Αν οι περαστικοί στο στενό της Ακομινάτου δεν ήταν βιαστικοί ή αδιάφοροι θα παρατηρούσαν από τα γυάλινα ανοίγματα στην πρόσοψη του θεάτρου Άλμα μια ευχάριστη αναστάτωση στο φουαγιέ: Κόσμο να μπαινοβγαίνει, να πίνει, να χορεύει, να τσουγκρίζει τα ποτήρια του, να συναγελάζεται ανέμελα. Κι αν κοντοστεκόταν για λίγη περισσότερη ώρα, ανάμεσα τους θα αναγνώριζε και γνωστούς ηθοποιούς, κάτι που ίσως τους υποψίαζε πως εδώ δεν είναι μια πραγματική γιορτή, αλλά μια παράσταση και το κοινό της.
Στο μεταίχμιο αυτής της σχέσης, ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αφήγηση, τη συνθήκη του θεάτρου και τη συνθήκη του βιώματος, ανεβαίνει το «Festen», αυτό το ριζοσπαστικό έργο του Τόμας Βίντερμπεργκ που επαναδιαπραγματεύεται τη θέση του θεατή μέσα στο θέατρο και κυρίως το ρόλο του να είσαι θεατής μπροστά στην σαρωτική ‘κανονική’ ζωή.
Διαβάστε περισσότερα στο Monopoli.gr
