Mάνος Καρατζογιάννης: Υπέμεινα ρατσισμό κι αναγκάστηκα ν’ ανοίξω δρόμους για μένα

Ο ‘Οσκαρ, ο 12χρονος σκύλος του Μάνου Καρατζογιάννη, σκαλίζει τα χώματα δίπλα στο παγκάκι που έχουμε αράξει για λίγο. Το πάρκο του Πεδίου Άρεως είναι απρόσμενα ήσυχο, ίσως επειδή φέρνει βροχή και ο περιπατητές είναι λίγοι. Ο Όσκαρ δεν το κουνάει ρούπι από το πλευρό μας. Μοιάζει, μάλλον, στον ανθρωπο-πατέρα του. Ήσυχος, πιστός και αφοσιωμένος – αξίες που, μαζί με άλλες, χαρακτηρίζουν το Μάνο Καρατζογιάννη, εντός κι εκτός σκηνής. Καλλιτεχνικός υπεύθυνος του θεάτρου Σταθμός για έκτη σεζόν ‘σέρνει’ στο βιογραφικό του μια σειρά από ιδιότητες εκτός από τις πιο διαδεδομένες: Να παίζει και να σκηνοθετεί. Ήδη αυτή τη στιγμή που μιλάμε πρωταγωνιστεί στο μονόλογο «Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νανά Μούσχουρη» – και (αυτό το Σάββατο) ετοιμάζεται να υποδεχθεί την ίδια την κορυφαία σταρ στο θέατρο για να παρακολουθήσει την παράσταση – συνεχίζει στην επιτυχία του μολιερικού «Ταρτούφου» σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη, κρατώντας τον ομώνυμο ρόλο, μαθαίνει τα λόγια για το θρυλικό «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη που θα κάνει πρεμιέρα σε λίγες εβδομάδες και έχει αφήσει στην ουρά άλλες δύο σκηνοθεσίες.

Βρισκόμαστε να μιλάμε πολύ για το «Σταθμό» αφού φαίνεται πως σηματοδότησε ένα εναρκτήριο λάκτισμα, όχι μόνο για την καλλιτεχνική αλλά και για την προσωπική διαδρομή του Καρατζογιάννη. Χωρίς να παραγκωνίζει όσα τον δίδαξε «το μεροκάματο», όπως λέει, έχει ταυτίσει πολλά – τα περισσότερα οδυνηρά γεγονότα της ενηλικίωσης του – με τα χρόνια που ‘τρέχει’ τη σκηνή του Μεταξουργείου: Από την απώλεια του πολυαγαπημένου του πατέρα, και των παππούδων του που του έμαθαν τι σημαίνει «καλοσύνη» έως τον αποχαιρετισμό ενός αγοριού – του νεότερου εαυτού του – που ήταν φοβισμένος, δειλός, λιγότερο διεκδικητικός από όσο θα ήθελε. Αυτό το νέο Μάνο συστήνει, τρόπον τινά, καθώς τα φύλλα στα δέντρα του πάρκου πέφτουν στα πόδια μας. Φαίνεται πως, με κάθε τρόπο, η εποχή αλλάζει.

Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr