Είδα την πιο πολυσυζητημένη παράσταση της σεζόν, με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο - Και καταλαβα, γιατί αξίζει τα sold out
Άννα Καντζηλιέρη
31 Δεκεμβρίου 2025
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες της γενιάς του. Η διαδρομή του στους χώρους της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας μαρτυρά πως η σκέψη του δεν έχει όρια, η δημιουργικότητά του δεν χωρά σε κουτάκια και το βάθος της ψυχής του δεν μπορεί να μετρηθεί. Από την άλλη, ο Άρης Μπινιάρης είναι ένας σκηνοθέτης με όραμα, που διαβάζει πίσω από τις λέξεις και δίνει ουσία ακόμα και στην πιο αδιάφορη παύση. Κάθε δουλειά του αποτελεί μια ανεξίτηλη εμπειρία που ζωντανεύει επί σκηνής, παρασύροντας τον θεατή σε ένα ταξίδι που πρωταγωνιστούν όλες οι αισθήσεις. Όταν, λοιπόν, αυτοί οι δύο καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους, εικάζεις πως το αποτέλεσμα θα είναι αριστουργηματικό. Όταν, δε, παρακολουθείς τη δουλειά τους, κατανοείς, γιατί όλη η πόλη συζητάει γι’ αυτή.
Αυτή τη θεατρική σεζόν, ο Άρης Μπινιάρης υπογράφει σκηνοθετικά την παράσταση «Δίκη» του Φραντς Κάφκα, που ανεβαίνει στην ανακαινισμένη θεατρική αίθουσα του ARK, με πρωταγωνιστή τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και ένα cast εξαιρετικών ηθοποιών. Από τα πρώτα λεπτά της παράστασης, καταλαβαίνεις πως πρόκειται για μια δουλειά μελετημένη στη λεπτομέρεια, από την αρχή ως το τέλος και τούμπαλιν. Ο σκηνοθέτης δεν άφησε τίποτα στην τύχη του, η φαντασία του δεν περιορίστηκε πουθενά: η μουσική, ο φωτισμός, τα σκηνικά, αλλά και τα κοστούμια των ηθοποιών είναι τόσο καλά προσεγμένα, που δεν επιτρέπουν στον θεατή να κάνει καμία δεύτερη σκέψη.
Γιατί αξίζει να δεις την παράσταση «Δίκη», σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, με πρωταγωνιστή τον Οδυσσέα Παπασπυλιόπουλο
Η παράσταση σατιρίζει με δραματικό τρόπο τη δομή της κοινωνίας, της εξουσίας, των θεσμών και του συστήματος. Τη σκέψη αυτή, ο Άρης Μπινιάρης δεν την αντιμετωπίζει μουσειακά. Αντιθέτως, τη μεταφέρει με τόλμη στο παρόν, μετατρέποντας τη σκηνή σε έναν ζωντανό μηχανισμό πίεσης. Η παράσταση δεν «αφηγείται» απλώς τη Δίκη, αφού βιώνεις το κάθε λεπτό σαν να βρίσκεσαι και εσύ πάνω στη σκηνή. Νιώθεις την «ασφυξία» του ήρωα να περνά στο σώμα σου, τον ρυθμό να ανεβαίνει, τη λογική να διαβρώνεται, μέχρι που παύεις να είσαι απλός παρατηρητής και γίνεσαι συνένοχος. Η σκηνοθεσία βασίζεται έντονα στον ρυθμό, στην επανάληψη, στη μουσικότητα του λόγου και της κίνησης - στοιχεία που αποτελούν σήμα κατατεθέν του σκηνοθέτη.
Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος σηκώνει στις πλάτες του έναν απαιτητικό ρόλο, σχεδόν εξαντλητικό, και τον υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση. Ο Γιόζεφ Κ. που ερμηνεύει, δεν είναι απλώς ένα θύμα του συστήματος, αλλά ένας άνθρωπος καθημερινός, οικείος, που σταδιακά χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Η ερμηνεία του κινείται με μαεστρία ανάμεσα στον σαρκασμό, την αγωνία, την απόγνωση και την παραίτηση, χωρίς ποτέ να γίνεται υπερβολική. Κάθε του βλέμμα, κάθε παύση, κάθε αλλαγή στον τόνο της φωνής μοιάζει απολύτως μελετημένη. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στο υπόλοιπο καστ, που λειτουργεί ως μια ενιαία, σχεδόν απρόσωπη δύναμη. Οι ηθοποιοί μεταμορφώνονται διαρκώς: από γρανάζια του Δικαστηρίου σε απλούς πολίτες, από παρατηρητές σε κατήγορους, ενισχύοντας την αίσθηση ότι το σύστημα δεν έχει ένα πρόσωπο, αλλά πολλά - ή μάλλον, ότι μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από εμάς.
Η μουσική και ο φωτισμός δεν λειτουργούν επικουρικά, αλλά ως ισότιμα αφηγηματικά εργαλεία. Εκεί που δεν υπάρχουν λέξεις, ο ρυθμός της μουσικής και ο τρόπος που φωτίζεται το λιτό - σχεδόν άδειο - σκηνικό, δημιουργούν εικόνες και συναισθήματα, δίνουν ένταση και συνθέτουν μια εμπειρία που δεν σου επιτρέπει να αποστασιοποιηθείς.
Φεύγοντας από το θέατρο, δεν έχεις εύκολες απαντήσεις, αλλά πολλά ερωτήματα - και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα της παράστασης. Σε μια εποχή, όπου η έννοια της ενοχής, της ευθύνης και της δικαιοσύνης μοιάζει πιο θολή από ποτέ, η «Δίκη» κρατά έναν καθρέφτη απέναντί σου και σε αναγκάζει να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για μια ακόμη επιτυχημένη διασκευή, αλλά για μια ουσιαστική θεατρική πρόταση που δικαιολογεί απόλυτα την απήχησή της και αξίζει κάθε sold out.