H Jennifer Garner βαρέθηκε την περσόνα του «καλού παιδιού»: «Δεν μπορώ να είμαι ψεύτικη»

Πρέπει να είναι δύσκολο να είσαι η Jennifer Garner. Όχι επειδή ο πρώην άντρας σου (ο Ben Affleck) τα έχει ξαναβρεί με την πρώην του (την JLo) – καλά έκανε, όλοι τους τα πηγαίνουν τέλεια και, μάλλον, η ίδια δεν νοιάζεται και τόσο. Το θέμα είναι ότι όλη της η ζωή κυλούσε μπροστά σε παπαράτσι – από τον γάμο της, μέχρι την επιστροφή στο σπίτι μετά τη γέννηση των παιδιών της, τη στήριξη του Affleck όταν αντιμετώπιζε προβλήματα με το ποτό – τα πάντα, κυριολεκτικά. Και, μέσα σε όλο αυτό, να έχεις μία καριέρα την οποία θέλεις να εξελίξεις.

«Για δύο δεκαετίες, και το να κάνω συζήτηση ήταν δύσκολο», δήλωσε στο Allure. «Και δεν το λέω για να με πείτε “καημένη σελέμπριτι”. Με παρακολουθούσαν καθημερινά. Μία μέρα αφότου γέννησα, οι παπαράτσι καραδοκούσαν ξανά. Κάπως σε κάνουν να βιάζεσαι, επειδή θέλουν να προλάβουν το επόμενο στάδιο από κάτι που θέλουν να πουλήσουν».

CELEBRITIES

Η επιστροφή της Rachel McAdams: Ο νέος της ρόλος, οι ταινίες που απέρριψε και τα 10 χρόνια χωρίς σινεμά

TOM SCHIRMACHER/Allure

«Τώρα, έχουν ηρεμήσει τόσο μαζί μου, που επέστρεψα στον κόσμο. Δεν με κυνηγά κανείς στο σούπερ μάρκετ για να φωτογραφίσουν τι έχει το καρότσι μου. Ίσως η ζωή μου είναι τόσο όμορφα βαρετή, που δεν έχει και τίποτα να δεις. Θεωρώ πως τα social media βοήθησαν πολύ, βασικά. Χτίζεις τη δική σου σχέση με τον κόσμο».

Η αλήθεια είναι πως η Jennifer Garner έχει μία ξεχωριστή σχέση με το κοινό της. Έγινε διάσημη ως το «καλό κορίτσι», η ήρεμη μαμά, με τα φυσιολογικά παιδιά και την κάπως κανονική παρουσία στα social. Η περσόνα της ήταν οτιδήποτε πέρα από δραματική, έκανε τα πάντα να φαίνονται εύκολα. Δεν ήθελε καν να έχει σόσιαλ – έφτιαξε προφίλ επειδή έτσι έλεγε το συμβόλαιό της στην εταιρεία οργανικών, plant-based παιδικών τροφών, Once Upon a Farm, την οποία συνίδρυσε, για λόγους προώθησης.

Κι όμως, βαρέθηκε να την ταυτίζουν με αυτή την εικόνα. «Το πρόβλημα είναι πως, όταν βάζω όρια, ο κόσμος δίνει παραπάνω βάση απ’ όσο θα έπρεπε. Κι αυτό το πρόβλημα είναι να με βλέπουν μία μέρα που δεν είμαι τόσο καλή ή όταν έχει μαυρίλα η ψυχή μου. Σίγουρα είναι μέρες που απλώς δεν μπορώ», εξήγησε.

«Δεν είμαι τέλεια και δεν θεωρώ πως είμαι αγενής, αλλά δεν μπορώ να είμαι ψεύτικη. Είμαι ανοιχτό βιβλίο.»

Αν δεν ήταν ηθοποιός ή σκηνοθέτιδα ή κάτι καλλιτεχνικό, θα ήταν ιερέας. «Η μαμά μου ακόμη πιστεύει ότι θα το κάνω», πρόσθεσε. «Μεγάλωσα σε μία τόσο ωραία ενορία στην Εκκλησία των Μεθοδιστών, και ο ιερέας ήταν κάτι σαν πνευματικός γονιός. Αυτό που μου αρέσει στη μελέτη της θρησκείας, είναι ότι μου θυμίζει πώς είναι να μελετάς το θέατρο – είναι στ’ αλήθεια εκπαίδευση τέχνης. Πρέπει να κατανοήσεις ιστορία, γεωγραφία, λογοτεχνία. Είναι τέχνη, είναι τα πάντα. Δεν ξέρω τίποτα για τον Ινδουισμό, το Ισλάμ, τόσες θρησκείες, και μακάρι να γνώριζα κάτι. Το νιώθω σαν ένδειξη σεβασμού».

«Πιστεύω πως όσο περισσότερο ασχολείσαι, όσο μαθαίνεις για διαφορετικούς τρόπους πίστης και λατρείας, τόσο μπορείς να καθίσεις πλάι σε όλους και να γίνεις γείτονάς του. Κι αυτό, για εμένα, έχει τεράστια αξία. Δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ πάστορας που θα κάνει κήρυγμα κάθε Κυριακή πρωί, αλλά μου αρέσει η ιδέα. Μου αρέσει η ιδέα της επιστροφής στην πνευματική σχολή».