Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους τα σπουδαιότερα έργα τέχνης στην ιστορία του πολιτισμού, από το «Κορίτσι με το Μαργαριταρένιο Σκουλαρίκι» του Βερμέερ μέχρι την «Γκερνίκα» του Πικάσο, τον «Πήλινο Στρατό» και την «Κραυγή» του Μουνκ; Κάθε ένα από αυτά κρύβει μια πολύ μικρή λεπτομέρεια, που συχνά παραβλέπεται, η οποία όμως κρύβει μέσα της ένα βαθύτερο νόημα. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Κέλι Γκρόβιερ στο νέο του βιβλίο «A New Way of Seeing: The History of Art in 57 Works» (κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Thames & Hudson), μια μελέτη που καλεί τους αναγνώστες να δουν με άλλο βλέμμα έργα τα οποία μας είναι τόσο οικεία, ώστε δεν τα «βλέπουμε» πραγματικά.
Ξεκινώντας από τις πιο σεβαστές εικόνες σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, από τη Στήλη του Τραϊανού στη Ρώμη μέχρι το «American Gothic» του Γκραντ Γουντ, και από τα Γλυπτά του Παρθενώνα μέχρι τον «Χορό», του Ματίς, «πήγα να ψάξω τι είναι αυτό που κάνει την μεγάλη τέχνη πραγματικά μεγάλη», γράφει σε άρθρο του στο BBC ο Κέλι Γκρόβιερ, «και γιατί κάποια έργα συνεχίζουν να δονούν τη λαϊκή φαντασία ανά τους αιώνες, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνικών έργων εξαφανίζεται από τη συνείδησή μας σχεδόν αμέσως μόλις πάψουμε να τα βλέπουμε». Ερευνώντας τα προσεκτικά, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος του BBC, με έκπληξη ανακάλυψε ότι όλα περιέχουν ένα παράξενο στοιχείο, που όταν καταφέρει κανείς να το εντοπίσει, ξεκλειδώνεται μια συναρπαστική νέα ανάγνωση που αλλάζει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε αυτά τα αριστουργήματα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Protagon
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Uffizi, Φλωρεντία
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
