Alan Rickman: Τα ημερολόγιά του αποκαλύπτουν τις πιο προσωπικές σκέψεις του θρυλικού ηθοποιού (και τη γνώμη του για τον Harry Potter)
Κλέλια Φατούρου
26 Σεπτεμβρίου 2022
Το ξέραμε και το περιμέναμε εδώ και πολλούς μήνες. Ο Alan Rickman διατηρούσε ημερολόγιο από το 1972, αλλά άρχισε να γράφει πιο αναλυτικά (μία σελίδα την ημέρα), από το 1992 έως και τον θάνατό του, το 2016. Το αποτέλεσμα ήταν 26 τόμοι, και στις 4 Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει το "Madly, Deeply: The Alan Rickman Diaries".
Δημοσιεύτηκαν στο Guardian κάποια κομμάτια που περιγράφουν το πώς ένιωθε για τις ταινίες Harry Potter, μερικές μέρες στο νοσοκομείο, όταν το 2005 διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη και προχώρησε στην ολική αφαίρεσή του και σε μερικές επώνυμες φιλίες του.
Το 2000,είπε το ναι στον ρόλο που καθόρισε την καριέρα του και τον μετέτρεψε στον πιο αγαπητό villain που πέρασε από τη μεγάλη οθόνη. Διαπραγματεύτηκε αρκετά μέχρι να συμφωνήσει αλλά μίλησε με τη Rowling και τη ρώτησε ποιο είναι το μυστικό πίσω από τον Severus Snape. Εκείνη του αποκάλυψε όσα δεν ήξεραν οι άλλοι. Το πιο παράξενο όλων είναι ότι μάλλον δεν πέρασε και πολύ καλά στα γυρίσματα των ταινιών. Ένιωθε το άγχος και το βάρος της ευθύνης όλων των σκηνοθετών που πέρασαν.
Περιγράφει ένα ευχάριστο κλίμα αλλά χάος με τον αριθμό των ανθρώπων. Τα παιδιά χρειάζονταν συνέχεια καθοδήγηση, χαρακτήρισε τη μουσική του John Williams απαίσια (αν και εμείς τη μουρμουρίζουμε ακόμα). Ήθελε να παρατήσει τον ρόλο του από νωρίς, αλλά τον εμπόδισε το ότι ήξερε την ιστορία, την ένιωθε δική του και θα την έφτανε μέχρι το τέλος. Και τελικά ευχαριστεί τη Rowling για αυτή την ευκαιρία. Εκτιμούσε πολύ τον Radcliffe και έβλεπε σε εκείνον ένα ταλέντο που έπρεπε να ωριμάσει. «Μετά το τέλος των ταινιών, βγήκαμε για φαγητό. Τον γνώρισα 12 χρονών και τώρα είναι 19. Ευαίσθητος, με ευφράδεια λόγου και έξυπνος. Και έχει ένα διαμέρισμα με 3 κρεβατοκάμαρες στη Νέα Υόρκη».
Ο Alan Rickman δεν μασάει τα λόγια του όταν μιλά για επώνυμους. Θεωρεί τον Liam Gallagher τρομερό καλλιτέχνη αλλά ανυπόφορο ως άνθρωπο. Αναφέρεται στην εκπομπή του Jimmy Kimmel, όταν τον ρώτησε αν είναι ταινία για γκόμενες (για το Love Actually), με τον Rickman να του απαντά ότι είναι ταινία για dicks. Έβρισκε τον Russell Brand πολύ ταλαντούχο αλλά πολύ φιλόδοξο και εκκεντρικό. Σαν τον Ricky Gervais, όπως γράφει.
Περιγράφει εκείνο το δείπνο με τη Meryl Streep, που τους έλεγε ιστορίες και κουτσομπολιά και κανείς δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Συμπαθούσε πολύ την Carrie Fisher ενώ δεν εκτίμησε και πολύ τον Ang Lee, τον σκηνοθέτη του «Λογική κι Ευαισθησία», που έδινε μεγαλύτερη βάση στην εικόνα και λιγότερα στην ουσία ή το εργασιακό περιβάλλον. Η Natasha Richardson, που πέθανε μετά από πτώση στο σκι, ήταν πολύ καλή του φίλη και την περιγράφει ως «ενέργεια, γκλάμουρ, ταλέντο, οργή, γενναιοδωρία, εγώ, σαρκασμό, σοφία, ειλικρίνεια, γέλιο».
Οι δύο τελευταίες εβδομάδες της ζωής του ήταν ιδιαίτερες. Το δωμάτιο του νοσοκομείο είχε μετατραπεί σε σαλόνι, φίλοι έρχονταν συνέχεια, αφού τους ζητούσε ο Rickman. Σχεδίασε ο ίδιος την κηδεία του, ακόμα και τη μουσική. Το Uptown Funk και Take it With me του Tom Waits. Πέθανε το πρωί της 14ης Ιανουαρίου 2016, χωρίς να πονά.
