Γεννημένη στη Νέα Υόρκη με σπουδές Οικονομικών και Νομικών σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Γαλλία η Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ως δικηγόρος στις Η.Π.Α., ως συνεργάτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες και στο Λουξεμβούργο και εξειδικεύεται σε θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου και Νέων Τεχνολογιών. Ασχολείται ανελλιπώς με τα κοινά από το 2007 τόσο σε αυτοδιοικητικό επίπεδο όσο και σε βουλευτικό. Διατέλεσε βουλευτής Ιωαννίνων και Β΄ Αθηνών, Εκπρόσωπος Τύπου, Τομεάρχης Ανάπτυξης και Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα, η Aννα Μισέλ Ασημακοπούλου, έχει έναν νέο στόχο. Αυτόν της Ευρωβουλής. Εμείς μιλήσαμε μαζί της για τον ρόλο της γυναίκας στην πολιτική, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, για την επιλογή της να θέσει υποψηφιότητα ως Ευρωβουλευτής, αλλά και για την μεγάλη της αγάπη, τον γιο της Χρήστο.
Γιατί αποφασίσατε να αφήσατε μια σίγουρη εκλογή στη Βουλή των Ελλήνων και ενδεχομένως ένα υπουργείο για να γίνετε ευρωβουλευτής;
Πάντα μου άρεσαν οι προκλήσεις. Γενικά δεν φοβάμαι τις δύσκολες μάχες. Δύσκολες μάχες έδωσα στο εθνικό κοινοβούλιο. Τώρα με συγκινεί η μάχη της Ευρώπης. Μάχη για να διαφυλάξουμε τις αρχές, τις αξίες και τις παραδόσεις μας. Σ’ αυτές βασίζεται η Ευρώπη. Αρχές όπως η νοικοκυροσύνη, η προκοπή και το φιλότιμο. Μάχες για τα παιδιά μας. Για να έχει ο γιος μου ο Χρήστος και τα παιδιά όλων μας, ένα πιο φωτεινό, πιο αισιόδοξο μέλλον!
Τι θέλετε να πετύχετε ως ευρωβουλευτής; Ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Στην Ευρώπη πάω για να δουλέψω. Αυτό ξέρω να κάνω, αυτό έκανα πάντα. Κι αν μ’ αξιώσει ο Θεός να γίνω Ευρωβουλευτής, θα έχω δυο βασικές προτεραιότητες: τα εθνικά μας θέματα και τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας στην Ευρώπη που είναι το σπίτι μας. Και γιατί τα παιδιά μας πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην ψηφιακή εποχή, με σύγχρονες και καλά αμειβόμενες δουλειές στον τόπο μας. Και θέλω να μείνω στην πρώτη γραμμή!
Τι περιλαμβάνει η εργασιακή σας καθημερινότητα;
Είμαι μια εργαζόμενη μαμά με έναν έφηβο γιο. Έχω τις ίδιες έγνοιες με όλες τις εργαζόμενες μητέρες. Ο Χρήστος μου κι εγώ έχουμε γεμάτο πρόγραμμα. Προσπαθώ να έχω υπομονή και να δείχνω κατανόηση, ιδίως όταν βροντάνε οι πόρτες. Και βέβαια, ο Χρήστος είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Όπως όταν τις προάλλες ξέχασε τα παπούτσια του για τον στίβο, κι έπρεπε να του τα πάω. Παιδιά…
Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στην πολιτική;
Μου αρέσει να δίνω μάχες από το βήμα της Βουλής, απ’ όπου πέρασαν σπουδαίες προσωπικότητες. Με εμπνέει. Και οι συζητήσεις στα πάνελ στην τηλεόραση καλές είναι, αν και πολλές φορές ζορίζομαι να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Πιο πολύ απ’ όλα όμως, μου αρέσει η επαφή με τον κόσμο. Αυτό με προσγειώνει και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.
Πώς νιώθετε ως γυναίκα στον χώρο; Τι προβλήματα αντιμετωπίζει μια γυναίκα στην πολιτική;
Μια γυναίκα πολιτικός αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες δυσκολίες με εργαζόμενες γυναίκες σε διάφορα επαγγέλματα. Δεν πρέπει να κοιτάμε τα εμπόδια, αλλά τον τελικό στόχο. Πείσμα, πείσμα, πείσμα! Αυτή είναι η συνταγή.
Τι συμβουλή θα δίνατε στον 20χρονο εαυτό σας;
Τον 20χρονο εαυτό μου θα τον συμβούλευα να κάνει ακόμη πιο μεγάλα όνειρα και να μην τα φοβηθεί, όσο άπιαστα και μακρινά κι αν φαντάζουν. Να βάζει πιο μεγάλους στόχους και να μην παραιτείται ποτέ.
Όπως είπε μια σπουδαία γυναίκα πολιτικός, «Αν τα όνειρά σου δεν σε τρομάζουν, τότε δεν είναι αρκετά μεγάλα»!
Τι θα λέγατε σε μια νέα γυναίκα που θέλει να μπει τώρα στον στίβο της πολιτικής;
Να μπει στον στίβο αυτό με τόλμη, με χαμόγελο και να μην φοβηθεί τίποτε. Να έχει υπομονή και δύναμη. Και βέβαια, η πολιτική θέλει και στομάχι.
Πότε κλείνετε το κινητό σας;
Σπάνια. Επιμένω, όμως, την ώρα του φαγητού τα κινητά μας να μην είναι πάνω στο τραπέζι. Και το βράδυ το κινητό του Χρήστου φορτίζει στην κουζίνα, για να είμαι σίγουρη ότι κοιμάται. Πάντως τώρα, λόγω εκλογών, το κινητό μου είναι διαρκώς ανοιχτό.
Το μότο σας;
«Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό». Κάτι ήξερε η γιαγιά μου η Νότα που το έλεγε.
Τελικά αξίζει η συμμετοχή στα κοινά σε σχέση με την ψυχική υγεία του ανθρώπου; Ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα;
Η συμμετοχή στα κοινά είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Βοηθώντας τους άλλους με τα προβλήματά τους, ξεχνάμε τα δικά μας. Η χαρά του να «δίνεις» είναι το καλύτερο γιατρικό για την ψυχή μας!
