Λίγο πριν έρθει ο χιονιάς, η ψυχρή ανάσα του έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή στην πόλη. Σ’ ένα στέκι της γειτονιάς της, στους πρόποδες του Φιλοπάππου, μοιραζόμαστε αχνιστές κούπες με λουίζα, ιβίσκο και τριαντάφυλλο και η μέρα ξεκινάει όπως της πρέπει. Η Κατερίνα Διδασκάλου είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να φροντίζει και να προστατεύει τον εαυτό της – και φαίνεται. Αν και παραδέχεται πως, ουκ ολίγες φορές, έχει αφεθεί στην τυχαιότητα, στην ροή των πραγμάτων. Έχει ν’ αφηγηθεί ιστορίες με στιγμές που η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη μαζί της: Σπουδάζοντας film acting στο πανεπιστήμιο του Columbia, γνωρίζοντας τον sir Πίτερ Ο’ Τουλ, παίζοντας σε ταινία του Ερίκ Ρομέρ· αλλά και στιγμές που θέλησε σιωπηλά να επιστρέψει αυτήν την γενναιοδωρία σε ανθρώπους «χωρίς όνομα».
Την τελευταία δεκαετία, περισσότερο δραστήρια στα εντός Ελλάδος δρώμενα, έγινε κομμάτι της επιτυχίας του «Έτερος εγώ» (ο τρίτος κύκλος του οποίου μόλις ξεκίνησε στην COSMOTE TV), πέρασε τρεις φορτισμένες από συγκινήσεις σεζόν στις «Άγριες μέλισσες» του ΑΝΤ1 και από φέτος φέρει περήφανα την καλλιτεχνική ευθύνη του θεάτρου «Μουσούρη». «Ευγνωμονώ τον κόσμο που δίνει τέτοια άδολη αγάπη και μέσα σε χρόνια κρίσης γέμιζε πάντα το θέατρο που έπαιζα. Και το γέμιζε πριν προκύψουν οι ‘Μέλισσες’ και μεγαλώσουν το κοινό που με γνώριζε» σχολιάζει. «Αν και γενικώς, είμαι της γνώμης, πως η τηλεόραση ευνοεί το θέατρο. Και ευρύτερα να το δει κανείς, η τηλεόραση, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζει την αισθητική μιας χώρας».
Μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα σε γυρίσματα, παραστάσεις και σχέδια για επόμενα βήματα, η Κατερίνα Διδασκάλου μοιάζει να χαράσσει ένα πιο προσωπικό δρόμο επιλογών, μακριά από στερεότυπα που την βάραιναν και που αφομοιώνει όσα της δίδαξε ο χρόνος και η ζωή: Απλότητα, καλοσύνη και πίστη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
