Όχι δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία, ούτε θέλουμε να σε φρικάρουμε με ειδήσεις που αφορούν σκουλήκια 46 χιλιάδων χρόνων. Ωστόσο, όσο η επιστήμη εξελίσσεται, τόσο πιο περίεργα και ενδιαφέροντα ευρήματα έχουμε. Όπως για παράδειγμα, το πείραμα με σκουλήκι, το οποίο βρισκόταν σε κατάσταση «κρυοβίωσης» για χιλιάδες χρόνια, και επανήλθε στη ζωή.
Προτού απηυδήσεις με αυτά που ακούς και προτού αφήσεις αυτό το άρθρο, δες παρακάτω, πώς ακριβώς το κατάφεραν αυτό οι επιστήμονες:
Αρχικά εντόπισαν σκουλήκια μόνιμο παγωμένο έδαφος, κοντά στον ποταμό Κολιμά της Σιβηρίας. Πρόκειται για μικροσκοπικά σκουλήκια , τα οποία δύσκολα γίνονται αντιληπτά με το μάτι, όμως με λίγη παρατηρητικότητα φαίνονται. Παίρνοντας αυτά τα «παγωμένα σκουλήκια » λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών στη Σιβηρία, τα έβαλαν στο μικροσκόπιο και τα ανέλυσαν. Το απίστευτο όμως, είναι πως σε μια ανάλυση ραδιοάνθρακα, αποκαλύφθηκε ότι προέρχονται από την προϊστορική εποχή, καθώς και ότι ανήκουν σε ένα εξαφανισμένο είδος που ονομάζεται Panagrolaimus kolymaensis, το οποίο ήταν μέχρι πρότινος άγνωστο στην επιστήμη.
«Η εξέλιξή τους σταμάτησε για 40 χιλιάδες χρόνια», έγραψε ο Philipp Schiffer, εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κολονίας και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, σε mail στο Motherboard. Δηλαδή τα σκουλήκια πάγωσαν και έμειναν σε μια κατάσταση όπου σταμάτησαν να εξελίσσονται και να λειτουργούν. «Μελετώντας το γονιδίωμά τους, ελπίζουμε να καταλάβουμε πολλά για το πώς αυτοί οι πληθυσμοί διαφοροποιήθηκαν τα τελευταία 40 χιλιάδες χρόνια», πρόσθεσε ο καθηγητής.
Τα νηματώδη πλάσματα, είναι μια εξαιρετικά προσαρμόσιμη ομάδα ζώων. Πολλά νηματώδη έχουν εξελίξει την ικανότητα να επιβιώνουν σε παγωμένες θερμοκρασίες μπαίνοντας σε μια κατάσταση που λέγεται «κρυοβίωση», στην οποία ουσιαστικά κλείνουν τα μεταβολικά τους συστήματα και μετατρέπονται σε αποξηραμένους φλοιούς που μπορούν να επανέλθουν στη ζωή μόλις ξαναβρεθούν σε ευνοϊκές συνθήκες.
Έτσι συνέβη και σε αυτήν την περίπτωση. Οι επιστήμονες πέρα από τα συγκεκριμένα σκουλήκια, έχουν επαναφέρει στη ζωή πολλούς οργανισμούς από το παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου ενός βακτηριακού είδους που ζούσε πριν από τουλάχιστον 25 εκατομμύρια χρόνια και άφησε βιώσιμους σπόρους μέσα σε ένα απολίθωμα κεχριμπαριού. Πράγματι, ορισμένοι από τους συγγραφείς της νέας μελέτης έχουν επαναφέρει στο παρελθόν νηματώδη που βρέθηκαν στην περιοχή Yakutia της Ρωσίας με μόνιμο παγετό, τα οποία μπορεί να ήταν 41.000 ετών.
Τώρα, με την ανακάλυψη του P. kolymaensis στον μόνιμο πάγο της Σιβηρίας, ο Schiffer και οι συνεργάτες του έχουν επεκτείνει το χρονοδιάγραμμα αρκετές χιλιετίες. Μόλις οι επιστήμονες τα μετέφεραν σε διαφορετικό περιβάλλον, τα σκουλήκια άρχισαν αμέσως να κινούνται και να παράγουν σύγχρονους απογόνους, παρόλο που κοιμούνταν μέχρι το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων και την ακόλουθη άνοδο του ανθρώπινου πολιτισμού. Η ομάδα έχει καλλιεργήσει περισσότερες από 100 γενιές P. kolymaensis στο εργαστήριο, με κάθε νέα γενιά να διαρκεί περίπου 8 έως 12 ημέρες.
Incredible Revival of a Worm Frozen for 46,000 Years in Siberia | Fast News HD#revival #worms #wormfrozen #46000years #siberian #WormsZone #siberia #Incredible #Revival2023 #animals #insects #insects_of_our_world #viralvideo #viralreels pic.twitter.com/dZ6EpBEbri
— fast news (@fastnewspkHD) July 31, 2023
«Βασικά, πρέπει μόνο να φέρεις τα σκουλήκια σε θετικές συνθήκες, σε ένα τρυβλίο καλλιέργειας με μερικά βακτήρια, λίγη υγρασία και θερμοκρασία δωματίου», εξήγησε ο Schiffer. «Και τότε θα αρχίσουν να σέρνονται και να αναπαράγονται. Με τα συγκεκριμένα, είναι ακόμα πιο εύκολο, καθώς πρόκειται για ένα αποκλειστικά θηλυκό είδος. Δεν χρειάζεται να βρουν αρσενικά και να κάνουν σεξ, απλώς φτιάχνουν αβγά, τα οποία αναπτύσσονται».
Στην ουσία, ένα πλάσμα μπορεί να βρεθεί «στον πάγο» για μια ολόκληρη γεωλογική εποχή, και όταν βρεθεί σε άλλες συνθήκες, να ξυπνήσει και να αρχίσει να πολλαπλασιάζεται.
Τα ευρήματα αυτά μπορούν να δώσουν πληροφορίες για το βαθύ παρελθόν, ενώ εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το πώς μπορούν να προσαρμοστούν οργανισμοί στις μελλοντικές πιέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπινων. «Η κρυοβίωση βρίσκεται κάπου μεταξύ ζωής και θανάτου», καταλήγει ο Schiffer. «Επιτρέπει στα είδη να επιβιώσουν σε πολύ ακραίες συνθήκες. Η μελέτη της διαδικασίας μας βοηθάει να κατανοήσουμε πώς το κάνουν αυτό σε γενετικό και βιοχημικό επίπεδο».
