Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ μιλά στο JennyGr για τη Σεβάς Χανούμ: «Έχω την ίδια ανάγκη για πόλεμο, για να επιβιώσω σε κάτι που αγαπώ»

Η Σεβάς Χανούμ, η «αμαζόνα του πάλκου», μία από τις ωραιότερες λαϊκές φωνές της ελληνικής δισκογραφίας, ξαναζωντανεύει. Από το βράδυ της Παρασκευής 27 Οκτώβρη, μέχρι τις 30 Νοέμβρη, η πολυτάραχη ζωή της παρουσιάζεται στο θέατρο Σημείο, μέσα από έναν μονόλογο βασισμένο στη χειμαρρώδη συνέντευξη που έδωσε η ίδια στον ποιητή Γιώργο Χρονά.

Η Σεβάς Χανούμ, επίσης, ξαναβρίσκεται με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ, η οποία την υποδύθηκε για πρώτη φορά πίσω στο 2012. Τώρα, ο Κωνσταντίνος Ρήγος την επανασυστήνει στο κοινό.

WHO

Η Βερονίκη Κυριακοπούλου στο JennyGr: «Μεγάλη υπόθεση οι επιλογές μας να είναι "δικές μας" - μόνο τότε μπορούμε να εξελιχθούμε»

Εδώ, η ηθοποιός μιλά για τη Σεβαστή Παπαδοπούλου, όπως είναι το πραγματικό όνομα της ερμηνεύτριας, το πώς αισθάνεται για τον ρόλο της, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε.

Η κουβέντα μας έγινε μία μέρα γεμάτη τρέξιμο, λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της παράστασης.

«Οι πρόβες τώρα είναι ολοκληρωμένες παραστάσεις, φουλ τα γκάζια. Δεν μιλάει κανείς στην πλατεία, δηλαδή τα ελάχιστα άτομα των συντελεστών. Η ομάδα μας πετάει και η κυρία Σεβάς Χανούμ πάει κι έρχεται στο φτωχοκάλυβό της με τον συμπαίκτη της, τον Ιάσονα Χρόνη, ο οποίος υποδύεται τον μουσικό δημοσιογράφο που της παίρνε συνέντευξη και παίζει τα τραγούδια της στην ηλεκτρική κιθάρα», ξεκίνησε.

Για το πώς ένιωσε, όταν ξανάγινε Σεβάς Χανούμ μετά από 12 χρόνια

Διαφορετικό θα το πω. Όταν το ξανάπιασα στα χέρια μου, είπα «πάει, το έχασα το μυαλό μου, δεν θυμάμαι τίποτα». Η αίσθηση των λόγων και των συναισθημάτων του χαρακτήρα ήταν εκεί, βαθιά στον νου μου σαν τραγούδι, αλλά δεν μπορούσα να τα αρθρώσω – δεν μπορούσα να πω τις λέξεις, δεν ήταν δικές μου πια, είχαν χαθεί. Κι άρχισε η δουλειά πάλι από την αρχή.

Δούλεψα δύο μήνες με το κείμενο. Ήρθε η ώρα που στήθηκε, μπήκε στη σκηνή, για να συνδεθώ και με τον μουσικό δημοσιογράφο Ιάσονα Χρόνη – ε, ήρθε κι έδεσε το γλυκό. Κι ο Κωνσταντίνος (Ρήγος) ανάλογα σκηνοθετεί: δεν διδάσκει το πώς θα το πεις, αλλά σε αφήνει να κάνεις ό,τι θέλεις και λέει «όχι, όχι» από κάτω. Ήταν πολύ ωραία, πέρασα καταπληκτικά και βγαίνω στο φως. Όσο πλησιάζουμε στην πρεμιέρα μας, αισθάνομαι πιο σίγουρη που θα ξαναβγεί στον κόσμο η Σεβαστούλα.

Για τα κοινά στοιχεία της ίδιας με την ηρωίδα της

Εννοείται ότι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουμε μεταξύ μας, και ειδικά οι γυναίκες. Πρόσεξε όμως – ο ανθρώπινος χαρακτήρας και οι συμπεριφορές και οι επιλογές που κάνουμε, είναι ανάλογες στο περιβάλλον και στον χωροχρόνο που λειτουργούμε. Μιλάμε για μία Ποντία, που οι γονείς της ήρθαν από τη Σαμψούντα στις αρχές του αιώνα, μιλούσαν τουρκικά, έμειναν (κι εκείνη γεννήθηκε) στη Δράμα. Που από μικρή ήταν μία τσαούσα που χωνόταν στα μπουζουξίδικα, στα κλαρίνα και τραγουδούσε. Που είχε φωνή αμανετζίδικη, που το έσκασε από το σπίτι της και, ενώ την έδερναν οι γονείς της, αυτή συνέχιζε. Και κάποια στιγμή, την έπεισαν να κατέβει στην Ομόνοια, να τους βρει όλους να γίνει τραγουδίστρια, αφού είχε το μαράζι αυτό.

Έφτασε εδώ και, με πολύ τσαμπουκά και θάρρος, 18 χρονών, κατάφερε να επιβληθεί – όσο μπορούσε να επιβληθεί – στην άνθιση μίας καλλιτεχνικής ζωής και του μουσικού τραγουδιού και την αίγλη του τότε, με τις μεγάλες πίστες, τα λεφτά, τα λαθρεμπόρια, τους ρεμπέτες και τους ασίκηδες. Γινόταν της τρελής μετά τον πόλεμο, επειδή ο κόσμος άρχιζε να προσπαθεί να σώσει την καθημερινότητα από τη φτώχεια και τη μιζέρια της. Έπεφταν όλοι σ’ αυτό, λοιπόν. Ο ανταγωνισμός ήταν στο ζενίθ, η θέση της γυναίκας αντιλαμβάνεσαι ποια ήταν. Σίγουρα, δεν μπορώ να πω ότι εγώ, ένα κορίτσι γεννημένο σχεδόν στα πούπουλα σε σχέση με εκείνη, θα μπορούσα να έχω αναπτύξει τα ίδια χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, θα σου πω το εξής: Έλεγε και θεωρείτο «αμαζόνα του πάλκου», δηλαδή αφοσιωμένη, τρελαμένη, ανυπότακτη, ανεξάρτητη, πολύ δυναμική και τσαούσα για να τα καταφέρει. Ε, έχω την αίσθηση ότι το έχω αυτό. Και το όνομά μου, Κονστάνς, σημαίνει αντοχή – έχω την αντοχή, έχω την ίδια ανάγκη για πόλεμο, για να επιβιώσω σε κάτι που αγαπώ πάρα πολύ. Αυτόν τον δυναμισμό και την αφοσίωση στην τέχνη, εκείνη στο τραγούδι, εγώ στη δραματική τέχνη.

Για τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε, ξαναφέρνοντας στη ζωή τη Σεβάς Χανούμ

Βασικό είναι αυτό που είπε ο Γιώργος Χρονάς, ο οποίος πήρε τότε τη συνέντευξη από τη Σεβάς Χανούμ, για τον κοινό στόχο να αναδείξουμε φίρμες και μεγάλες κυρίες του ελληνικού πενταγράμμου της εποχής. Επρόκειτο περί πολύ δυναμικών γυναικών, για να μπορέσουν να τα κάνουν όλα αυτά σε μία βαριά ανδροκρατούμενη σκηνή. Γκρέι, Πάνου, Μαίρη Λίντα, Σωτηρία Μπέλλου που ήταν και φιλενάδα με τη Σεβάς Χανούμ, ήταν πολύ μεγάλες φίρμες και έκαναν πολύ μεγάλο αγώνα. Ήταν αξιοσέβαστες.

Πώς στο εξωτερικό τιμούν τους δικούς τους αοιδούς; Ε, το ίδιο θεώρησα κι εγώ ότι πρέπει να κάνω – συγκεκριμένα για τη Σεβάς Χανούμ, να την τοποθετήσω εκεί που κανείς πια δεν τη θυμάται, εκτός ελαχίστων της εποχής εκείνης: Στο πάνθεον αυτών των μεγάλων φιρμών. Να μην ξεχαστούν, να μην ξεχαστεί και η Σεβάς, να πάρει τη θέση της γιατί, καθότι ήταν τρελή και γλεντζού και έμπλεξε, δεν πήγαινε να φωνογραφήσει. Δεν της έδιναν και τραγούδια – το λέει κι η ίδια, «ζούσα σε εποχές με μεγάλους κινδύνους». Και πέθανε άρρωστη, μόνη κι απένταρη – όπως λέμε, ο καλλιτέχνης στην ψάθα του. Ήθελα να εγκαταστήσω την αίγλη του καταραμένου καλλιτέχνη που έδωσε, πίστεψε στον εαυτό του και τον κόσμο, τον αγάπησε, τον έλουσαν στα χρήματα, ανασήκωσε μία ολόκληρη γενιά από τη μιζέρια μετά το πόλεμο και τη φτώχεια και, στο τέλος, όπως πολύς κόσμος κάνει σε αυτό το επάγγελμα, έμεινε μόνη και απένταρη. Δεν κράτησε τίποτα και νόμιζε ότι θα ήταν για πάντα – ε, δεν ήταν, έσβησε. Αυτό με συγκλονίζει, και το γεγονός της ιστορικότητας πολλών πλασμάτων του πολιτισμού μας.

Συντελεστές:

• Κείμενο: Γιώργος Χρονάς
• Σκηνοθεσία – διασκευή: Κωνσταντίνος Ρήγος
• Φωτισμοί: Χρήστος Τσιόγκας
• Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Ρήγος
• Δημιουργικο αφίσας: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
• Γραφείο Τύπου – Προβολή: Μαρία Τσολάκη
• Social Media -Διαφήμιση: Renegade Media / Βασίλης Ζαρκαδούλας
• Παραγωγή: ΤΕΧΝΗΧΩΡΟΣ
• Ερμηνεύει η Κωνσταντίνα Μιχαήλ
• Στο ρόλο του δημοσιογράφου ο Ιάσονας Χρόνης

Η παράσταση παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στο θέατρο Σημείο