Ρούλα Ρέβη: «Όταν φωτογραφίζω, δεν προσπαθώ τίποτα. Θέλω μόνο αυτό που βλέπω να μου αρέσει»
Νατάσσα Σχοινά
23 Ιανουαρίου 2025
Η Ρούλα Ρέβη είναι κάτι περισσότερο από μια ταλαντούχα φωτογράφος. Είναι μια αφηγήτρια στιγμών, μια καλλιτέχνης που καταφέρνει να αιχμαλωτίζει την «ψυχή» κάθε εικόνας. Με την κάμερά της, δημιουργεί έναν κόσμο όπου το φως, οι σκιές και τα συναισθήματα ενώνονται σε έναν καμβά που ξεπερνά τα όρια της πραγματικότητας.
Εμείς μιλήσαμε μαζί της, ταξιδέψαμε στην προσωπική της σχέση με τη φωτογραφία και αυτά είναι όλα όσα μας είπε...
Πότε ξεκίνησε το ταξίδι σου στον κόσμο της φωτογραφίας και τι σε έκανε να αποφασίσεις να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο;
Ξεκίνησα στα 19, επειδή μου άρεσε το σινεμά παρά πολύ και είχα φίλους μεγαλύτερους σε ηλικία κάποια χρόνια που ήδη εργάζονταν στον κινηματογράφο. Το σινεμά ήταν πάντα η διέξοδος μου και με έκανε να ονειρεύομαι. Γενικώς αγαπούσα την εικόνα. Έτσι, λοιπόν, κάθε απόγευμα πήγαινα στη σχολή Σταυράκου, που φοιτούσαν διάφοροι φίλοι μου και αποφάσισα να γραφτώ και εγώ. Δεν είχα αρκετά χρήματα για να επιλέξω το τμήμα του κινηματογράφου και επειδή η φωτογραφία μόλις είχε δημιουργηθεί ως τμήμα και ήταν ένα χρόνο η φοίτηση τότε, γράφτηκα εκεί. Είχαμε πάρα πολλούς καλούς καθηγητές, έμπειρους, με πολλές καλλιτεχνικές αναζητήσεις, εκεί μαγεύτηκα μέσα στο σκοτεινό θάλαμο. Ήμουν πάρα πολύ ενεργητικό άτομο και ο σκοτεινός θάλαμος με ηρεμούσε. Μόλις εμφάνισα το πρώτο μου φιλμ και είδα μια φωτογραφία να γεννιέται μέσα στη λεκάνη, αυτό ήταν.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιγμή ή έργο που σε έκανε να καταλάβεις ότι ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη φωτογραφία;
Αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με τη φωτογραφία επαγγελματικά ήταν ο δάσκαλος μου στη σχολή, Στέφανος Πάσχος, ο οποίος επέμενε να τον επισκεφτώ στο επαγγελματικό του στούντιο, γιατί κάτι έβλεπε σε εμένα, όπως είχε πει. Στην αρχή αντιστάθηκα πολύ στην πρόσκληση του, γιατί είχα στο μυαλό μου μόνο την καλλιτεχνική πλευρά της φωτογραφίας. Εκείνος όμως επέμεινε και μου είπε να δώσω μία ευκαιρία και στη διαφημιστική φωτογραφία. Ήταν, βέβαια, φοβερός καλλιτέχνης ο ίδιος και στην πραγματικότητα την πρώτη φορά που επισκέφτηκα το στούντιό του είδα τις καταπληκτικές του εικόνες... Ασπρόμαυρα γυμνά, παράξενα τυπώματα, υλικό από εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Παρίσι και σε δεύτερη φάση μου έδειξε την πιο εμπορική δουλειά. Εκεί κατάλαβα ότι μπορείς να είσαι δημιουργικός και συγχρόνως να δουλεύεις και να βγάζεις χρήματα.
Ποιον φωτογράφο ή καλλιτέχνη θαυμάζεις και ποιοι είναι οι καλλιτεχνικοί σου «μέντορες»;
Θαυμάζω πολλούς φωτογράφους. Ansel Adams, Μan Ray, Lee Miller, Bruce Weber, Mario Testino είναι από τους αγαπημένους, και πολλούς ακόμα. Μέντορας μου υπήρξε ο δάσκαλος μου, όπως είπα και πριν, ο Στέφανος Πάσχος. Σε αυτόν χρωστάω τα πάντα. Μου μετέδωσε το πάθος του για τον σκοτεινό θάλαμο και για το φως. Ταυτόχρονα με πίεζε να δουλεύω πολύ σκληρά. Ήρθαμε πολλές φορές σε ρήξη, αλλά ποτέ δεν τον εγκατέλειψα, ούτε εκείνος εμένα. Όταν ήμουν έτοιμη να δουλέψω μόνη μου, μου είπε να φύγω, έτσι όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι δάσκαλοι για τους μαθητές τους. Την εποχή εκείνη γνώρισα τη Μαρία Δεσύπρη, η οποία μετά το μόντελινγκ είχε αρχίσει να ασχολείται με την φωτογραφία. Η Μαρία μού είπε «θες να έρθεις μαζί μου»; Και μείναμε μαζί 6 χρόνια. Ήμουν βοηθός και ήμουν τέλεια βοηθός. Δούλεψα με ξένους φωτογράφους, οι οποίοι ερχόντουσαν πολύ συχνά στην Ελλάδα τότε και έψαχναν βοηθούς και ήμουν πολύ συχνά η πρώτη τους επιλογή. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο σχολείο για εμένα. Με έκανε να νιώθω σίγουρη ότι είμαι έτοιμη να δουλέψω και μόνη μου και έτσι έγινε.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που προσπαθείς να αιχμαλωτίσεις σε μια φωτογραφία;
Όταν φωτογραφίζω, δεν προσπαθώ τίποτα. Θέλω μόνο αυτό που βλέπω να μου αρέσει. Αυτό που βλέπω μέσα από το φακό, όχι αυτό που βλέπουν οι υπόλοιποι. Το κάδρο με ενδιαφέρει πολύ, όπως και το φως. Μπορεί να μου αρέσει κάτι πολύ απλό, αλλά ξέρω ότι πατάω το κουμπί τη στιγμή που πρέπει και αυτό τώρα πια ξέρω πως κάνει τη διαφορά.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα σε μια φωτογράφιση που οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν;
Το πιο δύσκολο πράγμα σε μία επαγγελματική φωτογράφηση είναι να χαμηλώσεις το θόρυβο που γίνεται γύρω σου τη στιγμή που φωτογραφίζεις. Προσωπικά όταν βάζω την κάμερα στο μάτι μου όλα μπαίνουν στο mute. Αν άκουγα τα πάντα κάθε στιγμή, δε θα μπορούσα να έχω ποτέ μια καλή εικόνα. Είσαι εσύ και η κάμερα σου.
Σε ποιο project ή φωτογράφιση νιώθεις ότι έχεις αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο το όραμά σου;
Δε νομίζω ότι μπορεί ποτέ κανείς να πει ότι το έχει πετύχει αυτό. Tουλάχιστον εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν, αλλά πάντα θέλω κι άλλο.
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σου με το Ploom και τι σε ενθουσίασε περισσότερο σε αυτή την καμπάνια;
Πήγαμε στο Milano πριν λίγο καιρό και ήταν πολύ ωραία η εμπειρία. Ήταν η παρουσίαση του «Κόκκινου» ploom. Πολύ σωστή οργάνωση και πολύ διασκεδαστική. Μου άρεσε πολύ που με προσέγγισαν ξανά για το κόκκινο project στην Αθήνα και αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν ότι βασίστηκαν πολύ επάνω στο επάγγελμα μου όπως και των υπολοίπων καλλιτεχνών, του σχεδιαστή Γιώργο Ελευθεριάδη και του εικαστικού Cacao Rocks. Ο καθένας είχε ένα δικό του δωμάτιο, το οποίο είχε φτιαχτεί ειδικά για εκείνον. Eίναι πολύ ωραίο να μην είσαι απλώς καλεσμένος σε ένα event, αλλά να μπορείς μέσω του επαγγέλματος σου να συμμετέχεις σε αυτό.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να μεταφέρεις μέσω των φωτογραφιών που έχεις δημιουργήσει για το Ploom;
Ότι η ζωή μπορεί να τα εμπεριέχει όλα: life style, πραγματικότητα, street style, γυμνό, still life και ανθρώπους και όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν κάτω από μία μυστηριώδη κατάσταση.
Έχεις κάποια συγκεκριμένη διαδικασία για να εμπνευστείς και να αναπτύξεις τη θεματική της φωτογράφισης σε συνεργασίες όπως αυτή με το Ploom;
Η διαδικασία για κάθε καλλιτέχνη κάθε φορά είναι αρχικά δύσκολη. Προσπαθείς να συνδεθείς με το project και να βρεις την κατάλληλη θεματική σου, που να ταιριάζει με αυτό που πρόκειται να κάνεις. Όμως τελικά σαν καλλιτέχνης έρχεται η στιγμή που αφήνεσαι ελεύθερος και ότι είναι προκύπτει μόνο του, πάντα, γίνεται μόνο του στο τέλος έρχεται ουρανοκατέβατο.
*Αυτό το προϊόν απευθύνεται σε ενήλικες καπνιστές*
Advertorial
