Η Mέγκαν Ραπίνο στο εξώφυλλο του TIME: «Υπάρχει ακόμη πολλή τρανσφοβία. Τα άτομα αυτά είναι αληθινές γυναίκες»

Η Μέγκαν Ραπίνο πρωταγωνιστεί στο νέο εξώφυλλο του περιοδικού Time, ξεδιπλώνει λίγο ακόμη από το ασυναγώνιστο ταλέντο της στον φωτογραφικό φακό του Danielle Levitt και δίνει μια γεύση στο φανατικό της κοινό για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν μετά την πρόσφατη απόφασή της να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο.

Η 38χρονη αθλήτρια από τις ΗΠΑ έχει ήδη ξεκινήσει με την αρραβωνιαστικιά της, Μπερντ, μια εταιρεία παραγωγής με τίτλο: A Touch More, η οποία «εστιάζει σε ιστορίες, άκρως επαναστατικές που πηγαίνουν μόνο προς τα μπροστά τον πολιτισμό». Παρά τις πολιτικές της δεσμεύσεις και πεποιθήσεις, η Ραπίνο δεν θα θέσει ποτέ υποψηφιότητα, θέλει μόνο ο ρόλος της να είναι σημαντικός για «τα αθλήματα των γυναικών» και για τα δικαιώματά τους.

#NOW

Μέγκαν Ραπίνο: Ανακοίνωσε πως αποσύρεται από το ποδόσφαιρο στο τέλος της σεζόν

Με ό,τι κι αν αποφασίσει να ασχοληθεί από εδώ και πέρα, η φήμη της Ραπίνο δεν θα ξεθωριάσει ποτέ. Θα ζει πάντα μες στον «θόρυβο» που κάνει η επιτυχία και στις μεγάλες στιγμές που ανέτρεψαν για πάντα την έννοια του γυναικείου ποδοσφαίρου.

H διάσημη αθλήτρια και παγκόσμιο σύμβολο του ποδοσφαίρου γυναικών αλλά και της απελευθέρωσης από κάθε προκατάληψη, πρόκειται λοιπόν να αγωνιστεί στο τέταρτο και τελευταίο της Παγκόσμιο Κύπελλο αυτό το καλοκαίρι στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία πριν επιστρέψει στην ομάδα της NWSL OL Reign. Με την τελευταία της εμφάνιση, πρόκειται να γράψει για μία ακόμη φορά ιστορία, αν και είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, η εμφάνισή της να θυμίσει εκείνη του 2019, όταν είχε επιλεγεί η Καλύτερη Παίκτρια της FIFA.

Ανεξάρτητα από την τελική της επίδοση, η Ραπίνο είναι μία από τις αθλήτριες με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως. Ο εκρηκτικός της χαρακτήρας στα παιχνίδια κατάφερε να μεταμορφώσει το ποδόσφαιρο των γυναικών μια για πάντα.

Η Ραπίνο έχει σκοράρει 63 γκολ και έχει καταγράψει 73 ασίστ για την USWNT και το 2019 κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και το βραβείο της FIFA "The Best" μετά από ένα συγκλονιστικό Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών, στο οποίο κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και το Χρυσό Παπούτσι

Εκτός από τα πολλά επιτεύγματά της στο γήπεδο, η Ραπίνο είναι γνωστή για το έργο της σε κοινωνικά ζητήματα, από τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας, τη φυλετική ανισότητα μέχρι την ισότητα των φύλων και την ισότητα των αμοιβών. Το 2013, έλαβε τιμητικό βραβείο από το διοικητικό συμβούλιο των ομοφυλόφιλων του Λος Άντζελες.

«Αυτό που απειλεί τον γυναικείο αθλητισμό δεν είναι η συμμετοχή των transgender, αλλά η έλλειψη χρηματοδότησης, η σεξουαλική παρενόχληση αλλά και η ανισότητα στις αμοιβές», έχει δηλώσει παλαιότερα η ίδια

Μεταξύ άλλων συμπεριλήφθηκε στους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του περιοδικού Time το 2020 ενώ δύο χρόνια αργότερο παρέλαβε το μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.

Danielle Levitt για το TIME

Αθλήτριες από όλο τον κόσμο έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά της, κάνοντας την προσωπική τους επανάσταση. «Στο παρελθόν, πολλές γυναίκες αθλήτριες -της γενιάς μας- άκουγαν από όλους ότι έπρεπε να κάθονται κάτω, να κάνουν ησυχία και να νιώθουν ευγνωμοσύνη», δηλώνει η πρώην ποδοσφαιρίστρια των ΗΠΑ και μία από τις σταρς του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1999, Julie Foudy, προσθέτοντας: «H ιστορία έχει δείξει ότι γυναίκες σαν τη Ραπίνο ωθούν τους ανθρώπους να υπερβαίνουν τη γραμμή και αυτά τα όρια. Αυτό την ξεχωρίζει για όσα κάνει».

Από τις πρώτες της μέρες στον αθλητισμό, η Ραπίνο ήταν μια «θυελλώδης δύναμη». Μεγαλωμένη στην πόλη Ρέντινγκ της Καλιφόρνια, ήξερε από μικρή να διεκδικεί αυτό που θέλει. Όπως εξομολογείται η δίδυμη αδερφή της, Ρέιτσελ, «κάθε φορά που ήθελε κάτι με όλη της την ψυχή και οι γονείς μας δεν της το έδιναν, εκείνη κρατούσε την αναπνοή της μέχρι να λιποθυμήσει».

Ανάμεσα στις αμέτρητες νίκες που πετύχαινε ακριβώς επειδή ήξερε πάντα πώς να διεκδικεί και να κατακτά αυτό που θέλει, ξεχωρίζει η εμφάνισή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2015 στον Καναδά. Αλλά η καριέρα της έφτασε στο απόγειό της, έναν χρόνο αργότερα, όταν έγινε η πρώτη λευκή επαγγελματίας αθλήτρια που γονάτισε κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου.

Από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στην USWNT τον Ιούλιο του 2006, η Ραπίνο μέτρησε 199 συμμετοχές με τη χώρα της και χαρακτηρίστηκε ως «μία από τις πιο επιδραστικές φιγούρες στην ιστορία του ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο παγκόσμιο γυναικείο παιχνίδι»

Η Ραπίνο έγινε ευρέως γνωστή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών το 2019. Όχι μόνο για όσα κατάφερε εντός του αγωνιστικού χώρου, αλλά και για τον τρόπο που επέλεξε να κουβαλήσει τον εαυτό της, εκτός αυτού. Ανοιχτά ομοφυλόφιλη, πρωτοστάτησε στον αγώνα της Εθνικής των ΗΠΑ για equal pay, γονάτισε όπως ο Κόλιν Κάπερνικ, τα έβαλε με τον Ντόναλντ Τραμπ, τους ομοφοβικούς, τους ρατσιστές, τους σεξιστές. Και μέχρι σήμερα δείχνει τον δρόμο.

Κάπου κοντά σε εκείνη την περίοδο, άρχισε να βγαίνει με τη σταρ του WNBA και αρραβωιαστικιά της, Σου Μπερντ. Τη χαρά των δύο αθλητριών θέλησε να μοιραστεί και ο Τζο Μπάιντεν, γράφοντας στο twitter: «Η αγάπη θα βρίσκει πάντα τον δρόμο».

Sue Bird and Megan Rapinoe just got engaged. 👏 💍

(📸: @S10Bird) pic.twitter.com/KC6B9OkC9u

— theScore (@theScore) October 31, 2020

Love will always win. Congratulations, @S10Bird and @mPinoe! https://t.co/isj9Q2R3R8

— Joe Biden (@JoeBiden) October 31, 2020

Αξιοσημείωτη ήταν από την άλλη, η αντιπαράθεση της με τον Ντόναλντ Τραμπ το 2015 όταν είχε πει πως σε περίπτωση που η εθνική της ομάδα κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών, δεν θα πήγαινε στον Λευκό Οίκο, εξαιτίας των ομοφοβικών του δηλώσεων.

🚨 OFFICIEL ! Megan Rapinoe (38 ans) annonce qu'elle prendra sa retraite à la fin de la saison. 🇺🇸👋 pic.twitter.com/jwmcUuvoUK

— Actu Foot (@ActuFoot_) July 8, 2023

Η θεωρία της Ραπίνο σήμερα είναι ότι ο Τραμπ είναι «κρυφός θαυμαστής της». «Ξέρεις ότι παρακολουθούσε εκείνο το παιχνίδι», λέει προσθέτοντας: «Πάντα ένιωθα ότι ο Τραμπ με αγαπάει». Στην πραγματικότητα, η σπουδαία αθλήτρια είναι πεπεισμένη ότι έχει πολύ λιγότερους haters από ό,τι πιστεύει ο κόσμος.

«Είμαι ακριβώς αυτό με το οποίο είναι εξοικειωμένοι, απλώς έχω "πακεταριστεί" διαφορετικά», λέει η Ραπίνο για τον εαυτό της, συμπληρώνοντας: «αλλά είμαι ακριβώς αυτή η θρασύτατη και αλαζονική αθλήτρια που οι Αμερικανοί αγαπούν»

Μετά τη νίκη δεύτερου Παγκόσμιου Κυπέλλου, η Ραπίνο με την ομάδα της έστρεψε την προσοχή της σε έναν άλλο στόχο: το equal pay των γυναικών με τους άνδρες. Και πράγματι, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία των ΗΠΑ ανακοίνωσε ίσες αμοιβές για τις Εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών που θα έχει επιτευχθεί μέχρι το 2028.

Μετά τον στόχο της για ίσες αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων, η Ραπίνο άρχισε να στρέφεται έντονα στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των τρανς. «Eίναι απογοητευτικό όταν τα αθλήματα των γυναικών μετατρέπονται σε όπλα. Ξαφνικά τώρα, κάνουν όλοι πως νοιάζονται. Μ@λ@κίες, δείξε μου ένα τρανς άτομο που επωφελείται από το να είναι στον χώρο. Απλά δεν συμβαίνει».

Για τη Ραπίνο, τα οφέλη του να επιτρέπεται σε ένα τρανς παιδί να παίζει, ξεπερνούν το ενδεχόμενο κόστος. «Το πιο εκπληκτικό με τα αθλήματα είναι ότι παίζεις μαζί και με άλλους ανθρώπους, περνάς ωραία και είσαι φυσικά παρών», λέει προσθέτοντας: «Όλο αυτό το βάζουμε κάτω από το μικροσκόπιο του ανταγωνισμού και της νίκης. Αλλά μιλάμε για τις ζωές των ανθρώπων. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε».

Η Ραπίνο θα έδινε άνετα τη θέση μιας γυναίκας (που είναι στα χαρτιά), σε μια transgender στα πλαίσια της ποδοσφαιρικής της ομάδας. «Υπάρχει ακόμη πολλή τρανσφοβία. Αντιμετωπίζω τις τρανς σαν αληθινές γυναίκες. Αυτό που λένε οι περισσότεροι μέχρι σήμερα, είναι ότι δεν πιστεύουν πως αυτοί οι άνθρωποι είναι γυναίκες. Εγώ δεν νιώθω σε καμία περίπτωση, έτσι».

Με ό,τι κι αν αποφασίσει να ασχοληθεί από εδώ και πέρα, η φήμη της Ραπίνο δεν θα ξεθωριάσει ποτέ. Θα ζει πάντα μες στον «θόρυβο» που κάνει η επιτυχία της που είναι πια παγιωμένη για το ευρύ κοινό. «Θέλω να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Και θα τραβήξω τον μοχλό αργά, ασταμάτητα και αδίστακτα- για πάντα».

Μετά από όλα τα παραπάνω, αξίζει να θυμηθούμε όσα έγραψε πριν λίγα χρόνια σε άρθρο της, αποδεικνύοντας γιατί είναι μία από τις πιο επιδραστικές παίκτριες στον πλανήτη:

«Θυμάμαι πώς ένιωσα όταν έπαιξα ποδόσφαιρο για πρώτη φορά. Πολύ πριν τις νίκες σε ματς του Παγκοσμίου Κυπέλλου, προσπαθούσα να συναγωνιστώ τον αδελφό μου. Το ποδόσφαιρο είναι κομμάτι της ζωής μου από τότε που ήμουν 4 ετών. Περνούσα ώρες έξω, προσπαθώντας να τελειοποιήσω την επόμενη κίνηση. Ήθελα να είμαι η καλύτερη. Το ότι μπορούσα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό ως παιδί διαμόρφωσε το μονοπάτι της ζωής μου. Μου έμαθε πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται στο γήπεδο και μου έφερε τόση χαρά. Κάθε παιδί αξίζει να έχει αυτή την εμπειρία. Για αυτό πιστεύω πως όλα τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένων των transgender νέων, πρέπει να μπορούν να μετέχουν στα αθλήματα που αγαπούν», τονίζει η Ραπίνο.

Στη συνέχεια, κάνει λόγο για προσπάθεια απαγόρευσης της συμμετοχής των transgender παιδιών στον σχολικό αθλητισμό. «Ήδη φέτος βουλευτές σε πάνω από 25 πολιτείες έχουν εισάγει νομοθεσία για την απαγόρευση transgender νέων από τον αθλητισμό. Στο Μισισιπή ενεργοποιήθηκε νόμος, που απαιτεί από τα σχολεία να σχεδιάζουν ομάδες με βάση το φύλο που αποδίδεται στη γέννηση», αναφέρει ενδεικτικά.

Η Ραπίνο χαρακτηρίζει αυτά τα νομοσχέδια την «πιο έντονη πολιτική επίθεση» στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα τα τελευταία χρόνια. «Ο αθλητισμός έγινε ένας ακόμη δρόμος για την επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων των trans ανθρώπων. Αυτές οι προσπάθειες προκαλούν απίστευτη ζημιά σε trans νέους που- όπως όλα τα παιδιά σε αυτή την πανδημία- αισθάνονται απομονωμένοι και χρειάζονται συμπόνια και υποστήριξη», τονίζει, ενώ σημειώνει ότι- σύμφωνα με έρευνα του 2019- 1 στους 3 transgender νέους ανέφεραν απόπειρα αυτοκτονίας.

«Αυτά τα νομοσχέδια επιχειρούν να λύσουν ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει. Τα transgender παιδιά θέλουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με τα αθλήματα για τους ίδιους λόγους που θέλουν άλλα παιδιά: για να είναι μέρος μιας ομάδας στην οποία νιώθουν ότι ανήκουν», γράφει η Ραπίνο.

Απαντά όμως και στους υποστηρικτές αυτών των νομοσχεδίων που υποστηρίζουν ότι προστατεύουν τις γυναίκες. «Ως γυναίκα που ασχολούμαι με τα σπορ σε όλη μου τη ζωή, ξέρω ότι οι απειλές για τον αθλητισμό γυναικών και κοριτσιών είναι η έλλειψη χρηματοδότησης, πόρων, κάλυψης από τα ΜΜΕ, η σεξουαλική παρενόχληση και η ανισότητα στις αμοιβές», τονίζει.

«Ξέρω πώς είναι να σε ξεχωρίζουν και να σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Κανείς δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται άδικα εξαιτίας του ποιος είναι, ιδιαίτερα τα παιδιά», υπογραμμίζει η Ραπίνο. «Μπορεί να μην γνωρίζετε ότι ένας άνθρωπος στη ζωή σας είναι trans. Μπορεί να μην γνωρίζετε τον πλήρη εαυτό του συναδέλφου σας, του φίλου σας, του συγγενή ή ακόμη και του παιδιού που παίζει στο σαλόνι σας. Οι trans άνθρωποι συνεισφέρουν σημαντικά στην κοινωνία μας: τα σχολεία, τις γειτονιές, τις κοινότητες και τις οικογένειές μας. Οι trans άνθρωποι αξίζουν αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευκαιρία», συνεχίζει.

«Μπορούμε να τιμήσουμε όλα τα κορίτσια και τις γυναίκες στον αθλητισμό διασφαλίζοντας ότι δεν γίνονται διακρίσεις σε βάρος των trans ανθρώπων. Για αυτό όλες οι γυναίκες πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα και να απαιτήσουμε ο αποκλεισμός να μην γίνει στο όνομά μας», γράφει η Ραπίνο. Τα transgender παιδιά αξίζουν τις ίδιες ευκαιρίες να απολαύσουν τα αθλήματα, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, σεβασμό και ηγετικές ικανότητες και να μάθουν τι σημαίνει να είσαι μέλος μιας ομάδας, συνεχίζει, αναφέροντας τα οφέλη από την ενασχόληση με τον αθλητισμό.

«Όταν λέμε σε transgender κορίτσια ότι δεν μπορούν να μετάσχουν σε αθλήματα κοριτσιών και σε transgender αγόρια ότι δεν μπορούν να μετάσχουν σε αθλήματα αγοριών, χάνουν αυτές τις σημαντικές εμπειρίες και ευκαιρίες. Και εμείς χάνουμε το δικαίωμα να λέμε ότι ενδιαφερόμαστε για τα παιδιά», γράφει ακόμη και καταλήγει: «Οι διακρίσεις μας πληγώνουν όλους. Είμαστε πιο δυνατοί ως ομάδες και ως χώρα, όταν όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν τον αθλητισμό έχουν μια ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο, όπως έκανα εγώ. Θέλω κάθε transgender παιδί να ξέρει ότι μπορεί να ζήσει τα όνειρά του και να είναι αληθινό για αυτό που είναι. Για να πραγματοποιήσουν αυτά τα όνειρα, πρέπει να τους επιτραπεί να παίξουν».