Τι να πρωτοπεί κανείς για τον πυρήνα της Γης. Είναι θήκη μεταφοράς μίας μυστηριώδους σφαίρας μετάλλων. Μια περιστρεφόμενη (ή και μη περιστρεφόμενη) σφαίρα, τόσο καυτή όσο η επιφάνεια του ήλιου. Παράδοξα μαλακός. Γεμάτος μυστήρια. Ε, σύμφωνα με νέα έρευνα, υπάρχει ένα ακόμη πράγμα που μπορούμε να πούμε για αυτόν: Έχει διαρροή.
Εδώ και λίγο καιρό, υπάρχει η θεωρία πως ο πυρήνας του πλανήτη μας έχει διαρροές αερίων, συγκεκριμένα ηλίου-3. Αυτό το σπάνιο ισότοπο (έχει 2 πρωτόνια και 1 νετρόνιο, αντί για 2 και 2) έχει βρεθεί σε ηφαιστειακούς βράχους στον βυθό του ωκεανού, και οι επιστήμονες αναρωτιούνταν πώς βρέθηκε εκεί. Επίσης, ήλιο-3 αλλά και ήλιο-4 βρέθηκαν στην ξηρά, σε αρχαία απομεινάρια λάβας στη Νήσο Μπάφιν, στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος. Τώρα, επιστήμονες υποστηρίζουν ότι βρήκαν την απάντηση.
Καταρχάς, να δούμε γιατί μας νοιάζει τόσο το ήλιο-3. Η μεγαλύτερη ποσότητά του, παράχθηκε στο Big Bang. Δισεκατομμύρια χρόνια μετά, το συγκεκριμένο αέριο έγινε κομμάτι του πυρήνα της Γης. Μερικά ακόμη δισεκατομμύρια χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, παραμένει στο κέντρο του πλανήτη, αλλά κάπως καταφέρνει να ανεβαίνει και στην επιφάνεια. Άρα, υπάρχει μία διαρροή.
Όταν έγινε η ανάλυση της λάβας από τη Νήσο Μπάφιν, ουσιαστικά οι ειδικοί σκόπευαν να γνωρίσουν λίγο καλύτερα ένα από τα πιο μυστηριώδη μέρη του πλανήτη, δηλαδή τον πυρήνα, και να δουν ποια ακριβώς είναι η δομή του. Με την τόσο μεγάλη ποσότητα ηλίου-3, αρχικά είχαν ενδείξεις ότι «ασταθή στοιχεία από το ηλιακό νεφέλωμα έχουν επιβιώσει στον μανδύα (της Γης) από τα πρώτα στάδια του σχηματισμού της».
Η μελέτη διατυπώνει επίσης τη θεωρία ότι το ήλιο-3 θα μπορούσε να έχει φτάσει στην επιφάνεια μέσω των τεράστιων πιδάκων λιωμένων πετρωμάτων που αναδύονται από το όριο του μανδύα και του πυρήνα της Γης. Αυτοί οι πίδακες συνδέονται με τον σχηματισμό πολλών ηφαιστειακών εστιών σε όλον τον κόσμο, όπως στη Χαβάη, την Ισλανδία και κάποτε τη Νήσο Μπάφιν.
Υπάρχει και μια άλλη σημαντική πλευρά του ηλίου-3 που μπορεί να παρακινήσει τους ερευνητές να μάθουν περισσότερα για την προέλευσή του. Πιστεύεται ότι το ισότοπο θα μπορούσε μια μέρα να χρησιμοποιηθεί σε αντιδραστήρες σύντηξης, καθιστώντας το ενδεχομένως έναν πολύ πολύτιμο πόρο. Πώς θα το πάρουμε στα χέρια μας; Ενώ είναι πολύ σπάνιο στη Γη, υπάρχει αφθονία του στο φεγγάρι, το οποίο θα μπορούσε να εξορύσσεται σε μελλοντικές σεληνιακές αποικίες, και άλλοι πλανήτες μπορεί επίσης να το κρύβουν. Προς το παρόν, όμως, θα πρέπει να μάθουμε ό,τι μπορούμε από τα τεράστια αποθέματά του, χιλιάδες μίλια κάτω από τα πόδια μας.
