Τιάγκο Ροντρίγκες: Η ακροδεξιά έχει αφομοιωθεί από το δημοκρατικό φάσμα

Ο Τιάγκο Ροντρίγκες είναι Πορτογάλος, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Είναι γιος ενός δημοσιογράφου που αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι στη διάρκεια της πενηντακονταετούς δικτατορίας στην πατρίδα του και μιας ενεργούς αντιφασίστριας, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας. Είναι επίσης ανιψιός ενός στρατιώτη που σκοτώθηκε στη διάρκεια των αποικιοκρατικών πολέμων που κήρυξε το φασιστικό καθεστώς της χώρας (υπό τον Ολιβέϊρα Σαλαζάρ) στην προσπάθεια του να διατηρήσει τη δυναμική της στις αποικίες της Αφρικής. Ο Τιάγκο Ροντρίγκες γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1977, δηλαδή τρία χρόνια μετά την «Επανάσταση των Γαρυφάλων» που ανέτρεψε την ακροδεξιά στην χώρα. Δεν έζησε το φασισμό, αλλά όπως λέει βίωσε σε όλη του τη ζωή το φάντασμα του «που θρέφει την εθνική μας μελαγχολία». Σε λιγότερο από ένα μήνα έρχεται στη Στέγη με την ανατρεπτική παράσταση «Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες».

Όπως όλα δείχνουν, ο 46χρονος Ροντρίγκες δεν είναι οπαδός της πολιτικής ορθότητας, ειδικά όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την έννοια του φασισμού. «Αναγνωρίζω ότι η χρήση της λέξης αυτής είναι λανθασμένη. Για παράδειγμα, το γεγονός πως αποκαλούμε τον Μπολσονάρο φασίστα, ενώ εξελέγη πρόεδρος της Βραζιλίας, δεν είναι θεμιτό – παρότι απαντά σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της στρατηγικής και της ιδεολογίας του. Ωστόσο, είναι ο μόνος όρος που παραμένει ενοχλητικός. Δυστυχώς, η ακροδεξιά έχει αφομοιωθεί από το δημοκρατικό φάσμα, είναι μέρος του δημόσιου λόγου, οπότε χαρακτηρίζοντας κάποιον φασίστα μπορείς πράγματι να τον πληγώσεις» εξηγεί. Και ο Τιάγκο Ροντρίγκες στοχεύει στο να ξύσει πληγές, όχι μόνο του παρελθόντος αλλά και του παρόντος: Μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πραγματικότητας, όπου ο εθνικισμός ολοένα και ανδρώνεται.

Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr