Μερικές ιστορίες αγάπης εμπνέουν, συναρπάζουν και μας κάνουν να σκεφτόμαστε πως η αγάπη όλα τα νικά, ακόμη και τις πιο μεγάλες δυσκολίες. Μια τέτοια υπέροχη ιστορία είναι εκείνη του Νίκου και της Ανθής.
Ο Νίκος Κοντού και η Ανθή Παλλά μένουν στη Ρόδο και μίλησαν στο Jenny.gr για τo δικό τους, μοναδικό love story. Την ημέρα του γάμου τους, ο Νίκος είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Για εκείνους, όμως, το ατύχημα αυτό στάθηκε η αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα γεμάτο περιπέτειες, που τις βλέπουμε μέσα από το Youtube κανάλι τους, το "Rolling Ever After".
Η πρόταση γάμου έγινε στη Μελβούρνη και έπειτα από έναν χρόνο ετοιμάζονταν να παντρευτούν. Ανήμερα του γάμου τους, ο Νίκος έπεσε στην πισίνα και τραυματίστηκε στον αυχένα. Αυτός ο τραυματισμός ήταν μοιραίος για την πορεία της ζωής του, καθώς πλέον κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο.
Αν, όμως, κάποιος περίμενε πως αυτή η τροπή των γεγονότων θα κατέστρεφε το happy ending του ζευγαριού, θα έκανε μεγάλο λάθος. Αλλά θα αφήσουμε τους ίδιους να σας πουν τη συνέχεια.
Πείτε μας λίγα λόγια για την ξεχωριστή ιστορία σας.
Νίκος: Όλες οι ιστορίες που αφορούν την αγάπη μεταξύ δυο ανθρώπων είναι ξεχωριστές. Η δική μας ξεκινάει από το σχολείο όπου είμασταν συμμαθητές από την έκτη δημοτικού στο σχολείο ‘Ροδίων Παιδεία’. Τότε είμασταν απλά φίλοι, η Ανθή ήταν τσιμπημένη μαζί μου αλλά δεν είχε προχωρήσει ποτέ κάτι μεταξύ μας.
Ανθή: Όταν σπουδάζαμε στην Αθήνα, ήταν αρχές Οκτώβρη του 2012, μου έστειλε μήνυμα στο Facebook και μου ζήτησε τον αριθμό μου, έτσι στο άσχετο. Θέλω να πω, είχαμε χαθεί, δεν είχαμε κρατήσει επαφή καθόλου. Είχαμε κοινούς γνωστούς αλλά μεταξύ μας είχαμε χαθεί. Μου είπε λοιπόν να τον πάρω τηλέφωνο όταν έρθει η ξαδέρφη του στην Αθήνα, που είναι και κολλητή μου και τώρα κουμπάρα μας, για να πάμε για καφέ. Ήρθε λοιπόν η κουμπάρα στη Αθήνα, τέλη Οκτωβρίου και της το λέω, πιάνει το κινητό μου του έστειλε μήνυμα, βγήκαμε για καφέ στο Μοναστηράκι και ο καφές έγινε ρακόμελα στο Γκάζι. Την επόμενη μέρα ήρθε για καφέ με όλους μου τους φίλους, μόνος του! Μεγάλο σοκ! Το βράδυ πήγαμε μπουζούκια στη Πέγκυ Ζήνα και από τότε είμαστε μαζί.
Νίκος: 9 χρόνια μαζί φέτος! 2 χρόνια παντρεμένοι! Της ζήτησα να με παντρευτεί τον Δεκέμβρη του 2018 στη Μελβούρνη, στην Αυστραλία. Σήμαινε πολλά για εμένα αυτό γιατί οι γονείς μου μεγάλωσαν και οι δύο στην Αυστραλία και είναι ένα μέρος ξεχωριστό για εμένα. Όπως ξεχωριστή είναι και η Ανθή. Και έτσι το συνδύασα. Παντρευτήκαμε τον επόμενο χρόνο τον Οκτώβρη και από εκεί ξεκίνησε το δεύτερο βιβλίο της σχέσης μας.
Πώς σκεφτήκατε να ασχοληθείτε με το YouTube και τι ανταπόκριση έχει αυτό σας το εγχείρημα μέχρι σήμερα;
Νίκος: Την ημέρα του γάμου μας, στην δεξίωση, είχα έναν σοβαρό τραυματισμό μετά από μια βουτιά που έκανα στην πισίνα. Έτσι από το ίδιο αυτό βράδυ ξεκίνησε το ταξίδι μας στα νοσοκομεία και τα κέντρα αποκατάστασης σε Ελλάδα και εξωτερικό, καθώς με την πτώση αυτή χτύπησα στον αυχένα και μετατοπίστηκε ο 5ος αυχενικός μου σπόνδυλος και τραυμάτισε τον Νωτιαίο Μυελό στο ύψος αυτό, με αποτέλεσμα να διαγνωστώ με τετραπληγία και να μην μπορώ να κουνήσω τα δάχτυλα και τα πόδια μου.
Ανθή: Στην αρχή είμασταν στο νοσοκομείο της Ρόδου και μετά φύγαμε στο εξωτερικό. Εκεί ο Νίκος παρακολουθούσε βιντεάκια στο YouTube στην προσπάθεια του να καταλάβει περισσότερο το χτύπημα του και να βρει τρόπους που θα τον βοηθήσουν να γίνει πιο αυτόνομος αλλά και απαντήσεις στις διάφορες απορίες που μπορεί να είχε και μπορεί να μην ήθελε να ρωτήσει κανέναν. Αυτό λοιπόν που συμπεράναμε ήταν ότι ενώ υπήρχαν αρκετά σχετικά κανάλια στο YouTube, δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα και όλοι έδειχναν την πρόοδο τους μετά από χρόνια και όχι τα αρχικά στάδια που βρισκόμασταν εμείς.
Νίκος: Όταν λοιπόν γυρίσαμε στην Ελλάδα και πήγαμε στο κέντρο αποκατάστασης στην Αθήνα, πρότεινα στην Ανθή να φτιάξουμε εμείς το δικό μας κανάλι, ήταν τότε Μάϊος και είχαν περάσει λίγο παραπάνω από 6 μήνες από το ατύχημα μου. Ήταν και το πρώτο lockdown τότε στο εξωτερικό και είχε αργήσει και το αμαξίδιο που είχα παραγγείλει να έρθει για να μπορώ να κινούμαι άνετα. Και ήταν ένας τρόπος που σκεφτήκαμε να εξωτερικεύσουμε λιγάκι αυτά που νιώθαμε γιατί είχαμε επικεντρωθεί τόσο στην αποκατάσταση μου, που οι πρώτες φορές που μιλήσαμε ουσιαστικά για αυτά που περνούσαμε ήταν στα πρώτα μας βίντεο. Και φυσικά ο λόγος πίσω από όλα ήταν να βοηθήσουμε και άλλο κόσμο, έτσι ευχόμασταν δηλαδή. Το κανάλι μας το ονομάσαμε Rolling Ever After with Nick & Anthi, από το Happily Ever After - Zήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα- για να δώσουμε μια συνέχεια στο δικό μας παραμύθι.
Ανθή: Είμαστε τόσο περήφανοι για αυτό που έχει εξελιχθεί να είναι το κανάλι, που δεν περιγράφεται. Φυσικά και για την απήχηση αλλά περισσότερο για όλα αυτά που νιώθουμε πως έχουμε προσφέρει μέσα από αυτό. Την συγκίνηση που νιώθουμε κάθε μέρα με όλα αυτά τα μηνύματα που παίρνουμε από τον κόσμο κάτω από τα βίντεο μας στο YouTube, στο instagram και στο Facebook. Τη δύναμη που παίρνουμε όταν μας λένε για το αντίκτυπο που έχουν τα βίντεο μας σε αυτούς που μας παρακολουθούν και φυσικά το γεγονός ότι βοηθάμε να αλλάξουν τα ταμπού που υπάρχουν γύρω από την αναπηρία. Γιατί και το ότι κάναμε εμείς κανάλι μαζί σαν ζευγάρι και ο Νίκος είναι σε αμαξίδιο, ήταν πρωτοπόρο. Σήμερα λοιπόν το κανάλι μας έχει ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο προβολές και συνεχίζουμε.
Από που αντλείτε τόση αισιοδοξία;
Νίκος: Εγώ από την Ανθή και η Ανθή από την Ανθή νομίζω (γέλια). Είμαι γενικά απαισιόδοξος σαν άνθρωπος, πάντα ήμουν, από τότε που είμαι με την Ανθή έχω αλλάξει λιγάκι. Είναι τόσο έντονος ο ενθουσιασμός της, η χαρά της και γενικά η ίδια σαν άνθρωπος που δεν βαριέσαι ποτέ και φυσικά είναι και κολλητικό! (γέλια) Πιστεύω όμως ότι αυτό που μας βοήθησε και τους δυο περισσότερο είναι ότι το περάσαμε μαζί. Από την πρώτη μέρα. Μαζί. Και αυτό το μαζί είναι πολύ μαζί. Ξέρουμε καλά ο ένας τον άλλο, εγώ έχω πείσμα και δίψα για εξέλιξη και η Ανθή ξέρει πως να με βοηθάει και να μου δίνει αυτή την ώθηση να το καταφέρω, αν έχω κολλήσει κάπου ή έχω τις μαύρες μου κλπ.
Ανθή: Είναι όμως σημαντικό να πούμε πως μέρος του να είσαι αισιόδοξος είναι και το να επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει κακές στιγμές, κακές μέρες κλπ. Δεν είναι κάθε μέρα ίδια, ή κάθε στιγμή τέλεια ή δεν είσαι κάθε στιγμή χαρούμενος, την χάνεις την αισιοδοξία σου μερικές φορές αλλά είναι σημαντικό να μη φοβάσαι να το παραδεχτείς, να το μοιραστείς με όποιον νιώθεις και θέλεις και να ζητήσεις αυτό που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι είτε αυτό είναι μια αγκαλιά, είτε είναι μια βόλτα, είτε είναι να κλάψεις, όλα είναι οκ!
Πόσο εύκολες είναι οι σχέσεις για έναν άνθρωπο με τετραπληγία;
Νίκος: Νομίζω πως είναι περισσότερο θέμα χαρακτήρα. Αν κρίνω από τους τετραπληγικούς και γενικότερα τους χρήστες αμαξιδίου που έχω γνωρίσει, ανεξάρτητα με την αναπηρία που έχει ο καθένας αλλά και από τον εαυτό μου, είναι πολύ εύκολο γιατί όλοι τυχαίνει να είμαστε κοινωνικοί. Εγώ έχω γίνει πιο κοινωνικός τώρα που είμαι στο αμαξίδιο. Μου αρέσει πολύ που με προσεγγίζει ο κόσμος και μου μιλάει, το χαίρομαι. Μου αρέσει που ενδιαφέρεται για εμάς και μου κάνουν ερωτήσεις, δεν παρεξηγώ ποτέ και καταλαβαίνω πως για κάποια πράγματα υπάρχει άγνοια. Την είχαμε και εμείς! Τώρα για σχέσεις ερωτικές δε μπορώ να ξέρω γιατί εγώ έχω την πανέμορφη γυναίκα μου και θα φάω παντόφλα.
Λαμβάνετε μηνύματα από ανθρώπους που έχουν το ίδιο πρόβλημα υγείας;
Ανθή: Ναι φυσικά! Και αυτό είναι αν θέλεις και ο απώτερος στόχος. Ο διάλογος , το να σε ρωτήσει κάτι ο άλλος, να του απαντήσεις και να τον κάνεις να είναι πιο αυτόνομος ή να παιδεύεται με κάτι καιρό και ξαφνικά να δει κάτι που κάνει ο Νίκος που θα τον βοηθήσει. Αλλά παίρνουμε μηνύματα και από κόσμο που απλά χαίρεται να μας παρακολουθεί και να βλέπει την εξέλιξη του Νίκου και νομίζω πως επειδή περνάμε καλά μαζί, σαν ζευγάρι, είναι και αυτό κάτι που αρέσει στον κόσμο να βλέπει, ανεξάρτητα με την αναπηρία του Νίκου.
Φυσικά, είναι πολλά και τα μηνύματα που μας προτείνουν πράγματα να δοκιμάσουμε για να κάνουμε και εμείς τη δική μας καθημερινότητα πιο εύκολη. Γενικά, λαμβάνουμε καθημερινά πολλή αγάπη και ευχαριστούμε πραγματικά πολύ γι’ αυτό, μέσα από την καρδιά μας.
Τι πρέπει να αλλάξει στη κοινωνία μας για να ζει ένας τετραπληγικός καλύτερα;
Νίκος: Ό,τι ισχύει για όλους τους χρήστες αμαξιδίου, αλλά και τα ανάπηρα άτομα, ισχύει και για κάποιον που είναι τετραπληγικός. Η προσβασιμότητα στους δρόμους, στα μαγαζιά στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους εκδηλώσεων, σε μπαρ, εστιατόρια κλπ. Είναι μεγάλη η συζήτηση για αυτό το θέμα αλλά περισσότερο είναι η νοοτροπία. Η συμπερίληψη. Το να φτιάξει κάποιος ένα μαγαζί ή να το κάνει ανακαίνιση και να σκεφτεί λίγο παραπάνω και την πρόσβαση. Δικαίωμα στην διασκέδαση αλλά και τη ζωή γενικότερα έχουμε όλοι. Και εγώ θέλω να βγω και να περάσω καλά όπως όλος ο κόσμος.
Μη μου βάζεις εμπόδια. Μη παρκάρεις στην αναπηρική θέση στάθμευσης ή μπροστά σε ράμπα. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Ο ένας να σκέφτεται λίγο περισσότερο τον άλλο. Οι υποδομές θα ακολουθήσουν αν κάνουμε την αρχή όλοι εμείς. Δεν θα υπάρχει εναλλακτική επιλογή τότε, θα είναι το δεδομένο. Το σωστό. Αυτό που θα κάνουν όλοι και είναι καλό που το κάνουν όλοι. Εγώ έχω την Ανθή ή κάποιον φίλο μου συνήθως μαζί μου αλλά αν θέλω να πάω κάπου μόνος μου γιατί να μην μπορώ; Γιατί να μην μπορώ να έχω την επιλογή; Θέλουμε να πάμε διακοπές και ψάχνουμε πρώτα να δούμε αν ο προορισμός είναι προσβάσιμος πριν από το οτιδήποτε άλλο.
Στην Ελλάδα πολύ σημαντικό παράδειγμα προσβασιμότητας είναι η Κομοτηνή. Θα μπορούσε να είναι έτσι όλη η Ελλάδα. Καμιά φορά μου λέει ο κόσμος ότι χαίρεται που με βλέπει να κυκλοφορώ, εγώ μπορώ, υπάρχει όμως πολύς κόσμος που είναι κλεισμένος στο σπίτι. Και αυτό είναι κάτι που προσπαθούμε να δείξουμε στα βιντεάκια μας, τις δραστηριότητες που κάνουμε, τους τρόπους που αντιμετωπίζουμε τυχόν προβλήματα καθημερινά προσβασιμότητας. Θέλουμε να βγει όλος αυτός ο κόσμος από το σπίτι!
Τι θαυμάζει ο ένας στον άλλο;
Νίκος: Θαυμάζω πολύ στην Ανθή την θετική ενέργεια που έχει και το πως αντιμετωπίζει τα πάντα με ψυχραιμία. Κάθε κατάσταση που χρειάζεται να αντιμετωπίσει από την πιο καθημερινή μέχρι την πιο απαιτητική την κάνει δική της και βρίσκει τρόπους μέσα σε αυτή να περνάει καλά. Αγαπάει βαθιά και αυτό το νιώθουν με σιγουριά όλοι όσοι είναι κοντά της και θέλει να κάνει τους γύρω της να νιώθουν ξεχωριστοί. Νοιάζεται για τα πάντα, προβληματίζεται πολύ, βρίσκει λύσεις πάντα και δεν το βάζει ποτέ κάτω. Αν καταλάβει ότι κάπου έχει κάποιος ταλέντο δεν τον αφήνει σε ησυχία μέχρι να κάνει κάτι γι’αυτό.
Ανθή: Εγώ τι να πω τώρα μετά από αυτά; Έχω συγκινηθεί πολύ! Σ’αγαπώ πολύ και σε ευχαριστώ!
Ο Νίκος μου είναι πεισματάρης με την καλή έννοια, αποζητά την εξέλιξη και ενώ στοχεύει ψηλά βάζει μικρούς στόχους που τους πετυχαίνει στη διαδρομή για να έχει πολλές μικρές νίκες. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος, μαγειρεύει καλά, τραγουδάει καλά, χορεύει καλά, στο σχολείο τον θυμάμαι ήταν καλός σε όλα τα αθλήματα. Είναι κοινωνικός και μπορεί πραγματικά να βρει κάτι να πει με όλους και να ανοίξει συζήτηση. Είναι μεθοδικός, είναι πάντα εκεί για εμένα, πιστεύει πολύ σε εμένα σε στιγμές που ούτε εγώ δεν πίστευα στον εαυτό μου. Αυτό και αν είναι ερωτική εξομολόγηση. (γέλια) Καιρό είχαμε.
Ποιες διαφορές έχετε παρατηρήσει στο χαρακτήρα σας πριν το ατύχημα και μετά; Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε μέσα από την ιστορία σας;
Νίκος: Ο χαρακτήρας μου νομίζω πως είναι αυτός που βοήθησε και ευτυχώς έχει παραμείνει ο ίδιος. Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι νοιάζομαι περισσότερο για τους γύρω μου και νιώθω πως θέλω να βοηθάω. Επίσης το ότι αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου. Πηγαίνω κολύμβηση 4 φορές την εβδομάδα. Αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω πριν. Ούτε και όλα αυτά που προκύπτουν αυτό. Πρωταθλήματα, αγώνες σε Ελλάδα και σύντομα στο εξωτερικό. Ανήκω πλέον στην ομάδα του Ηρόδικου και προπονούμαι στο κολυμβητήριο του Ροδίων Άθλησις στη Ρόδο και είμαι πολύ τυχερός γιατί με προπονεί ο Αποστόλης Λάππας. Ο μεγάλος μου στόχος είναι πλέον οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι το 2024.
Ανθή: Και εγώ είμαι η cheerleader! Θα συμφωνήσω και εγώ όσον αφορά τον χαρακτήρα. Ίσως αυτό που θα μπορούσα να πω για τον εαυτό μου είναι ότι ανακάλυψα πτυχές του χαρακτήρα μου και του εαυτού μου τις οποίες δεν γνώριζα. Κάνω περισσότερη υπομονή από ότι πριν σίγουρα, όσον αφορά την ανυπομονησία που έχω έντονη για πράγματα. Σαν ζευγάρι έχουμε έρθει πιο κοντά σίγουρα. Μας ένωσε πολύ όλο αυτό που περάσαμε. Η ζωή συνεχίζεται και μακάρι μετά από κάτι κακό να βγαίνει πάντα κάτι καλό. Εμείς αυτό προσπαθούμε πάντως και γι’ αυτό μοιραζόμαστε την ιστορία μας με τον κόσμο. Θέλουμε να βγει κάτι κάλο, κάτι θετικό, κάτι που θα μείνει, κάτι που θα βοηθήσει.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες παρανοήσεις γύρω από τους ανθρώπους με αναπηρίες;
Νίκος: Ίσως το ότι όταν κάποιος είναι στο αμαξίδιο και δεν καταφέρνει να ξανά περπατήσει δεν προσπάθησε αρκετά. Ή ότι όποιος χρησιμοποιεί αμαξίδιο δεν μπορεί να περπατήσει. Η κάθε βλάβη είναι διαφορετική. Η εξέλιξη επίσης είναι διαφορετική για τον καθένα. Και η εξέλιξη δεν περιορίζεται στην κινητικότητα. Είναι σχετική με την ποιότητα ζωής. Να μπορείς να κινηθείς, στην δική μου περίπτωση να επανενταχθείς να κάνεις ξανά ότι σου άρεσε να κάνεις και πριν.
Ή το ότι όποιος έχει αναπηρία είναι κακότροπος, κομπλεξικός, έχει ψυχολογικά, ζηλεύει τους γύρω του, δεν πρέπει να του μιλάμε γιατί θα θυμώσει. Ευτυχώς εμείς δεν το έχουμε βιώσει, τουλάχιστον όχι ακόμα, αλλά γνωρίζουμε πολύ κόσμο που το βιώνει αυτό καθημερινά και επίσης προβάλλεται αρκετά σε ταινίες από το μοτίβο.
Ανθή: Επίσης, η λανθασμένη αντίληψη ότι τα ανάπηρα άτομα δεν μπορούν να δημιουργήσουν ερωτικές σχέσεις, ή να βγαίνουν έξω να κάνουν παρέες κλπ. Ή ότι αφού κάποιος είναι στο αμαξίδιο δεν μπορεί να κάνει παιδιά.
Για τι πρέπει να είναι έτοιμος ο σύντροφος ενός ατόμου με αναπηρία; Τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
Ανθή: Αν η βλάβη έχει συμβεί κατά τη διάρκεια της σχέσης για αρκετό χρονικό διάστημα θα χρειαστεί είναι εκείνος σε προτεραιότητα και εκείνη το στήριγμα. Αλλά φυσικά να μη ξεχάσει και τον εαυτό του/της. Αν γνωριστούν μετά το ατύχημα να είναι προετοιμασμένη/ος να μάθει από το/η σύντροφο του/ης και να μη φοβάται να ρωτήσει. Εγώ ήμουν πολύ τυχερή γιατί βρήκα μια ομάδα γυναικών στο Facebook που λέγεται WAGSof SCI που περιλαμβάνει συζύγους και συντρόφους ατόμων με Κάκωση Νωτιαίου Μυελού ( Spinal Cord Injury) και με βοήθησαν πολύ.
Πλέον, είμαι και η Ambassador της παγκόσμιας αυτής ομάδας στήριξης για την Ελλάδα. Έτσι όποια γυναίκα θέλει μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και την φέρνω σε επαφή με την ομάδα και πραγματικά θα τη βοηθήσει να δει το μέλλον μπροστά της πολύ πιο ξεκάθαρο και θα νιώσει ότι μπορεί να μοιραστεί μαζί τους τα πάντα.
Νίκος: Σίγουρα κάποια πράγματα θα είναι πιο δύσκολο να τα κάνουν μαζί, σαν ζευγάρι, ή κάποια μέρη πιο δύσκολο να τα επισκεφθούν λόγω προσβασιμότητας, όμως γρήγορα θα καταλάβει ότι με λίγο προγραμματισμό και ίσως βοήθεια από το κοντινό περιβάλλον, όταν χρειάζεται, όλα μπορούν να γίνουν. Σε ψυχολογικό επίπεδο πιστεύω πως έχει να κάνει με το πόσο η ίδια/ ίδιος θα αφήσει το περιβάλλον ή τους γύρω του να επηρεάσουν. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που σε ενοχλεί και θα στενοχωρηθείς αν βρίσκεις εμπόδια κατ’ εξακολούθηση αλλά το μαζί σε μία σχέση είναι πάντα σημαντικό. Η επικοινωνία, η κατανόηση και στην περίπτωση της αναπηρίας η σωστή ενημέρωση.
Τόσο από την εμπειρία σας όσο και γενικότερα, πιστεύετε πως τα social media έχουν βοηθήσει στην ενίσχυση της σωστής προβολής των ανθρώπων με αναπηρίες και της ενημέρωσης/εκπαίδευσης του κόσμου για αυτούς;
Νίκος: Σίγουρα σε ένα βαθμό έχουν βοηθήσει. Γιατί υπάρχει προβολή της καθημερινότητας και όχι μόνο του συμβάντος ή της κάθε αυτού αναπηρίας. Τα social media έχουν βοηθήσει πολύ στο να διαδίδονται οι πληροφορίες πιο γρήγορα για διάφορες ανάγκες που προκύπτουν για αμαξίδια ή άλλο εξοπλισμό που χρειάζονται άνθρωποι με αναπηρία και δεν έχουν τα χρήματα να αγοράσουν. Βοηθάει πολύ επίσης ας πούμε στη δική μας περίπτωση στο να βλέπει ο κόσμος πως εξακολουθούμε να περνάμε καλά, όπως και πριν. Σίγουρα κάποια πράγματα έχουν αλλάξει και τα κάνουμε με διαφορετικό τρόπο αλλά και αυτό κάποιες φορές μοιάζει ασυνήθιστο σε κάποιους ανθρώπους.
Πιστεύω πως εκεί που πρέπει να επικεντρωθεί η ενημέρωση/ εκπαίδευση είναι στις μικρότερες ηλικίες που τώρα διαμορφώνουν απόψεις και πεποιθήσεις. Να πάρουν τα σωστά ερεθίσματα. Να μάθουν να νοιάζονται και να μεγαλώσουν έτσι. Τα social media και το YouTube έχουν βοηθήσει πολύ στο να έχουν αυτή την επαφή με τα ανάπηρα άτομα και μικρότερες ηλικίες. Και φυσικά καλό είναι να βλέπουν και ανθρώπους σε αμαξίδιο έξω να κυκλοφορούν, ώστε να μη τους φαίνεται παράξενο.
Ανθή: Αυτό που εισπράττουμε εμείς είναι πως ο κόσμος μέσα από τα βίντεο μας προβληματίζεται. Επισκέπτεται ένα μαγαζί και ψάχνει να βρει τη ράμπα. Πηγαίνει σε ένα εστιατόριο και παρατηρεί την προσβασιμότητα. Πηγαίνει στην παραλία και ψάχνει το αμαξίδιο θαλάσσης και το Seatrac. Αυτά όλα τα κάνει η προβολή. Δημιουργεί το ερέθισμα και μετά ο κάθε άνθρωπος, ενημερώνει και εκπαιδεύει ο ένας τον άλλο.
YouTube: Rolling Ever After with Nick & Anthi
Instagram: @rollingeverafter
Facebook: @rollingeverafter
Tik Tok: @rollingeverafter
