Η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας είχε μία τέλεια ιδέα για να φτιάξει την ψυχολογία της νέας γενιάς. Θα ξεκινήσει να δίνει χαρτζιλίκι σε άτομα 9 έως 24 ετών για να βγαίνουν έξω - και δεν είναι αστείο. Θα λαμβάνουν περίπου 650 χιλιάδες γουόν (δηλαδή κάτι λιγότερο από 400 ευρώ) και οικονομική στήριξη για σπουδές και ζητήματα υγείας. Ο προϋπολογισμός περιλαμβάνει και την κάλυψη του κόστους συγκεκριμένων πλαστικών επεμβάσεων - αν κάποιος έχει μία ουλή που τον κάνει “να αισθάνεται ντροπή και ανασφάλεια”, για παράδειγμα.
Ο λόγος που η λήψη του συγκεκριμένου μέτρου κρίθηκε αναγκαία, είναι σοβαρός και περιγράφεται με την ιαπωνική λέξη hikikomori, η οποία κυριολεκτικά μεταφράζεται “κάνω πίσω” και αναφέρεται στην απομόνωση από καθετί κοινωνικό. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Πως φεύγεις σπάνια - αν όχι ποτέ - από το σπίτι, για οποιονδήποτε λόγο. Κι ενώ το hikikomori ξεκίνησε σαν ένα φαινόμενο που παρατηρούταν αποκλειστικά στην Ιαπωνία, σταδιακά εξαπλώνεται και γίνεται παγκόσμιο. Η αρχή έγινε με την πανδημία, καθώς κάπου χάθηκε η πραγματική επικοινωνία με τους γύρω μας.
Σύμφωνα με το νοτιοκορεατικό υπουργείο Υγείας, αυτό το είδος κοινωνικής απομόνωσης αφορά περίπου 350 χιλιάδες κατοίκους της χώρας, ηλικίας 19 έως 39 ετών. Συνήθως, το πρόβλημα ξεκινά στην εφηβεία ή τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, και η πλειονότητα των ατόμων που επηρεάζονται προέρχεται από λιγότερο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες.
Φυσικά, το hikikomori συνδέεται άμεσα με την την ψυχική υγεία και το τραύμα. Σε κρατική έρευνα, νεαρό άτομο δήλωσε πως στα 15 του, η ενδοοικογενειακή βία του προκάλεσε τεράστια κατάθλιψη που ήταν λες και έπεσε σε νάρκη. “Είχα πέσει σε λήθαργο, κοιμόμουν τον περισσότερο καιρό ή δεν είχα άλλη επιλογή - έτρωγα όταν περνούσα και ξανάπεφτα για ύπνο”, σημείωσε.
Γιατί μιλάμε τόσο για αυτό το πρόβλημα; Οι νέοι της Νοτίου Κορέας δυσκολεύονται όπως οι κάτοικοι κάθε άλλης ανεπτυγμένης χώρας - σ’ έναν απαιτητικό κόσμο, χρειάζεται να εργαστούν, να πληρώσουν το σπίτι τους, να ζήσουν. Υπάρχουν μερικές ακόμη προκλήσεις, ωστόσο. Οι περισσότεροι αισθάνονται άγχος λόγω των υψηλών προσδοκιών των οικογενειών τους, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό - ένα από τα πιο απαιτητικά του κόσμου, μάλιστα - και ο ελεύθερος χρόνος τους, είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Στη Νότιο Κορέα σημειώνονται τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας σε σχέση με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες, κι οι νέοι αισθάνονται λες και πρέπει να απομονωθούν για να αντεπεξέλθουν στην πραγματικότητα.
