Δανείζομαι τον τίτλο από μία φράση του θεατρικού έργου: “Μικρές ιστορίες για αγρίους”. Ο νεαρός αναρωτιέται ποια είναι η σωστή έκφραση, "Σε αγαπώ ή σε αγαπάω;”. Μία υπέροχη παράσταση στην Εφηβική Σκηνή του Εθνικού για εφήβους και ενήλικες, βασισμένη σε σύντομες ιστορίες του Γάλλου παιδαγωγού και συγγραφέα, Μπερνάρ Φριό. Με τρόπο ανάλαφρο διαπραγματεύεται καθημερινές στιγμές εφήβων, θίγοντας ζητήματα σχέσεων και συγκρούσεων, μέσα από τα οποία καταφέρνει να δείξει τις δύο οπτικές, εκείνες του γονέα και του εφήβου.
Είδα το έργο με τα τρία παιδιά μου και ταυτιστήκαμε όλοι σε αρκετές σκηνές. Κύριο θέμα η “λοβοτομή” του κινητού, του playstation και του virtual κόσμου. Πολλές συζητήσεις, έρευνες και κείμενα έχουν γραφτεί γύρω από τον “πλασματικό” κόσμο της νέας γενιάς. Στο τέλος, όλοι καταλήγουμε στη φράση πως κάθε μεγαλύτερη γενιά λέει τα ίδια για τη νεότερη. “Εμείς τότε μιλάγαμε, επικοινωνούσαμε, φλερτάραμε, είχαμε πολλά ενδιαφέροντα, εσείς τώρα δεν έχετε ρομαντισμό, δεν επικοινωνείτε, είστε κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο”.
Προσωπικά θεωρώ πως η νέα γενιά επικοινωνεί με τον δικό της κώδικα. Είναι περισσότερο ενημερωμένη για το τι συμβαίνει στον κόσμο, έχει υψηλότερη κοινωνική συνείδηση, και ευαισθησίες από ότι είχαμε εμείς. Σίγουρα, η χρήση του διαδικτύου, αλλά και η ηλεκτρονική ψυχαγωγία, θέλουν μέτρο. Ο εθισμός της “ανταμοιβής” με κάθε επιτυχία, έχει ως αποτέλεσμα να ανεβαίνει η ντοπαμίνη, η ορμόνη της ευχαρίστησης. Αυτό δημιουργεί άρνηση της κοινωνικοποίησης, των δραστηριοτήτων, κατάθλιψη, αλλά και χαμηλές μαθησιακές επιδόσεις.
Οι ίδιοι οι γονείς χρειάζεται να οργανώνουμε δράσεις και συνθήκες ελκυστικές, ώστε η επιβράβευση να έρχεται με άλλους τρόπους. Ο αθλητισμός είναι ίσως πιο σημαντικός από ποτέ. Στόχος είναι τα παιδιά να έχουν αυτοεκτίμηση και αναγνώριση μέσα από άλλες δράσεις. Να μπορούν να εξασκήσουν την κριτική σκέψη. Να επιδιώκουμε να διαβάζουμε μαζί τους, βιβλία ή εφημερίδες. Να περπατάμε, να κάνουμε ποδήλατο, να βρισκόμαστε όσο μπορούμε κοντά στη φύση. Να μην παγιδευόμαστε στην “ευκολία” μας...
Ως γονείς, σίγουρα έχουμε πιεσμένη καθημερινότητα. Μας είναι πιο εύκολο, γυρνώντας σπίτι, να ασχολούμαστε με το κινητό ή το laptop μας, ο καθένας στη γωνιά του. Θέλει προσπάθεια από εμάς τους ίδιους να αλλάξουμε την καθημερινότητα και τις συνήθειες των παιδιών μας, καθώς τα ίδια μας θέλουν εκεί ουσιαστικά, με ποιοτικό χρόνο κι ας μας δείχνουν πως βαριούνται..
Θέλουν το "σε αγαπώ" και "σε αγαπάω" γιατί και τα δύο σωστά είναι..
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: n-t.gr
Πληροφορίες παράστασης
Μικρές ιστορίες για αγρίους
Εθνικό Θέατρο Rex (Μικρό Εθνικό)
Πανεπιστημίου 48, Κέντρο
Παραστάσεις: Παρ., Σαβ. 9 μ.μ., Κυρ. 7:30 μ.μ.
Μέχρι: 12/1
