Anne Hathaway x Jeremy Strong: Η νέα ταινία τους, το Succession και η τάση τους να βυθίζονται στους ρόλους
Κλέλια Φατούρου
9 Ιουνίου 2022
Η ταινία τους "Armageddon Time" τους έφερε ξανά κοντά, 2 χρόνια μετά το Serenity. Ένα δράμα που εκτυλίσσεται στο Queens τη δεκαετία του '80 και περιγράφει την ενηλικίωση αλλά και τις οικογένειες μεταναστών που κυνηγούν το αμερικανικό όνειρο. Anne Hathaway και Jeremy Strong μιλούν στο Actors On Actors του Variety για τη μέθοδο με την οποία προσεγγίζουν τη δουλειά τους, αν νιώθουν να ταυτίζονται με τους ρόλους τους (ή να βυθίζονται σε αυτούς) και τι εκτιμούν περισσότερο ο ένας στον άλλο.
Ο Jeremy Strong μετρά μία καριέρα με σπουδαίες ταινίες, όπως The Trial of the Chicago 7, The Judge, Lincoln, Zero Dark Thirty, αλλά η μεγάλη αναγνώριση ήρθε με τη σειρά Succession. Εκτός από ένα βραβείο Emmy, του χάρισε και την ευρεία αποδοχή του κοινού και των κριτικών, που άργησε, αλλά ήρθε.
Όταν έμαθε ότι η σειρά Succession πήρε το πράσινο φως, βρισκόταν στα γυρίσματα της ταινίας Serenity, με την Anne Hathaway. Η ηθοποιός τον θυμάται να περιφέρεται μόνος του, βαθιά συγκεντρωμένος στον ρόλο του, εφόσον αυτή ήταν η μέθοδος που χρησιμοποιούσε. Εκείνη όμως τον πλησίασε και του είπε «Σέβομαι απόλυτα αυτό που κάνεις, αλλά θέλω να είμαι άνθρωπος, οπότε είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσεις». Λίγες εβδομάδες μετά, ο Strong της είπε ότι χρειάζεται αέρα, βγήκαν το ίδιο βράδυ και ήπιαν πάρα πολύ ρούμι.
Ο ρόλος του στο Succession είναι αρκετά πολύπλοκος και βαθύς. Ως μέλος μίας αυτοκρατορίας, με μία κληρονομιά κακοποίησης, προσπαθεί να βρει τον δρόμο του σε κάθε κύκλο. «Κάνω χιλιάδες ατελείς προσπάθειες και συνήθως ακολουθώ το ένστικτό μου. Αλλά δεν μπορώ να πάρω όλα τα εύσημα για αυτό. Είμαι τυχερός που έχω αυτή την ομάδα, με σεναριογράφους που κατανοούν την ψυχιατρική. Είναι σαν μία βελόνα που έχουν περάσει ήδη την κλωστή για εσένα».
Η Anne Hathaway, στη σειρά WeCrashed, ερμηνεύει έναν παρόμοια σκοτεινό ρόλο, αλλά βασίζεται στην πραγματική ιστορία μίας startup που έγινε κολοσσός. Μαζί ανακαλύπτουν τα κοινά στοιχεία των ρόλων τους και η Hathaway θυμάται ένα περιστατικό από την πρώτη της σειρά, όταν ήταν 16, που την ακολουθεί ακόμα ερμηνευτικά. «Θυμάμαι ότι ένιωθα μόνη μου και ήμουν μπερδεμένη λόγω εφηβείας, και έκλαιγα συνέχεια αλλά δεν μπορούσα να χαλάσω και το μακιγιάζ του ρόλου. Έπαιρνα λοιπόν ένα χαρτομάντιλο, το δίπλωνα και έκλαιγα μέσα σε αυτό. Από τότε, το προτείνω σε κάθε ρόλο που χρειάζεται να κλάψω, κι ας με κοιτάζουν περίεργα. Ήξερα ότι θα δείχνει καλό στην κάμερα». Έμαθε με τα χρόνια ότι ο καλύτερος τρόπος να συνδεθεί με τον ρόλο είναι μέσω του τραύματος. Εντοπίζει τα κοινά στοιχεία που έχουν πληγώσει τόσο την ίδια όσο και τον χαρακτήρα που υποδύεται.
«Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις την ισορροπία. Να σκέφτεσαι και το αρνητικό. Έχουμε μεγαλώσει σε έναν κόσμο γεμάτο παραμύθια, αλλά η πραγματικότητα διαφέρει. Οι κακοί άνθρωποι δεν είναι βολικοί, μας δυσκολεύουν. Και ανακάλυψα ότι μπορώ να δείξω ενσυναίσθηση και να ρωτήσω έναν άνθρωπο που φέρεται παρανοϊκά, για το αν νιώθει καλά. Όπως προσεγγίζω και τους ρόλους μου», εξομολογείται η Hathaway. Ο Strong συμφωνεί. «Δεν γίνεται να είσαι ηθοποιός αν δεν κατανοείς με ενσυναίσθηση αυτά που περνά ο χαρακτήρας που υποδύεσαι».
