Ήταν – και εξακολουθούν να είναι – πολύ λίγοι οι θεατρικοί δημιουργοί που πήραν την απόφαση στα 30’s τους να δεσμευτούν με μια δική τους στέγη. Και σίγουρα ακόμη λιγότεροι εκείνοι που αντέχουν κάτω από την ίδια συνθήκη, μετά από μεγάλες δοκιμασίες. Στη οδό Γερμανικού 20, στην καρδιά του Κεραμεικού, το Rabbithole εξακολουθεί να είναι η μαρτυρία μιας τέτοιας απόφασης, 13 χρόνια μετά την ίδρυση του. «Το 2011 πήραμε το θέατρο, όταν όλα τα θέατρα έκλειναν. Και το 2000 φτιάξαμε την ομάδα (Νοσταλγία), όταν όλες οι ομάδες διαλύονταν. Πριν από 1,5 χρόνο ιδρύσαμε έναν ακόμα χώρο στην περιοχή, το Space Baby, ένα στούντιο για έρευνα, εικαστικά, παραστατικές τέχνες. Μάλλον, είμαστε λίγο αλλόκοτοι», παραδέχεται ο Γιώργος Σίμωνας, ιδρυτικό μέλος της ομάδας Νοσταλγία μαζί με την Τώνια Ράλλη – και οι δύο κάτοικοι του Rabbithole και απολύτως ‘συνένοχοι’ στις, σχεδόν, 30 παραστάσεις που έχουν ανεβάσει εντός του θεάτρου.
Νεόκοπο ελληνικό έργο
Εδώ και μερικές εβδομάδες τους ενώνει η «Τούνδρα», η νέα παραγωγή του Rabbithole, το νεόκοπο έργο που φέρει τη συγγραφική υπογραφή του Σίμωνα (ο οποίος και πρωταγωνιστεί μαζί με τις Ματίνα Περγιουδάκη και Αναστασία Στυλιανίδη) και τη σκηνογραφική επιμέλεια της Ράλλη. Για ένα θέατρο που έχει καθιερωθεί ως alternative πάνω σε διασκευές κλασικών κειμένων (του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και του Οσκαρ Ουάιλντ) ή θεατροποιήσεις μυθιστορημάτων (από τη Μαίρη Σέλεϊ έως τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ), η «Τούνδρα» είναι μια ενδιαφέρουσα μετατόπιση όχι μόνο προς το ελληνικό έργο και θέμα, αλλά ως προς εμπλουτισμό των περιοχών που κινείται η ομάδα. Βέβαια, η παγίωση ενός στιλ ή δραματουργικού κορμού δεν ενδιέφερε ποτέ το σχήμα, οι οποίοι, όπως και η Αλίκη (στη Χώρα των Θαυμάτων) έπεσαν στη λαγότρυπα τους χωρίς οδικό χάρτη, έτοιμοι για φανταστικές περιπλανήσεις.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
