Νικόλας Παπαγιάννης: Η δικαιοσύνη ισχύει στην Τέχνη, σε αντίθεση με τη ζωή

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Νικόλας Παπαγιάννης κουβαλά μια θεατρική εμπειρία 22 σχεδόν χρόνων στις πλάτες του. Το ευρύ κοινό ίσως τον γνώρισε καλύτερα μέσα από τις πρόσφατες τηλεοπτικές του εμφανίσεις στον «Σκοτεινό Δρόμο» στο MEGA, στο «Ποιος Ήτον ο Φονεύς του Αδελφού μου» στην ΕΡΤ και τώρα στην «Παραλία», μια ακόμη φιλόδοξη παραγωγή της κρατικής τηλεόρασης. Στον κινηματογράφο επίσης οι δουλειές του είναι μετρημένες, ωστόσο ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες «κουμπώνουν» καλύτερα μέσα του όταν μπορεί να βρίσκεται και στα τρία πεδία.

Ο ίδιος μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον αμιγώς καλλιτεχνικό κι έτσι η σύνδεσή του με την τέχνη ήρθε από πολύ νωρίς στη ζωή του και τον σημάδεψε. Κι από τα πρώτα του βήματα ξεκίνησε να μετράει ρόλους, τους οποίους πάντα προσπαθούσε – και ακόμη το κάνει – να κατανοήσει, να αναζητήσει τα τραύματά τους, να τους υπερασπιστεί. Μάλιστα, βρίσκει διασκεδαστική την όλη διαδικασία. Εγώ βρήκα αφορμή να του εκμυστηρευτώ πως υποδύεται πολύ επιτυχημένα τους ρόλους των πιο «κακών» στην τηλεόραση, αφού στο μυαλό μου θα τον θυμάμαι πάντα στον ρόλο του απαγωγέα από τον «Σιωπηλό δρόμο» και τώρα στον ρόλο του Γράντου στην «Παραλία». Εκείνος θα μου απαντήσει τότε πως δεν τους αντιμετωπίζει ως «κακούς», στο πλαίσιο της όλης αυτής διαδικασίας ανακάλυψης των ψυχικών τους κινήτρων και της οδήγησής τους στη δικαιοσύνη. Που σε αντίθεση με τη ζωή, πάντα θα ισχύει στην Τέχνη, όπως πιστεύει ο ίδιος.

Διάβασε τη συνέχεια στο monopoli.gr.