Πώς να μάθεις να ακούς και να μην περιστρέφεις κάθε συζήτηση γύρω από τον εαυτό σου

Όλοι το έχουμε κάνει, τουλάχιστον μία φορά. Κάποιος μας λέει τι του συνέβη και, επειδή έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο, αποφασίζουμε να το μοιραστούμε και να το γυρίσουμε στον εαυτό μας. Ή λέμε κάτι σχετικό και ταυτόχρονα άσχετο, βγαλμένο από προσωπικές μας εμπειρίες.

Μερικές φορές, η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι αποδεκτή – όταν κάνουμε ψιλοκουβέντα, για παράδειγμα. Συνήθως, είναι ό,τι πιο ενοχλητικό μπορεί να περιμένει κανείς από τον συνομιλητή του. Δηλαδή, ναι, καλό είναι να ξέρουν ότι μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί τους, αλλά μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε, είναι να αφήσουμε το εγώ μας απ’ έξω και απλώς να ακούσουμε.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Θυμήσου αυτές τις φράσεις για να βάζεις όρια στις άβολες συζητήσεις

Παρακάτω, θα δούμε πώς μπορούμε να περιορίσουμε αυτή τη ναρκισσιστική μας τάση.

Ακούμε με ενσυναίσθηση

Είναι σημαντικό να ακούμε για να καταλάβουμε, όχι για να απαντήσουμε. Τι σημαίνει αυτό;

Όλοι έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις που απλώς περιμένουμε να τελειώσει ο άλλος την πρότασή του για να αρχίσουμε να μιλάμε. Όταν συμβαίνει αυτό, στην πραγματικότητα δεν έχουμε ακούσει λέξη απ’ όσα μας είπε, ούτε μπήκαμε ποτέ στη θέση του. Για να το καταφέρουμε, χρειάζεται να δώσουμε χώρο και χρόνο, να κάνουμε ερωτήσεις για να καταλάβουμε και, στη συνέχεια, να αξιολογήσουμε μόνοι μας αν είναι η στιγμή να το γυρίσουμε πάνω μας ή αν πρέπει για μία φορά να ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον άλλο.

Επιβεβαιώνουμε ότι έχουμε καταλάβει

Μπορούμε να δείξουμε στον συνομιλητή μας ότι πράγματι ακούμε, επαναλαμβάνοντας τα λεγόμενά του με δικά μας λόγια. Αυτή είναι μία καλή άσκηση για να παραμείνουμε ενεργοί και να δώσουμε επιπλέον βάθος στην κουβέντα. Αν μας επιβεβαιώσει, θα αισθανθεί ότι δε μιλάει σε τοίχο. Κι αν όχι, θα ζητήσουμε διευκρινίσεις, θα δώσουμε παραπάνω χώρο και θα μάθουμε να επικοινωνούμε καλύτερα.

Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δε μας αρέσει, όταν γίνεται το αντίστροφο

Πόσες φορές έχουμε εκνευριστεί επειδή αντί να ασχοληθούν με το δικό μας πρόβλημα, το γυρίζουν στον εαυτό τους; Πολλές, είναι η απάντηση. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να μη γίνουμε αυτοί οι άνθρωποι.

Επιπλέον, ας αναρωτηθούμε τι θα γίνει αν, πάλι, μιλήσουμε για τη ζωή μας. Ναι, θα κλέψουμε την παράσταση αλλά θα χαθεί κάθε ισορροπία, ενώ το άτομο που μας ανοίχτηκε θα ξέρει ότι δεν μπορεί να το ξανακάνει, γιατί δεν πρόκειται να ακουστεί.

Κάνουμε ερωτήσεις

Ας επικεντρωθούμε σε αυτά που δεν ξέρουμε, σε όσα δε μας είναι οικεία κι ας ρωτήσουμε. Από το πιο απλό – το πώς αισθάνεται ο άλλος με όσα περιγράφει, μέχρι τα πιο σύνθετα που θα προκύψουν στην πορεία, μπορούμε να δείξουμε ότι δεν είμαστε εκεί για να πούμε όσα μας απασχολούν μία ακόμη φορά, αλλά για να κοιτάξουμε καλύτερα την άλλη πλευρά.