UPDATE #NOW

The Marshmallow Test: Η 2χρονη κόρη της Kylie Jenner αντιστάθηκε στα γλυκά και μας θύμισε ένα ψυχολογικό πείραμα των '60s


The Jennettes

13 Μαΐου 2020

The Marshmallow Test: Η 2χρονη κόρη της Kylie Jenner αντιστάθηκε στα γλυκά και μας θύμισε ένα ψυχολογικό πείραμα των '60s

H μικρή Stormi πριν λίγες ώρες κατάφερε να αντισταθεί στον πειρασμό των γλυκών όταν η μαμά της, Kylie Jenner τοποθέτησε μπροστά της ένα μπολ με σοκολατάκια αλλά της είπε ότι δεν έπρεπε να τα φάει μέχρι εκείνη να επιστρέψει και πάλι στον χώρο.

Η μικρή όσο λείπει η μαμά της, ακούγεται να λέει στον εαυτό της, "Υπομονή...υπομονή", επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο για ένα παιδί μόλις δύο ετών. Μέσα από το πείραμα, έμαθε στον εαυτό της να κάνει υπομονή και το τεστ, στο οποίο την υπέβαλε η Kylie, μας πήγε πολύ πίσω... σε ένα πείραμα που είχε διεξαχθεί στο Stanford τη δεκαετία του 1960.

Το The Marshmallow Test είναι ένα πείραμα που δημοσιεύτηκε μετά από πορεία ερευνών και δείχνει πως εθιζόμαστε εύκολα σε μικρούς καθημερινούς πειρασμούς, προσπαθούμε να αντισταθούμε αλλά δύσκολα καταφέρνουμε να μην υποκύψουμε. Ο δημιουργός του πρωτότυπου πειράματος, Walter Mischel πιστεύει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Για παράδειγμα, εάν δεν πρέπει να φάμε marshmallows το μόνο που πρέπει να κάνουμε για να αποφύγουμε τον πειρασμό είναι να φανταστούμε ότι είναι σύννεφα και όχι ζαχαρωτά.

H ιστορία πίσω από το διασημότερο ψυχολογικό πείραμα

Ο Mischel είναι ένας από τους ανθρώπους που αντιμετώπισαν αρκετά επώδυνα την περίοδο διακοπής του καπνίσματος, σύμφωνα με ξένα δημοσιεύματα. Ξεκινώντας το κάπνισμα από μικρός, έβρισκε αρκετά δύσκολο να κόψει τη συνήθεια. Συνέχισε να καπνίζει ως φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Ohio αλλά και όλο το διάστημα μέχρι τη στιγμή που έγινε ψυχολόγος στο Harvard και το Stanford. "Έκανα τρία πακέτα την ημέρα μαζί με πίπα ή πούρο". Μετά την έρευνα που δημοσιεύτηκε σχετικά με τους κινδύνους που συνοδεύουν την χρήση του καπνού, το 1964 ο Mischel συνειδητοποίησε ότι το κάπνισμα θα μπορούσε να τον σκοτώσει. Ακόμη και αν είχε καλλιεργήσει τον αυτοέλεγχο στη ζωή του. 

Όλες οι προσπάθειες να το κόψει, έπεφταν στο κενό. Ήξερε πως θα το σταματούσε και μετά, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, θα το ξανάρχιζε. Δικαιολογούσε τον εαυτό του με οποιονδήποτε τρόπο, υποστήριζε ότι το τσιγάρο χρησίμευε στο επαγγελματικό του προφίλ. Η ιστορία του Mischel δεν προκαλεί έκπληξη, η νικοτίνη είναι εθιστική και η αποχή από αυτή όταν έχει γίνει συνήθεια, είναι δύσκολη. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι ο ίδιος είναι ο δημιουργός του γνωστού The Marshmallow Test, ενός από τα πιο γνωστά πειράματα στην ιστορία της ψυχολογίας, που συνδέεται συχνά με τη σημασία που έχει ο αυτοέλεγχος στη ζωή μας. 

Στο αυθεντικό πείραμα που πραγματοποιήθηκε στο Στάνφορντ τη δεκαετία του 1960, τα παιδιά που συμμετείχαν, μπορούσαν να υποκύψουν στον πειρασμό ενός marshmallow ή να περιμένουν μόνα σε ένα δωμάτιο για κάποια λεπτά μέχρι να επιστρέψει ο ερευνητής με ένα ακόμη ως ανταμοιβή. Όσο περισσότερο τα παιδιά αντιστέκονταν στον πειρασμό, τόσο περισσότερο μέτρο θα μπορούσαν να βάλουν στη ζωή τους. Όπως επισημαίνει ο ίδιος ο Walter, οι μικροί λάτρεις των marshmallows που παρόλα αυτά αντιστάθηκαν, εμφάνιζαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν μια καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους, θα μπορούσαν να βγάλουν περισσότερα χρήματα και θα είχαν μια θέση πιο κοντά στην ευτυχία.

"Όσα παιδιά παρουσιάζουν αυτοέλεγχο από μικρή ηλικία, θεωρείται πιο πιθανό ότι δεν θα εμπλακούν αργότερα, σε υποθέσεις από τις οποίες μπορεί να καταλήξουν στη φυλακή, όπως επίσης πιο δύσκολα θα γίνουν παχύσαρκα ή χρήστες ναρκωτικών. Ο Mischel πέρα από το πείραμα με τα marshmallows σε παιδιά, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο προκειμένου να μελετήσει με βάση διαφορετικές πολιτισμικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, την αντίσταση που δείχνουμε σε κάποιους πειρασμούς με τη δύναμη του αυτοελέγχου. 

Όσα διαπιστώθηκαν από το τεστ των marshmallows, παρατηρήθηκε πως είναι καθολικά συμπεράσματα. Παρόλο αυτά, παρά τις ευεργετικές συνέπειες που συνοδεύουν τον αυτοέλεγχο, ο ίδιος ο δημιουργός του πειράματος εξακολουθούσε να μην μπορεί να κόψει το κάπνισμα. Όπως υποστήριζε, βρισκόταν σε απόλυτο έλεγχο, ενώ κατέληγε συχνά στο συμπέρασμα ότι το κάπνισμα τον κρατούσε ήρεμο, σε ισορροπία και συγκεντρωμένο. Είχε πείσει τον εαυτό του ότι όλες αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις που προκαλούνται όταν δεν έχουμε έλεγχο στη ζωή μας, βρίσκονταν πολύ μακριά από τον ίδιο.

Οι θεωρίες του εξακολουθούσαν να είναι οι ίδιες, μέχρι την ημέρα που γνώρισε έναν άνδρα με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα. Κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης, μπόρεσε να δει όλα τα σημεία τα οποία είχαν προσβληθεί από τη νόσο. Από τότε, κάθε φορά που ο Mischel ήθελε να καπνίσει δηλαδή κάθε τρία λεπτά, έφερνε την εικόνα του ασθενή στο μυαλό του. Όπως περιέγραφε ο ίδιος, "Αναθεώρησα για την αξία του τσιγάρου στη ζωή μου, αυτό που λαχταρούσα συνέχεια μετατράπηκε στο μυαλό μου, χάρη σε μια εικόνα σε κάτι αηδιαστικό". Από τότε δεν ξανά πήρε τσιγάρο στα χέρια του.

Σε ηλικία 84 χρονών πλέον, ο Mischel κατάφερε να δημοσιεύσει το πρώτο δημοφιλές βιβλίο του, "The Marshmallow Test: Mastering Self- Control". Θεωρείται εγχειρίδιο αυτοβοήθειας με ενσωματωμένο επιστημονικό υλικό. Η βάση της θεωρίας του μετά από συνεχόμενες έρευνες και πειράματα, στηρίζεται πλέον στην ικανότητα που έχουμε να μεταβάλλουμε τις αντιλήψεις μας πάνω σε αυτό στο οποίο θέλουμε να αντισταθούμε.  

Όταν ένα φαγητό μυρίζει πολύ ωραία αλλά δεν πρέπει να φάμε, μας προτείνει να φτιάξουμε στο μυαλό μας μια κορνίζα σαν να πρόκειται για μια φωτογραφία και όχι μυρωδιά για να κάνουμε τον πειρασμό λιγότερο άμεσο. Με αυτόν τον τρόπο απωθείται η αίσθηση της όσφρησης και έρχεται μπροστά μια εικόνα που έχει λιγότερο αντίκτυπο στην απόφαση να μη φάμε εκείνη τη στιγμή. Ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν κάποτε σε σχετικό πείραμα, απάντησε, "Ναι, αλλά δεν μπορώ να φάω την φωτογραφία". 

Απέναντι λοιπόν σε όσα πρέπει να αντιστεκόμαστε, είναι καλό να πλάθουμε στο μυαλό μας μια φανταστική απόσταση. Όπως λέει άλλωστε, ο Walter Mischel, θα σταματήσουμε να είμαστε έρμαια των επιθυμιών μας, μόνο όταν καταφέρουμε να διαχωρίσουμε πότε θέλουμε και πότε δεν θέλουμε κάτι. Πόσο εύκολο όμως, είναι κάνουμε πάντα τον διαχωρισμό;