Στα πρώτα του βήματα, το Φεστιβάλ Αθηνών υπήρξε, και παρέμεινε για πολλά χρόνια, ταυτισμένο με το Ηρώδειο. Η αίγλη που προσέθετε στη διεξαγωγή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων η «σκιά» της Ακρόπολης αποτελούσε έναν υπολογίσιμο ελκτικό παράγοντα, τόσο για τους θεατές όσο και για τα καλλιτεχνικά σχήματα που συμμετείχαν.
Ηρώδειο: Εκεί που χτυπά η μουσική καρδιά του Φεστιβάλ Αθηνών
Έκτοτε, πολύ νερό κύλησε κάτω από τις γέφυρες του Ιλισού ή, ακριβέστερα, κάτω από την οδό Καλλιρρόης όπου βρίσκεται εγκιβωτισμένο ό,τι απέμεινε από το ρεύμα του ποταμού. Το Φεστιβάλ απλώθηκε σε ολόκληρη την πόλη, απευθύνθηκε σε ευρύτερα στρώματα, πέρα από το εύπορο αστικό κοινό που συνωστιζόταν στο Ηρώδειο, εμπλουτίστηκε με νέους σημαντικούς χώρους.
Το ρωμαϊκό ωδείο, παρά την προβληματική ακουστική του, αφιερώθηκε στις μουσικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Παρά τις κατά καιρούς γκρίνιες –συχνά δικαιολογημένες– για την έλλειψη κάποιου άξονα, θεματολογικού ή άλλου, με βάση τον οποίο να επιλέγονται οι μουσικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, αυτές χαρακτηρίζονται κυρίως από την παρουσία ονομάτων μεγάλης (ή όχι και τόσο μεγάλης) εμβέλειας και κατανέμονται, σε πολύ γενικές γραμμές, σε κλασική μουσική, ελληνικό έντεχνο τραγούδι και ξένους ροκ καλλιτέχνες στην ακμή (ή ακόμη πιο πέρα) της καριέρας τους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
