Στο Halftime, η JLo αποκαλύπτει έναν εαυτό που δεν γνωρίζαμε. Και συναρπάζει
Κλέλια Φατούρου
17 Ιουνίου 2022
Θα έλεγα ότι ανήκω στη μερίδα των ανθρώπων που ακούει το όνομα Jennifer Lopez και βαριέται φρικτά. Η τελευταία φορά που ενθουσιάστηκα με τραγούδι της, ήταν με το If You Had My Love (το πρώτο της δηλαδή), την προτιμούσα πάντα ως ηθοποιό σε rom-com και κάπου κουράστηκα με την ιστορία με τον Ben Affleck.
Όταν το Netflix ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει ντοκιμαντέρ για την JLo και την όλη προετοιμασία για την εμφάνισή της στο Super Bowl το 2020, χασμουρήθηκα. Μετά είδα το trailer και αναθεώρησα. Ε λοιπόν, ήθελα να δω το Halftime (ελπίζοντας ότι δεν πρόκειται για το love story της με τον Affleck). Και πράγματι, η αναφορά στα ερωτικά της διαρκεί 5-10 δευτερόλεπτα σε μιάμιση ώρα backstage στιγμών που σε αφήνουν άναυδο.
Βρισκόμαστε στις αρχές του 2020, τότε που η πανδημία ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας και το άγχος μας ήταν ποιοι θα είναι υποψήφιοι στα Όσκαρ. Η Lopez αγχωνόταν κυριολεκτικά γιατί ήταν η χρονιά που έπαιξε στην ταινία Hustlers, και της έδωσε την ευκαιρία (για 2η φορά μετά τη Selena) να είναι υποψήφια στις Χρυσές Σφαίρες και να κερδίσει. Παράλληλα, ετοιμαζόταν πολύ σκληρά για την εμφάνισή της στο ημίχρονο του Super Bowl, της μεγαλύτερης αμερικανικής διοργάνωσης, που φιλοξενεί κάθε χρόνο τα μεγαλύτερα μουσικά ονόματα.
Η Lopez ήταν 50 χρονών, με μία καριέρα που μετρούσε περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά δεν θα είχε τη σκηνή όλη δική της. Της πρότειναν να εμφανιστεί με τη συν-Λατίνα Shakira και αυτό σίγουρα την ενόχλησε, αν και δείχνει ότι προχωρά παρά τις αντιξοότητες. Το Super Bowl είναι σημαντική στιγμή γιατί συμμετείχε η ίδια στην παραγωγή, φέρνοντας κλουβιά με παιδιά στη σκηνή, προκειμένου να σχολιάσει τη βάρβαρη πολιτική του τότε Προέδρου Trump για τους μετανάστες. «Για εμένα δεν έχει να κάνει με πολιτική, αλλά με ανθρώπινα δικαιώματα».
Αυτό το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται σε δύο πράγματα. Στην πραγματικά σκληρή δουλειά που έχει ρίξει όλα αυτά τα χρόνια (σε σημείο εμμονής) αλλά και στο πώς συνέχισε παρά το εμπόδιο της εθνικότητάς της. Αυτό το μήνυμα θέλησε να στείλει και μέσα από το Super Bowl, όταν ντύθηκε με τα χρώματα της αμερικανικής σημαίας και έβαλε την κόρη της να τραγουδήσει το Born in the U.S.A ενώ χορεύουν latin. «Το θέμα δεν είναι να βγούμε και να κουνήσουμε τους γ@μημένους κώλους μας αλλά να κάνουμε κάτι με ουσία», λέει στον συμπαραγωγό της όταν ο Trump ζητά να αφαιρεθούν τα κλουβιά από τη σκηνή, που έχουν καθαρά πολιτική ερμηνεία.
Είναι μία γυναίκα από το Πουέρτο Ρίκο που μεγάλωσε με μία σκληρή μητέρα, η οποία ασκούσε βία και νόμιζε ότι αυτός ήταν ο τρόπος να δυναμώσει τις 3 κόρες της. Η οικογένεια έχει μία έννοια σχεδόν ιερή για την JLo και είναι η προτεραιότητά της, ακόμα και όταν απουσιάζει σε περιοδείες. Αλλά στο Halftime, που σκηνοθετεί η Amanda Micheli, δεν υπάρχει κάτι μελό ούτε και η αγιογραφία της Lopez. Βλέπουμε απλώς μία σκληραγωγημένη γυναίκα που ακολουθεί το όνειρό της και που είναι δεδομένο ότι δεν θα εγκαταλείψει, ακόμα κι όταν βλέπει την υποψηφιότητα για Όσκαρ να γλιστρά από τα χέρια της.
Βλέπουμε μία γυναίκα που φροντίζει την παραμικρή λεπτομέρεια σε ό,τι κάνει, επιβλέπει τα πάντα και θέλει πάνω από όλα να υπάρχει ουσία. Δεν δίνει καμία σημασία στα σεξιστικά σχόλια που έχει ακούσει σε εκπομπές και βραβεύσεις και ήξερε πάντα πώς να τους βάζει στη θέση τους. Ακόμα και όταν όλοι γύρω της τη ρωτάνε πώς αντέχει (μεταξύ αυτών και ο Ben Affleck), εκείνη απλώς συνεχίζει, σαν να περιμένει να της συμβεί όλο αυτό. «Νιώθω ότι η καριέρα μου μόλις ξεκίνησε», δηλώνει και εκεί κρύβεται όλη η ουσία πίσω από αυτό που δημιούργησε τα τελευταία 20 χρόνια.
