«Οι Ταλιμπάν φοβούνται την ομορφιά και τη δύναμή μας»: Η Nazia από την Kabul μιλά για μια κοινωνία που μάχεται τη γυναίκα

H Nazia από την Kabul ξεδιπλώνει στον Guardian την προσωπική της ιστορία και το πώς μοιάζει η ζωή των γυναικών υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν. Φυσικά, με ψεύτικο όνομα.

H Nazia από μικρή έμαθε να κρύβει καλά το σώμα της. Σήμερα, θεωρεί ότι τη βοηθάει «να κάνει την προσωπική της επανάσταση απέναντι σε όσους προσπαθούν να την ελέγξουν». Όταν ήταν παιδί, δεν έκανε ποτέ ποδήλατο ούτε έπαιζε αθλήματα, όπως ακροβατικά ή καράτε, επειδή «δεν ήταν καλά για κορίτσια».

Μετά, κατάλαβε ότι αυτό της το έλεγαν επειδή έπρεπε να αποφύγει οποιονδήποτε τραυματισμό ώστε ο παρθενικός της υμένας να διατηρηθεί μέχρι τη νύχτα του γάμου της. Αυτή η «απώλεια» θα προκαλούσε πολλά κακά στη ζωή της, όπως προκάλεσε και στη ζωή της ξαδέρφης της.

Η ίδια κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν μουλά όταν ήταν μωρό. Η μητέρα της δεν ανησυχούσε τόσο για τα ψυχικά της τραύματα, όσο για το ότι ο υμένας της είχε σπάσει. Τη νύχτα του γάμου της, η ξαδέρφη της δεν είχε την «πολυπόθητη» αιμορραγία κι έτσι υπέστη ξυλοδαρμό από τον σύζυγό της, χωρίς να μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς.

Όσο μεγάλωνε, η Nazia άκουγε τη γιαγιά της να της λέει πως δεν πρέπει να φοράει στενά ρούχα για να μην προκαλεί με το σώμα της, να μην φοράει make up και φυσικά να μην κυκλοφορεί χωρίς burqa. Πριν αρραβωνιαστεί, δεν της επιτρεπόταν να βγάζει τα φρύδια της και ό,τι έχει συνηθίσει να κάνει μια γυναίκα σήμερα χωρίς να παίρνει την άδεια από κανέναν.

Όπως περιγράφει, «μεγάλωσε σε μία κοινωνία όπου η δύναμη μιας γυναίκας είναι το σώμα και η ομορφιά της, η οποία ισοδυναμεί με ένα κοπάδι ζώων, δηλαδή με την προίκα για τον γάμο της»

Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν και τα σώματά τους έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τον φονταμενταλισμό, τον μισογυνισμό, τη βία και την πατριαρχία. Σήμερα, υπό την κυριαρχία των Ταλιμπάν, η καταπίεση και η βία εναντίον τους έχουν γιγαντωθεί.

Οι γυναίκες που βάφουν τα νύχια τους, που φορούν ψηλοτάκουνα ή τολμούν να βάλουν άρωμα ή να βγουν από το σπίτι τους χωρίς τη συνοδεία άνδρα, θεωρούνται «ανήθικες»

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις γυναίκες που θέλουν να εκπαιδευτούν ή να βρουν δουλειά. Οι γυναίκες όπως λέει η Nazia, πληρώνουν το τίμημα του να έχουν όνειρα και για όλα θεωρείται υπεύθυνο το σώμα τους, το οποίο τις έχουν μάθει από μικρές ότι δημιουργήθηκε για να ικανοποιεί μόνο τον ανδρικό πόθο.

Το σώμα μιας γυναίκας στο Αφγανιστάν πρέπει να καλύπτεται κι όχι να προβάλλεται. Αυτή είναι η εντολή αλλά όλα δείχνουν πως παίρνουν τον δρόμο προς την αλλαγή. Μέχρι σήμερα, όλες αυτές οι γυναίκες νιώθουν καταδικασμένες από τη μοίρα εξαιτίας του σώματός τους. Έχουν μάθει να νιώθουν ενοχή γι' αυτό αλλά όχι πια.

Τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι «οι Ταλιμπάν φοβούνται όλη αυτή τη δύναμη, την αντίσταση και την ομορφιά». Οι γενναίες και ειρηνικές μαζικές διαδηλώσεις είναι η απόδειξη πως τίποτα δεν θα παραμείνει άλλο στη σιωπή και πως οι Ταλιμπάν δεν μπορούν να επαναλάβουν ό,τι έκαναν και πριν δύο δεκαετίες.

Η Nazia δεν ντρέπεται πια για το σώμα της και θέλει να μάθει την κόρη της να κάνει το ίδιο. «Ο υμένας και η παρθενιά της δεν θα καθορίσουν τη ζωή της». Η μητέρα της θα κάνει τα πάντα για να δει την κόρη της να ανεβαίνει σε ποδήλατο, να κάνει αθλήματα και να χορεύει ελεύθερα... Όλα αυτά χωρίς να τη «γονατίσει» το ίδιο της το σώμα «σε μια κοινωνία που φέρεται με τον πιο βίαιο τρόπο στις γυναίκες».