Ο εγκέφαλος ενός μωρού είναι σε θέση να αναπτυχθεί σωστά κυρίως από τον 8ο έως τον 12ο μήνα της ζωής του με καθοριστικό παράγοντα το περιβάλλον, στο οποίο μεγαλώνει. Οι εμπειρίες που καθημερινά συλλέγει, αποτελούν το πιο σημαντικό κίνητρο για την ορθή ανάπτυξη του εγκεφάλου του, γεγονός που θα το βοηθήσει στην πορεία να έχει μία ομαλή ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική ισορροπία. Για το μωρό της Caroline, η ομαλή ανάπτυξη δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητη.
Η κόρη της Caroline, η μικρή Λυδία, μόλις στον 11ο μήνα της ζωής της ήρθε αντιμέτωπη με μία αποτρόπαια εικόνα, την οποία προκάλεσε ο ίδιος της ο πατέρας. Όταν οι αστυνομικοί έφτασαν στη μεζονέτα στα Γλυκά Νερά, βρήκαν την Caroline νεκρή στον δεύτερο όροφο. Στο λαιμό του θύματος υπήρχε τυλιγμένο ένα ύφασμα, τα χέρια του ήταν δεμένα πισθάγκωνα, ενώ πάνω στη πλάτη του ήταν ακουμπισμένο το μωρό... Και αυτό από μόνο του ως γεγονός, γεννάει ανησυχητικά ερωτηματικά σχετικά με το αν το ίδιο, μεγαλώνοντας θα έχει μνήμες από την τραυματική εμπειρία που βίωσε επάνω στο άψυχο σώμα της μαμάς του.
Από τη γέννηση υπάρχει η υπολανθάνουσα μνήμη (implicit memory) που με έναν απλουστευμένο τρόπο μπορούμε να ονομάσουμε και ως συναισθηματική μνήμη και λειτουργεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Αυτό που ξέρουμε όμως καθολικά, είναι πως η μνήμη χτίζεται, παρά τους παράξενους μηχανισμούς της, στην ηλικία περίπου των τριών ετών. Πριν από τα τρία χρόνια, ίσως ένα παιδί είναι σε θέση να κατασκευάσει στο μυαλό του μια εικόνα μέσα από αφηγήσεις, κι όχι μια πραγματική ανάμνηση. Ή, μήπως όχι;
Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει πάνω στη συνειδητή μνήμη των βρεφών, τα παιδιά κάτω των τριών ετών, ένα πράγμα δεν ξεχνούν, κι αυτό είναι ο ήχος της φωνής της μαμάς τους ή του ατόμου που τα φροντίζει. Ακόμη και τα νεογέννητα ανταποκρίνονται συναισθηματικά σε αυτόν τον ήχο και η φωνή της Caroline τα τελευταία πέντε λεπτά πριν φύγει από τη ζωή, ίσως βρίσκεται αποθηκευμένη στη μνήμη της μικρής Λυδίας μέσω των έντονων συναισθημάτων.
Έχει αποδειχθεί πως η ικανότητα σε ένα παιδί να θυμάται αντικείμενα, γεγονότα ή πρόσωπα γεννιέται προτού να είναι σε θέση να εκδηλώσει αυτή του την κατάσταση με λόγια. H ψυχολόγος, Σοφία Αντύπα εξηγεί:
«Ο πρώτος χρόνος της ζωής ενός μωρού είναι πολύ σημαντικός για τη διασφάλιση μιας υγιούς ψυχοκινητικής ανάπτυξης. Αν το μωρό βιώσει κάποιο τραυματικό γεγονός όπως την αποκοπή από τη μητρική ή την πατρική φροντίδα, αυτό έχει μεγάλη επίπτωση στον ψυχισμό του παιδιού, καθώς δημιουργεί ψυχική δυσφορία, ανασφάλεια, διάχυτο άγχος, και φοβίες, τα οποία δημιουργούν δυσκολίες στην κινητική, νοητική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού».
Όπως η ίδια προσθέτει:
«Το παιδί κουβαλάει το πρώιμο συναίσθημα του τραύματος όσο μεγαλώνει καθώς ακόμα δεν υπάρχουν οι λέξεις, τα λόγια αλλά μόνο το βαθύ ανεπιθύμητο συναίσθημα που βίωσε μέσω της τραυματικής εμπειρίας. Αυτό όταν αναβλύζει, μοιάζει ανυπόφορο και χρειάζεται με κάποιον τρόπο να μπει σε καταστολή».
Το βρέφος έχει μεγάλη ευαισθησία στο να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα της μητέρας ή όποιου ενήλικα το φροντίζει και στον οποίο έχει προσκολληθεί. Όταν η μητέρα του είναι αναστατωμένη, αγχωμένη ή στενοχωρημένη, το μωρό είναι σύνηθες να κλαίει και να αντιλαμβάνεται τι νιώθει εκείνη, όχι με τη λογική αλλά με έναν ενστικτώδη τρόπο.
Για τη μικρή Λυδία, οι εμπειρίες που πρόλαβε να έχει στους πρώτους 11 μήνες της ζωής της με τους δύο της γονείς, από τους οποίους αποκόπηκε βίαια, θα διαμορφώσουν τον τρόπο, με τον οποίο θα αναπτυχθεί η αντίληψή της για τον εαυτό της, τους άλλους και τον κόσμο... Και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο στοίχημα της ζωής της από εδώ και πέρα.
Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση
Σε πολλές χώρες τα κορίτσια έχουν λιγότερα δικαιώματα στη μόρφωση από τα αγόρια, προκειμένου να μην έχουν τις ίδιες απαιτήσεις στο μέλλον.
Οι γυναίκες μπορεί να μην έχουν ελευθερία λόγου αν η γνώμη τους θεωρείται λιγότερο σημαντική από των αρσενικών.
Μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί κάποια στιγμή στη ζωή της, πιθανότατα από κάποιο συγγενικό πρόσωπο.
Παράλληλα με το να διατρέχουν κίνδυνο παρενόχλησης, οι γυναίκες συχνά ωθούνται να υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις για να είναι αρεστές.
Σε πολλές χώρες και κοινωνίες, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν τον έλεγχο του ίδιου τους του κορμιού.
Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και την εργασία. Περίπου 155 χώρες έχουν τουλάχιστον ένα νόμο που τους τα απαγορεύει.
Οι γυναίκες είναι πιθανό να κερδίζουν λιγότερα από έναν άντρα που κάνει ακριβώς το ίδιο επάγγελμα.
Σε πολλές χώρες, ένας βιαστής μπορεί να αποφύγει την τιμωρία, εάν παντρευτεί το θύμα του.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
