Είχε εισπράξει ενθουσιώδες feedback από το αθηναϊκό κοινό όταν, 3.5 χρόνια πριν, έκανε πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Και με ηθικόν ακμαιότατον ετοιμαζόταν να φορτώσει τα elenit του (και μαζί τους δεινόσαυρους, τις περούκες και τις μουτσούνες, την ανεξάντλητη συλλογή από ψεύτικες μύτες, μεγάλες κοιλιές και χαλαρά βυζιά, τις γοβίτσες και τους κοθόρνους) για να ταξιδέψει στην Ευρώπη και πιο μακριά. Αλλά η φόρα του κόπηκε ακαριαία με την εμφάνιση της πανδημίας. Όλων μας, δηλαδή. Ωστόσο, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης που έχει αναδείξει την κωμική, γκροτέσκα και εικαστικής πνοής φιλοσοφική παραδοξότητα σε σκηνικό είδος, επιστρέφει.
Αφού πέρασε από τα μέρη που τον είχαν προσκαλέσει – Βέλγιο, Γαλλία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Ιταλία, Καναδά – ξαναγυρίζει στη βάση του. Και δεν είναι πια ο ίδιος. Όχι, απλώς γιατί συνάντησε (ξανά) την αποδοχή και εκτός έδρας, αλλά γιατί έχει ωριμάσει, όπως και η ματιά του. Το επιβεβαιώσαμε και στην πρόσφατη ρετροσπεκτίβα της θεώρησης του στις ελευσίνιες «Κάμαρες». Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr.
