Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων: Δεν είναι ημέρα γιορτής αλλά ημέρα υπενθύμισης

Φανταστείτε να περπατάτε στους δρόμους του Δελχί στην Ινδία… Όπου κοιτάζετε αγελάδες να περιπλανιούνται στους δρόμους ή να είναι ξαπλωμένες στα πεζοδρόμια και να σταματάνε όλα τα αυτοκίνητα.

Τώρα αντικαταστήστε το Δελχί με την Αθήνα και τις αγελάδες με τους αδέσποτους σκύλους και γάτες. 

Εντάξει, μπορεί το παράδειγμα να είναι λίγο υπερβολικό, αλλά υπάρχουν σίγουρα πολλά αδέσποτα στη χώρα μας. Εάν κάποιος κάνει μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας – και όχι μόνο- θα παρατηρήσει μεγάλα, φιλικά σκυλιά να περπατάνε γύρω από τα ερείπια ή να κοιμούνται πάνω σε πυλώνες.

Μάλιστα, ένα πρόσφατο άρθρο του BBC αναφέρει πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 1 εκατομμύριο αδέσποτες γάτες και σκύλοι στην Ελλάδα.

Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά αδέσποτα στη χώρα μας; Ο πιο βασικός λόγος είναι γιατί οι περισσότεροι παίρνουν ένα ζώο χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική δέσμευση τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε οικονομικό. 

Βασικά οι άνθρωποι αγοράζουν ένα χαριτωμένο κουτάβι, το χαριτωμένο κουτάβι μεγαλώνει, έχει κάποια προβλήματα συμπεριφοράς, ίσως να γαβγίζει μερικές φορές, να λερώνει το σπίτι, να τρώει τα έπιπλα και να  κοστίζει πολλά χρήματα. Και στο τέλος το πρώην κουτάβι καταλήγει στον δρόμο, στο κρύο, ανάμεσα στα αυτοκίνητα, αναζητώντας την «οικογένεια» που το εγκατέλειψε. 

Όλα αυτά τα εκατομμύρια αβοήθητα πλάσματα, που κυκλοφορούν στη χώρα μας, δεν είχαν επιλογή. Εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, γεννήθηκαν στον δρόμο, ή, απλώς, χάθηκαν. Δεν δημιούργησαν τα ίδια τις συνθήκες ζωής τους, παρ’όλα αυτά είναι αναγκασμένα να προσαρμοστούν. 

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι τα αδέσποτα, αλλά εμείς. Μπορεί πολλοί να σοκάρονται με τη θέα των εγκαταλελειμμένων, αποστεωμένων και κακοποιημένων ζώων, όμως δεν σκέφτονται να συνδέσουν αυτές τις εικόνες με τις δικές τους επιλογές και πράξεις. 

Κατά την (ταπεινή και ομολογουμένως πολύ προκατειλημμένη) γνώμη μου, τα σκυλιά και οι γάτες θέλουν να είναι γύρω από ανθρώπους, με ανθρώπους, τα σκυλιά, οι γάτες και οι άνθρωποι ανήκουν μαζί. 

Όμως, ενώ εμείς είμαστε οι δημιουργοί του προβλήματος, την ίδια στιγμή είμαστε και αυτοί που μπορούμε να βοηθήσουμε όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση. Πώς;

Καταρχάς με το να υιοθετήσουμε έναν σκύλο ή μια γάτα. Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας σε ένα (ή και σε περισσότερα) από τα εκατομμύρια αδέσποτα που περιμένουν να τα αγαπήσουμε. Δώστε μια δεύτερα ευκαιρία σε αυτές τις ψυχές και θα λάβετε απέραντη και ανιδιοτελής αγάπη.

Μπορούμε επίσης να τοποθετήσουμε ένα μπολ με φαγητό και νερό σε κάποιο σημείο όπου ξέρουμε ότι πηγαίνουν αδέσποτα. Φρόντισε το σημείο αυτό να είναι εύκολα προσβάσιμο, διαφορετικά ίσως φοβηθούν να το πλησιάσουν. Μπορούμε ακόμα να ενισχύσουμε τη φιλοζωική της περιοχής μας με εθελοντική βοήθεια, φάρμακα και τροφές.  

Φτιάχνουμε ένα μικρό καταφύγιο για ένα ζωάκι. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται. Εάν έχετε παλιά ρούχα και μερικά κουτιά, τα τοποθετούμε σε ένα σημείο προφυλαγμένο από τη βροχή και βοηθάμε ένα ή και περισσότερα αδέσποτα να προφυλαχτούν από το κρύο. 

Τελευταίο και σημαντικότερο, στειρώνουμε το κατοικίδιό μας, γιατί έτσι περιορίζουμε τον αριθμό των αδέσποτων και βοηθάμε εκείνα που ψάχνουν σπίτι. Επιπλέον πιέζουμε τον δήμο μας για την στείρωση και την περίθαλψη των αδέσποτων.

Τα ζώα δεν έχουν φωνή και κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν αν δεν φροντίσουμε εμείς γι’ αυτά. Και δεν υπάρχει πιο έμπρακτη απόδειξη πολιτισμού μίας σύγχρονης κοινωνίας από τη συνδρομή της στα ανήμπορα πλάσματά της. Και ας μην ξεχνάμε ότι «Tο μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», Mahatma Gandhi.