O Εκτόρ Σαβινιέν ντε Συρανό γεννήθηκε στο Παρίσι (σύμφωνα με πηγές το 1619) και φοίτησε σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο όπου και γνώρισε τον, μετέπειτα, επιστήθιο φίλο του, Ανρί Λεμπρέ. Το αναρχικό του πνεύμα φαίνεται πως τον συνόδευε από την εφηβεία, δημιουργώντας διάφορες προστριβές με το οικογενειακό του περιβάλλον και τους κηδεμόνες που όριζαν οι γονείς του. Μόλις ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στους φύλακες της Βασιλικής Φρουράς της Γαλλίας – όπως λέγεται με τη βοήθεια του Λεμπρέ – και εκεί απέκτησε μεγάλη φήμη για την δεινότητα του στο σπαθί και την παράτολμη γενναιότητα του, στην οποία όφειλε το παρατσούκλι «ο γενναίος δαίμονας» αλλά και το πλήθος ανθρώπων που τον εχθρεύονταν.
Η ατίθαση σκέψη του, η αθεΐα, η ανοιχτή αμφισβήτηση της εξουσίας και η έκλυτη ερωτική ζωή του δεν τον οδήγησε εκτός του σώματος της Βασιλικής Φρουράς, αλλά οι πολλαπλοί τραυματισμοί του στον πόλεμο. Έκτοτε, αφοσιώθηκε στην συγγραφική του δραστηριότητα – η οποία υπήρξε ήδη πυκνή – τόσο σε θεατρικά έργα όσο και σε φιλοσοφικά μυθιστορήματα και κείμενα φαντασίας για ταξίδια στη σελήνη και στον ήλιο. Το έργο του πιθανολογείται πως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για συγγραφείς όπως ο Μολιέρος, ο Βολτέρος και ο Ιούλιος Βερν• ειδικά ο πρώτος συνδέεται με την ατόφια κλοπή μέρους του θεατρικού του «Κατεργαριές του Σκαπίνου». Την ίδια ώρα, ο Συρανό ήταν διάσημος και για την υπερμεγέθη του μύτη, γεγονός που αποτυπώνεται και σε πορτρέτα του.
Διάβασε τη συνέχεια στο monopoli.gr.
