Η Nadia Murad ήταν μία από τις 7.000 γυναίκες και κορίτσια που απήχθησαν από τα χωριά τους στο βόρειο Ιράκ το 2014. Οι τρομοκράτες εισέβαλλαν στο χωριό της Sinjar και διέταξαν τους άντρες ή να αλλάξουν θρησκεία ή να πεθάνουν και πήραν τις γυναίκες για να τις πουλήσουν ως σκλάβες του σεξ.
'Εξι από τους αδερφούς και η μητέρα της, σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του μακελειού -ωστόσο δύο μέλη της οικογένειάς της σώθηκαν με σοβαρούς τραυματισμούς- και εκείνη αναγκάστηκε να ανέβει σε ένα λεωφορείο για τη Μοσούλη.
Γράφοντας στην αυτοβιογραφία της, The Last Girl: My Story of Captivity, and My Fight Against the Islamic State, περιγράφει το πώς ξεκίνησε η σεξουαλική βία τη στιγμή που ανέβηκε σε εκείνο το λεωφορείο και ένας στρατιωτικός άπλωσε το χέρι του για να αρπάξει το στήθος της.
Μεταφέρθηκε σε μία αγορά σκλάβων όπου την πήρε ένας δικαστής ο οποίος της είπε πως είναι η 4η sabiya του (σκλάβα του σεξ) ενώ τη βίαζε και τη χτυπούσε επανειλημμένως, όπως αναφέρουν οι Times. Την υποχρέωνε να κάνει αποτρίχωση, να φοράει make up και φορέματα για να σερβίρει τσάι στους καλεσμένους του, ενώ τη χτυπούσε αν έκλεινε τα μάτια της όσο τη βίαζε και την υποχρέωνε να γλείψει μέλι από τα δάχτυλα των ποδιών του.
Μετά από μερικές ημέρες, προσπάθησε να δραπετεύσει. Ωστόσο, την έπιασαν και τη βίασαν έξι από τους φύλακες του δικαστή για τιμωρία και συνέχισε να βιώνει ακόμη περισσότερη κακοποίηση. Η Murad κατάφερε επιτέλους να δραπετεύσει όταν ο δικαστής έφυγε από το σπίτι και δεν κλείδωσε. Την πήρε μία γειτονική οικογένεια που τη βοήθησε να περάσει λαθραία έξω από τα εδάφη του Isis.
Από εκεί πήγε σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στο βόρειο Ιρακ, όπου γνώρισε δημοσιογράφους του Δυτικού κόσμου και τελικά βρέθηκε ανάμεσα στις 1.000 γυναίκες που επιλέχθηκαν για ένα πρόγραμμα προσφύγων της Γερμανίας, το 2016. Από εκεί ξεκίνησε τον ακτιβισμό και ήταν υποψήφια για βραβείο Nobel το 2016.
Γράφοντας στο βιβλίο λέει: "Θέλω να είμαι το τελευταίο κορίτσι στον κόσμο με ιστορία σαν και τη δική μου".
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα
