Μάιος του 2018, στο Φεστιβάλ των Καννών. Έξω, ενδεχομένως, ο ήλιος να λάμπει και τα πουλάκια να κελαηδούν σε άπταιστα γαλλικά. Σε μια κινηματογραφική αίθουσα, ένα περίεργο μείγμα από ταγιέρ και ταγάρια μαζεύεται για να απολαύσει τη νέα ταινία του Λαρς Φον Τρίερ, «Το σπίτι που έχτισε ο Τζακ». Και ο Λαρς ως άλλος κινηματογραφικός Χουντίνι εξαφανίζει μερικές δόσεις ενθουσιασμού από το γκλάμορους πλην σινεφίλ κοινό του και τις μετατρέπει σε αηδία. Πάνω από 100 θεατές (ανεξαρτήτως ταγιέρ ή ταγαριού) αποχωρούν από την κινηματογραφική αίθουσα άφωνοι πλην αηδιασμένοι από την υπερπροσφορά ωμής βίας.
Η ιστορία ενός σίριαλ κίλερ ιδωμένη υπό το πρίσμα μιας παραβολής για την ψυχολογική – και μη – βία ως αντίβαρο για την καλλιτεχνική δράση και προσφορά, περιλαμβάνει σκηνές φόνων παιδιών και ακρωτηριασμού γυναικείων στηθών.
Ίσως, οι φίλοι και παλιοί γνώριμοι του Λαρς να δηλώνουν πως τα βουνά είναι συνηθισμένα στα χιόνια κι εκείνοι μαθημένοι στα κινηματογραφικά σοκ που χαρίζει αφειδώς ο Τρίερ. Όμως, είτε αποφασίσετε το γενναίο βήμα της επίσκεψης στην αίθουσα για χάρη του «Τζακ» (που προβάλλεται στη χώρα μας από την περασμένη Πέμπτη), για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιότεροι, σας προσφέρουμε μια ξενάγηση στις πλέον σοκαριστικές σκηνές που μας έχει – έως τώρα – προσφέρει ο Δανός.
