Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ κουβαλά τεράστιες επιτυχίες στην πλάτη του. Μετά την ταινία «Τα Σαγόνια του Καρχαρία» που άλλαξε τον κινηματογράφο, έγινε ένας μαέστρος της μεγάλης οθόνης. Κι όμως, ως ένας από τους πιο περιζήτητους του Χόλιγουντ, που σπάνια του ξεφεύγει σενάριο, υπάρχει μία ταινία για την οποία μετανιώνει που δεν την έκανε.
Φυσικά, όταν οι σκηνοθέτες έχουν τόσες ευκαιρίες, πόσο μάλλον ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι αναμενόμενο να πουν «όχι» σε έργα που τελικά θριαμβεύουν. Όμως υπάρχει αυτή η μία, που τον ενοχλεί περισσότερο από κάθε άλλη ταινία που δεν έκανε.
Τη δεκαετία του ’80, όταν πια είχε κάνει τις ταινίες «Πορφυρό Χρώμα» και «Αυτοκρατορία του Ήλιου», ήταν η απόδειξη πως ο Στίβεν Σπίλμπεργκ με όποιο είδος και να καταπιανόταν, απλά θα το κατακτούσε. Όμως, καμία δεν κέρδισε Όσκαρ, παρά τις πολυάριθμες υποψηφιότητες. Σε αντίθεση με εκείνη τη μία ταινία, που δεν την ανέλαβε, και κέρδισε τέσσερα.
Πρόκειται για το Rain Man του σεναριογράφου Μπάρι Μόορου, που κέρδισε αμέσως το ενδιαφέρον του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όπως γράφει το Far Out Magazine. Είχε εμπλακεί ήδη στο πρότζεκτ όταν τα ονόματα των πρωταγωνιστών είχαν επιλεχθεί κι αυτό ήταν δείγμα του πόσο σοβαρά το είχε πάρει. Όμως στον ορίζοντα είχε αρχίσει να φαίνεται η ταινία «Ιντιάνα Τζόουνς», φέρνοντας αναπόφευκτες συγκρούσεις στο πρόγραμμα γυρισμάτων.
Όπως δήλωσε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, «έπρεπε να ξεκινήσω τα γυρίσματα του Ίντι 3, αλλιώς δεν θα προλαβαίναμε την ημερομηνία κυκλοφορίας». Η υπόσχεση που είχε δώσει στον στενό του φίλο Τζορτζ Λούκας αποδείχθηκε καταλυτική, καθορίζοντας την τελική του απόφαση.
Ο ίδιος αναγνώριζε πως «η υπόσχεση στον Τζορτζ ήταν πιο σημαντική από το να κάνω το Rain Man», μια επιλογή που -όπως παραδέχεται- πήρε «με μεγάλη λύπη». Και πράγματι, παρότι «Η Τελευταία Σταυροφορία» σημείωσε σαρωτική επιτυχία και ολοκλήρωσε εντυπωσιακά την αρχική τριλογία του Ιντιάνα Τζόουνς, το Rain Man ήταν τελικά εκείνο που μονοπώλησε την οσκαρική σεζόν.
Τα γυρίσματα του Rain Man ολοκληρώθηκαν στις αρχές του 1988, τη στιγμή που ο Σπίλμπεργκ ετοιμαζόταν να εκκινήσει τη δική του παραγωγή. Η ταινία έκανε πρεμιέρα πριν το τέλος της χρονιάς και εξελίχθηκε σε τεράστια εμπορική επιτυχία. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Στίβεν Σπίλμπεργκ να παρακολουθεί με μια δόση πικρίας τον Μπάρι Λέβινσον να ανεβαίνει στη σκηνή των Όσκαρ για να παραλάβει το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας.