδες, να έχουν αμέτρητους ρόλους, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Για τις γυναικοκτονίες
Αυτό το θέμα με πονάει τρομερά. Με εξοργίζει, με απογοητεύει, με κάνει να θέλω να ουρλιάξω, να κλάψω, να μάς πάρω όλες αγκαλιά. Συζητούσαμε με φίλες τις προάλλες πως δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει νιώσει φόβο σε σχέση της ή σε κάποια φάση ερωτική. Δεν είναι τρομερό; Πόσο εύκολα γυρνάς σπίτι σου και πόσο όχι; Πόσο εύκολα ξεφεύγει μια κατάσταση, ένας καυγάς, ένας χωρισμός επειδή ο άλλος σε θεωρεί κτήμα του; Κτήμα του ρε συ, λες και είμαστε αντικείμενα. Και είναι τόσο βαθιά ριζωμένο μέσα μας αυτό. Και βλέπεις τι απόψεις υπάρχουν ακόμα, από άνδρες αλλά και γυναίκες. Ακόμα προσπαθούμε να εξηγήσουμε τον όρο «γυναικοκτονία», λες και θέλει εξήγηση. Αντί να δούμε γιατί δεν ανοίγουμε τα μάτια μας να δούμε το πρόβλημα, το πώς έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μας, το ότι δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει με δύο μέτρα και δύο σταθμά και είναι καιρός να αλλάξει αυτό. Είναι τοξικό, είναι επικίνδυνο, και αύριο μπορεί να είμαστε εγώ ή εσύ. Τόσο απλά.
Τι ονειρεύεται για το μέλλον
Αχ, για το μέλλον ονειρεύομαι έναν κόσμο γεμάτο σεβασμό, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και παγκόσμια ειρήνη. Κάπου εδώ φοράω το στέμμα και χαιρετάω το πλήθος. Αλλά επειδή είπαμε, είμαι πιο κυνική, ο στόχος μου για τα 40 , είναι να έχω μία βίλα στη θάλασσα και ένα πιπίνι. Ναι είμαι ρηχή κατά βάθος.
