Τέμπη: Ο απολογισμός, οι ευθύνες και η σιωπή όλων «όσο ουρλιάζουν οι μανάδες»
Έλενα Κρητικού
3 Μαρτίου 2023
Ελλάδα, 2023. Δύο τρένα βρίσκονται στην ίδια γραμμή κοντά στον οικισμό Ευαγγελισμός ν. Λάρισας. Επιβατική αμαξοστοιχία με 354 επιβάτες, συγκρούεται με εμπορευματική λίγο μετά τις 23:20 το βράδυ της τελευταίας μέρας του Φεβρουαρίου με αποτέλεσμα να εκτροχιαστούν βαγόνια και να ξεσπάσει φωτιά. Στα πρώτα τρία βαγόνια του επιβατικού η θερμοκρασία φτάνει στους 1500 βαθμούς.
Τα 12 λεπτά της αντίστροφης μέτρησης. Επί 12 λεπτά περίπου, τα δύο τρένα κινούνταν στην ίδια ράγα χωρίς να υπάρχει ούτε σύστημα προειδοποίησης ούτε σύστημα αποφυγής σύγκρουσης.
Ο «ρευστός» απολογισμός. Οι επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους, μέχρι στιγμής είναι 57. Από εδώ και πέρα όποιος δεν ταυτοποιείται με κάποια σορό, θα θεωρείται αγνοούμενος.
Εισιτήρια χωρίς όνομα. Τα εισιτήρια των επιβατών είναι ονομαστικά μόνο αν κλείνονται ηλεκτρονικά. Αυτό σημαίνει ότι όσα εκδόθηκαν στο γκισέ δεν ήταν ονομαστικά, και αυτό κάνει τη διαδικασία της ταυτοποίησης αλλά και τον ακριβή υπολογισμό του αριθμού των επιβαινόντων πιο δύσκολο.
Η απόδοση ευθυνών. Ο σταθμάρχης συλλαμβάνεται και όλες οι ευθύνες αποδίδονται στο «ανθρώπινο λάθος» σε μια εποχή που όλα γίνονται ακόμη χειροκίνητα κι εμπειρικά. Μέσα στην τραγικότητα των εντολών του όμως προς τον μηχανοδηγό, μαθαίνουμε πως αν μεταξύ άλλων, το σύστημα ETCS (European Traffic Control System) λειτουργούσε, θα προστάτευε ενάντια σε ενδεχόμενο ανθρώπινου λάθους.
«Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται»... Αυτή ήταν η προ ημερών ανακοίνωση των εργαζομένων στο σιδηρόδρομο και ποιος μπορεί πλέον να μην κάνει λόγο για μια φρικτή προοικονομία.
Εκεί όπου τελειώνει η καταγραφή...
Οι μεταφορές, οι παρομοιώσεις κι όλα τα ακατάλληλα εκφραστικά μέσα
Οι εικόνες από τον τόπο της τραγωδίας μετά τη σύγκρουση των τρένων μεταφράζονται αυτομάτως σε λέξεις που δεν χρειάζεται να ειπωθούν. Οποιαδήποτε περιγραφή που παραπέμπει σε ταινία τρόμου και προέρχεται από «κακή» δημοσιογραφία ή ασεβή πολιτικό λόγο, αντίκειται στην ένδειξη σεβασμού που οφείλουμε αυτή τη στιγμή στις οικογένειες των θυμάτων και των αγνοουμένων.
Από τα πρώτα λεπτά του δυστυχήματος, πέρα από όσους ήταν προσεκτικοί με τις λεκτικές τους διατυπώσεις, παρακολουθήσαμε ρεπόρτερ να ρωτούν γονείς «πώς νιώθουν» που τα παιδιά τους αγνοούνται ή που η κλήση στα κινητά τους συνεχίζει να προωθείται. Είδαμε στις οθόνες selfies θυμάτων λίγα λεπτά πριν την τελευταία πράξη και ακούσαμε ιστορίες γύρω από τις σπουδές νεαρών ατόμων που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Και αναρωτιόμαστε «γιατί;». Γιατί αναπαράγονται τέτοιες πληροφορίες την ώρα που γονείς αγωνιούν να μάθουν κάποια πληροφορία για την τύχη των παιδιών τους; Σε τι ακριβώς αποσκοπεί όλη αυτή η αναδημοσίευση;
Εδώ και τρεις μέρες, διαβάζω σιωπηλή posts στα social. Απόψεις ακραίες, τοποθετήσεις που κοινοποιούνται εύκολα, γνώμες που έριξαν όλα τα βάρη στα «λευκά μαλλιά» του σταθμάρχη ή στα «καταραμένα Τέμπη». Πέρα από την έκκληση για αιμοδοσία που ήταν εκείνη που άξιζε να διαδοθεί παντού, υπάρχει κι ένα ισχυρό αίτημα από θεία φοιτητή που σώθηκε και πρέπει να σεβαστούμε όλοι ανεξαιρέτως: «Σκάστε όλοι οι πολιτικοί, σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες».
Κανείς μας δεν μπορεί να συναισθανθεί αυτό που ξημέρωσε με βία στις ψυχές των ανθρώπων που ψάχνουν ή έχασαν τους ανθρώπους τους... Το εθνικό πένθος ας είναι η σιωπή και ο σεβασμός απέναντί τους, πέρα από τη μεσίστια σημαία.
Οι πυροσβέστες που έζησαν την τραγωδία από κοντά κι έβγαλαν από τα συντρίμμια ανθρώπινες ζωές με τα ίδια τους τα χέρια, είπαν κάτι που λίγοι από εμάς σκέφτηκαν:
Μικροί μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής
Βουβοί μπροστά στην ανείπωτη θλίψη
Δυνατοί μπροστά στο καθήκον
Συνεχίζουμε…#Τέμπη_Τραγωδία @pyrosvestiki pic.twitter.com/Zko3RuzwzZ— Πυροσβεστικό Σώμα (@pyrosvestiki) March 2, 2023
«Μικροί μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής. Βουβοί μπροστά στην ανείπωτη θλίψη»... Όλα τα άλλα είναι ευπώλητες ιστορίες...
