«Πότε μπορώ να ξεκινήσω ξανά το τρέξιμο;». Αυτή ήταν η ερώτηση που έκανα στο γιατρό μου λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση του γιου μου. Στην πραγματικότητα, αυτή η σκέψη γυρνούσε στο μυαλό μου πολλές ημέρες πριν καταφέρω να την ξεστομίσω. Θα περίμενε κανείς ότι με ένα νεογέννητο στο σπίτι, δεν θα σκεφτόμουν καν να βγάλω τις πιτζάμες, να δοκιμάσω να βάλω τα αθλητικά μου και για να βγω έξω για τρέξιμο.
Κι όμως, η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική.
Για πολλούς το τρέξιμο είναι απλά ένα είδος άσκησης που μπορεί να δοκιμάσει ο καθένας, οπουδήποτε, αφού δεν απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό ή συγκεκριμένες εγκαταστάσεις. Για εμένα ήταν πάντα η διέξοδός μου, ο «ψυχολόγος» μου, η δική μου ώρα της ημέρας, που το μόνο πράγμα που έμπαινε ανάμεσα σε εμένα και τις σκέψεις μου ήταν ο δρόμος -οποιοσδήποτε δρόμος. Με το τρέξιμο έμαθα να με «ακούω» περισσότερο, να «ανοίγω βήμα» και να δίνω προσοχή στις ανάγκες που έχει το σώμα και το πνεύμα μου, να είμαι εγώ για λίγα λεπτά της ημέρας η μόνη μου προτεραιότητα.
Με ένα μικρό μωράκι να διεκδικεί την αμέριστη προσοχή και φροντίδα μου, κάθε λεπτό της ημέρας, ένιωσα ακόμη πιο έντονα την ανάγκη να βρω λίγο χρόνο, ξανά, μόνο για έμενα. Για να «γεμίσω» τις μπαταρίες μου, να καθαρίσω το μυαλό μου, να βρω ξανά τον εαυτό μου και να με αγαπήσω από την αρχή.
Η μητρότητα σε αλλάζει, σε πολλά επίπεδα. Όσο προετοιμασμένη κι αν είσαι, όσα βιβλία και αν έχεις διαβάσει, όσες συμβουλές κι αν έχεις ακούσει - από τη μητέρα σου, τη φίλη σου, τη θεία σου, την κουνιάδα του άντρα σου, τη γειτόνισσα (όλοι έχουν μια γνώμη άλλωστε) - τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει ακριβώς για αυτό που θα συμβεί. Το τρέξιμο με βοήθησε όσο τίποτα άλλο να προσαρμοστώ στη νέα πραγματικότητα, να γεμίσω ξανά ενέργεια και να πάρω δύναμη για να αντιμετωπίσω ό,τι μου φέρει η κάθε ημέρα.
«Άνοιξα βήμα», δειλά-δειλά, αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου, σχεδόν 2 μήνες αφού τον έφερα στον κόσμο. Δεν ήταν το ίδιο, φυσικά, αλλά και αυτό με έμαθε κάτι: να συμβιβάζομαι, να κάνω ένα βήμα πίσω σήμερα για να κάνω δέκα βήματα μπροστά αύριο, να με επιβραβεύω, να με συγχωρώ.
Κατάλαβα πως δεν ήμουν μόνη σε αυτό και πως υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα εκεί έξω, όταν είδα τη νέα καμπάνια της ΑΜΣΤΕΛ FREE με πρωταγωνιστή τον κορυφαίο Έλληνα παραολυμπιονίκη, Μιχάλη Σεΐτη, έναν μοναδικό άνθρωπο που ενσαρκώνει στο απόλυτο το μεγαλείο της ανθρώπινης δύναμης, θέλησης και επιμονής.
Ο Μιχάλης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου, που επέλεξε να αγωνιστεί ενάντια σε όλα τα προγνωστικά και να βγει νικητής, με οδηγό τη δική του μοναδική αλήθεια.
«Τρέχω, γιατί δεν θα ήμουν εγώ αν δεν το έκανα», αναφέρει ο ίδιος, κάνοντας ανοιχτό κάλεσμα κάνοντας ανοιχτό κάλεσμα μέσα από το www.amstelfree.gr, σε όλους όσους τρέχουν, να θυμηθούν τι τους δίνει ώθηση να «ανοίξουν βήμα» και να πετύχουν κάθε στόχο, εντός κι εκτός στίβου.
Δεν συγκρατώ πολλές καμπάνιες, αυτή όμως «μίλησε» μέσα μου.
Στο τέλος της ημέρας, δεν έχει σημασία αν είσαι αθλητής με διεθνείς επιδόσεις ή νέα μητέρα που μαθαίνεις πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί. Ο δρόμος δεν «χαρίζεται» σε κανέναν, είναι το ίδιο σκληρός και όμορφος για όλους και όλοι είμαστε ίσοι σε αυτόν, όπως και στη ζωή.
Μέσα από ένα μοναδικό βίντεο με καθημερινούς ανθρώπους που έχουν βάλει το τρέξιμο στη ζωή τους, η ΑΜΣΤΕΛ FREE δίνει το δικό της μήνυμα αισιοδοξίας για το αύριο, προσκαλώντας κάθε Έλληνα δρομέα να δώσει απάντηση στην ερώτηση, «Εσύ, γιατί τρέχεις;» και να κινητοποιήσει χιλιάδες άλλους να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να διεκδικήσουν τη ζωή που θέλουν να έχουν, χωρίς δικαιολογίες και χωρίς συμβιβασμούς.
Η ΑΜΣΤΕΛ FREE, η πρώτη μπύρα ελληνικής παραγωγής με 0,0% αλκοόλ έχει δημιουργηθεί από έμπειρους ζυθοποιούς και βρίσκεται σταθερά στο πλευρό όλων όσων ακολουθούν ένα πιο φυσικό και υγιεινό lifestyle, όπως οι δρομείς.
Με μόλις 25 θερμίδες/100ml και πλούσια σε βιταμίνη Β, η ΑΜΣΤΕΛ FREE διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που βοηθούν το σώμα να επανέλθει μετά από κάθε προπόνηση, παραμένοντας ταυτόχρονα μια απολαυστική και δροσιστική επιλογή!
#Anoiksevima
#Amstelfree
