Όταν σκεφτόμαστε την οικογενειακή βία ή την ενδοοικογενειακή βία (οι όροι χρησιμοποιούνται συχνά εναλλάξ), αναφερόμαστε συνήθως στη βία του συντρόφου ή του γονέα, δηλαδή στη βία (συμπεριλαμβανομένης της σωματικής, συναισθηματικής ή σεξουαλικής βίας ) που διαπράττεται από άτομα εντός της σφαίρας των στενών σχέσεων. Ωστόσο, η οικογενειακή βία περιλαμβάνει οποιαδήποτε κακοποίηση που συμβαίνει εντός των ορίων των οικογενειακών δεσμών.
Ένας βασικός τύπος κακοποίησης που συχνά παραμελούμε να αντιμετωπίσουμε είναι η βία από παιδί σε γονέα. Αυτό περιλαμβάνει βία ή κακοποίηση από εφήβους και ενήλικα παιδιά εναντίον των γονιών τους. Υπάρχει στίγμα και ντροπή γύρω από την ιδέα ότι ένα παιδί μπορεί να επιλέξει να βλάψει έναν γονέα και οι γονείς συχνά προσπαθούν να αγνοήσουν, να ηρεμήσουν ή να παραδοθούν σε αυτές τις συμπεριφορές, αντί να αναζητήσουν υποστήριξη.
Η βία μεταξύ παιδιών και γονέων μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να περιλαμβάνει λεκτική κακοποίηση, ζημιά περιουσίας (όπως τρύπες στον τοίχο), οικονομική κατάχρηση (όπως εκβιασμός χρημάτων για τη χρήση ουσιών) και σωματική βία, συμπεριλαμβανομένης απειλητικής ή πραγματικής βίας. Περιστασιακά, μπορεί να περιλαμβάνει σεξουαλική βία.
Η βία από παιδί σε γονέα έχει διαπιστωθεί ότι συμβαίνει πιο συχνά όταν το παιδί έχει βιώσει βία από τον γονέα. Ενώ οι μηχανισμοί αυτής της σχέσης είναι ασαφείς, είναι πιθανό ότι τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί άμεσα ή έχουν δει την οικογενειακή βία, έχουν ενσωματώσει πρότυπα σχετικά με τη χρήση της βίας ως μέσο διαχείρισης των δυσκολιών.
Η έρευνα έχει δείξει ότι τα παιδιά συχνά εμπλέκονται σε βία εναντίον των γονέων αντίθετου φύλου, ειδικά εάν ο γονέας αυτός ήταν θύμα, δηλαδή, τα αγόρια είναι πιο πιθανό να γίνουν επιθετικά απέναντι στις μητέρες τους, εάν η μητέρα τους ήταν θύμα του πατέρα τους.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου για εμπλοκή σε αυτή τη μορφή κατάχρησης περιλαμβάνουν τη χρήση ναρκωτικών και τη δυσμενή κοινωνική προσαρμογή, συμπεριλαμβανομένων των δυσκολιών στο σχολείο. Επίσης μια αυταρχική και άκαμπτη οικογένεια (" Πρέπει να κάνετε όπως λέω ") ή και το αντίθετο δηλαδή μια υπερβολικά ανεκτική οικογένεια (" Μπορείτε να κάνετε ό, τι θέλετε"), μπορεί να συμβάλουν στην κακοποίηση.
Η υπερβολικά αυταρχική οικογένεια μπορεί να υποδείξει τη χρήση σκληρής πειθαρχίας και βίας, καθώς και να προκαλέσει ταπείνωση και θυμό στα παιδιά. Αντίθετα, η υπερβολικά ανεκτική οικογένεια μπορεί να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν παραβατικές συμπεριφορές.
Οι γονείς που δέχονται κακοποίηση συχνά αισθάνονται διχασμένοι και δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν αυτές τις συμπεριφορές, καθώς προσπαθούν να ισορροπήσουν τη διατήρηση της σχέσης και να ταυτόχρονα να στηρίξουν το παιδιού τους.
Για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της βίας από παιδί σε γονέα, ισχύουν παρόμοιες αρχές με τη διαχείριση άλλων δύσκολων συμπεριφορών. Ενώ κάποια ασεβή συμπεριφορά μπορεί να είναι φυσιολογική καθώς τα παιδιά εξελίσσονται στην εφηβεία (όπως χτυπημένες πόρτες ή φωνές), εάν αυτή η συμπεριφορά επαναλαμβάνεται, κλιμακώνεται σε συχνότητα, προκαλεί σωματική βλάβη ή φόβο, πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Με βάση τη φύση και την έκταση των συμπεριφορών και την ηλικία του παιδιού, είναι σημαντικό να αναζητήσετε υποστήριξη. Αυτή η υποστήριξη μπορεί να περιλαμβάνει οικογενειακούς θεραπευτές, μεμονωμένους θεραπευτές τόσο για το παιδί όσο και για τον γονέα, οργανώσεις υποστήριξης της οικογενειακής βίας ή το αστυνομικό και δικαστικό σύστημα.
Παρόλο που μπορεί να είναι δύσκολο για τους γονείς να αναγνωρίσουν ότι αντιμετωπίζουν καταχρηστικές συμπεριφορές από ένα παιδί, είναι σημαντικό να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν αυτές τις συμπεριφορές νωρίς, για να αποφύγουν την κλιμάκωση.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
