Στο ραντεβού μας εμφανίζονται δύο: Η Γιούλικα και ο Κούπερ. Ο Κούπερ, ένα δίχρονο κανίς με μελί μπούκλες κλαψουρίζει όταν συνειδητοποιεί πως πρέπει να κάτσει ήσυχος για μερικές ώρες στο πλευρό της «σκυλομάνας» του.
Η Γιούλικα Σκαφιδά, πάλι, εκπέμπει μια ησυχία, μια ηρεμία και κάθε φορά που ολοκληρώνει μια φράση, χαμογελάει – ακόμα κι αν δεν έχει πει κάτι ευχάριστο. Μοιάζει λες και αγαπάει τις λέξεις που μόλις έχει ξεστομίσει. Και πως σίγουρα τις νιώθει. Μου υπενθυμίζει πως μόλις έχει κλείσει τα 40 της χρόνια. Και πως μάλλον αυτό, μαζί με κάποιες δυσάρεστες δοκιμασίες που βίωσε, την έχουν περάσει σε μιαν άλλη πίστα ζωής. Εκεί όπου νοιάζεται για να υπερασπίζεται τις ελευθερίες της και τις ελευθερίες των άλλων. Με όποιο κόστος. Κι έτσι δεν χαμογελάει μόνο εκείνη τώρα· χαμογελάς κι εσύ. «Δεν θα ήθελα να είμαι μόνο η ηθοποιός που έπαιξε στα τάδε σίριαλ και τις τάδε παραστάσεις, αλλά μια γυναίκα που είπε ψύχραιμα κάποια πράγματα για την κοινωνική συνύπαρξη» λέει. Κι ας τα σίριαλ που έπαιζε («Μια νύχτα του Αυγούστου» στην ΕΡΤ) και θα παίξει («Milky way» στο Mega) είναι από τα πιο συζητημένα της σεζόν.
Η αναθεωρημένη στάση ζωής της γίνεται πιο καθαρή και στην επαγγελματική της ζωή. «Αγαπάω την κάμερα» λέει με παρρησία και «δεν θεωρώ το θέατρο ιερό». Μη αναμενόμενες δηλώσεις, με λίγα λόγια, για τον κόσμο της υποκριτικής, να προκρίνει κανείς την τηλεόραση κι όχι την Επίδαυρο. Ναι, το έχει κάνει κι αυτό, όπως ομολογεί, και δεν το έχει μετανιώσει. Η Γιούλικα Σκαφιδά γιορτάζει τις επιλογές της και περισσότερο την ελευθερία να είναι ο εαυτός της. Αυτό πιστεύει ότι είναι ευτυχία. Πώς να μην χαμογελάσει κανείς, μετά από αυτό;
Διαβάστε τη συνέντευξη στο monopoli.gr
