Υπάρχει κάτι το βαθιά ικανοποιητικό στο να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάμε, όταν όμως αυτή η στάση ζωής ξεφεύγει από τα όρια της προσφοράς και αρχίζει να μας εξαντλεί, τότε δεν μιλάμε απλώς για γενναιοδωρία, αλλά για ένα μοτίβο αυτοπαράβλεψης.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιοι φροντίζουν συνεχώς τους άλλους αγνοώντας τις δικές τους ανάγκες.
Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι θυσιάζουν τον χρόνο και την ενέργειά τους, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουν, εις βάρος της ψυχικής ή σωματικής ισορροπίας τους.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
6 λόγοι που βάζεις τους άλλους πάνω από όλα και ξεχνάς τις δικές σου ανάγκες
#1. Φόβος απόρριψης ή εγκατάλειψης
Πολλοί φροντίζουν τους άλλους γιατί φοβούνται βαθιά την απόρριψη ή την εγκατάλειψη. Μέσα από τον ρόλο του «βοηθού» νιώθουν ασφαλείς στις σχέσεις τους. Πιστεύουν ότι αν σταματήσουν να είναι διαθέσιμοι, θα χάσουν την αποδοχή ή την αγάπη των άλλων. Η ανάγκη να νιώθουν απαραίτητοι γίνεται τόσο έντονη, που καταπνίγει τις δικές τους ανάγκες. Ο νευροψυχολόγος Dr. Theo Tsaousides επισημαίνει στο yourtango.com πως ο φόβος της απόρριψης επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία, τις σχέσεις και τη λήψη αποφάσεων.
#2. Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Κάποιοι αισθάνονται πως για να αξίζουν αγάπη ή αποδοχή, πρέπει να προσφέρουν συνεχώς. Συνδέουν την αξία τους με το πόσο χρήσιμοι είναι στους άλλους, κι έτσι οι δικές τους ανάγκες υποτιμούνται. Όπως αναφέρει ο ψυχολόγος Dr. Mark Travers, όταν η αυτοεκτίμηση εξαρτάται αποκλειστικά από την προσφορά, γίνεται σχεδόν αδύνατο να θέσουμε υγιή όρια ή να φροντίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας.
#3. Ανάγκη για έλεγχο
Η φροντίδα των άλλων συχνά προσφέρει την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Όταν όλα γύρω μας φαίνονται αβέβαια ή χαοτικά, το να είμαστε χρήσιμοι δίνει νόημα και σταθερότητα. Μελέτες δείχνουν ότι ο έλεγχος είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου, συνδεδεμένη με την επιβίωση και την ευημερία μας.
#4. Συναισθηματική εξουθένωση
Η συνεχής προσφορά μπορεί να οδηγήσει σε συναισθηματική εξάντληση. Όταν είμαστε μόνιμα σε ρόλο φροντιστή, ξεχνάμε να κοιτάξουμε προς τα μέσα. Ξεχνάμε τι μας ευχαριστεί, τι μας ξεκουράζει, τι έχουμε ανάγκη. Η χαρά και η σύνδεση με τον εαυτό μας χάνεται, και μένουμε με μια αίσθηση κενού.
#5. Τελειομανία
Οι τελειομανείς συχνά αισθάνονται πως πρέπει να τα κάνουν όλα τέλεια- και για τον εαυτό τους, αλλά κυρίως για τους άλλους. Βάζουν πολύ υψηλά στάνταρ και θεωρούν ότι αποτυγχάνουν αν δεν είναι πάντα παρόντες. Όπως λέει η θεραπεύτρια Dr. Cara Gardenswartz, η τελειομανία ξεπερνιέται με αυτοπαρατήρηση και αποδοχή της ατέλειας.
#6. Ενοχές
Πολλοί αισθάνονται ένοχοι όταν δεν είναι διαθέσιμοι για τους άλλους. Αν έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλοντα όπου η προσφορά θεωρούνταν καθήκον ή υποχρέωση, έχουν μάθει ότι είναι «λάθος» να διεκδικούν χώρο για τον εαυτό τους. Οι ενοχές αυτές συχνά οδηγούν στην υπερπροσφορά, στην εξάντληση, και τελικά σε μια ζωή χωρίς προσωπικά όρια. Και όταν, σπάνια, τολμούν να πουν «όχι», νιώθουν ντροπή ή τύψεις.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
