Φωνάζεις στα παιδιά σου; Έρευνα λέει ότι είναι εξίσου καταστροφικό με τη σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση

Φωνές, λεκτικές απειλές, εκρήξεις οργής κι ενός ακατανόητου θυμού. Οι γονείς που συμπεριφέρονται έτσι στα παιδιά τους και χρησιμοποιούν διάφορους αρνητικούς χαρακτηρισμούς όταν τους απευθύνονται όπως «χαζά», τα ωθούν στο να βλάψουν τον εαυτό τους, να κάνουν χρήση ναρκωτικών ή να καταλήξουν στη φυλακή, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι συγγραφείς της έρευνας εστίασαν σε αυτές τις συμπεριφορές και διαπίστωσαν ότι οι παραπάνω μορφές βίας μπορεί να είναι «το ίδιο καταστροφικές στην ανάπτυξη του παιδιού, με άλλους υποτύπους κακοποίησης, όπως η σωματική ή σεξουαλική βία». Η έρευνα βρίσκεται δημοσιευμένη στο Child Abuse & Neglect και φέρνει στο φως, μερικά από τα πιο ανησυχητικά στοιχεία.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο ενός παιδιού όταν του φωνάζεις

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι το να μιλάς άσχημα και να φωνάζεις στα παιδιά σου αναγνωρίζεται ως μορφή βίας εξαιτίας των τεράστιων καταστροφικών συνεπειών

Πολλά παιδιά πέφτουν θύματα λεκτικής βίας και ο αριθμός ολοένα αυξάνεται καθώς αγγίζει το 40%. Σύμφωνα με τη συνεπικεφαλής της έρευνας και ειδικό στην παιδική κακοποίηση στις ΗΠΑ, Σάντα Ντιούμπ: «Συχνά οι ενήλικες δεν γνωρίζουν τις επιπτώσεις που οι φωνές και η σκληρή κριτική, έχουν στα παιδιά τους. Φράσεις όπως "είσαι χαζός" ή "τεμπέλης", επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά».

Έρευνα έχει στηριχθεί στα ήδη υπάρχοντα στοιχεία για τον αντίκτυπο της λεκτικής βίας στα παιδιά. Μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία διεξήχθη από τον καθηγητή Μαρκ Μπέλις και δημοσιεύτηκε στο BMJ Open, συμπεριέλαβε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 20.556 κατοίκων της ζώρας και διαπίστωσε ότι όσοι είχαν κακοποιηθεί λεκτικά, είχαν τις διπλάσιες πιθανότητες (19.9%) συγκριτικά με τους υπόλοιπους (10.8%) να κάνουν χρήση κάνναβης. Οι πιθανότητες φυλάκισης ήταν επίσης κατά πολύ αυξημένες (4.4%) συγκριτικά με όσους δεν είχαν υποστεί λεκτική κακοποίηση (2.4%).

Η πρόσφατη έρευνα στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξέτασε 1.000 συμμετέχοντες. Παιδιά κι εφήβοι ηλικίας 11- 17 χρονών. Το 41% αυτών δήλωσε ότι οι γονείς, οι φροντιστές, οι δάσκαλοί τους, ακόμη και οι γονείς των φίλων τους, χρησιμοποιούσαν επιθετικό φραστικό λεξιλόγιο που λάμβανε τις περισσότερες περιπτώσεις, τη μορφή σκληρής κριτικής.

Οι μισοί, δηλαδή το 51% αυτών, είπαν ότι έπεφταν θύματα τέτοιας συμπεριφοράς σε εβδομαδιαία βάση και 1 στους 10 παραδέχτηκε ότι ήταν θύμα της, καθημερινά

Όσο για το ποιες ήταν οι λέξεις που ήταν οι πιο καταστροφικές για τους ίδιους; «Είσαι άχρηστος»/ «Είσαι χαζός», «Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστά». Αντίθετα, οι πιο ενθαρρυντικές φράσεις που είχαν ακούσει όταν ήταν παιδιά, ήταν «Είναι περήφανος για σένα», «Μπορείς να τα καταφέρεις», «Πιστεύω σε σένα».

Ο συνεπικεφαλής της έρευνας και καθηγητής ψυχολογίας στο University College London, Πίτερ Φονάγκι, υπογραμμίζει:

«Τα παιδιά είναι γενετικά προετοιμασμένα ώστε να εμπιστεύονται ό,τι τους λένε οι ενήλικες. Μας παίρνουν στα πολύ σοβαρά. Αν τα κακομεταχειριζόμαστε με λέξεις που τα κακοποιούν και δεν τα διδάσκουν, καλλιεργούμε το έδαφος για να νιώθουν τα ίδια ντροπή για τον εαυτό τους, που τα οδηγεί σε κοινωνικό αποκλεισμό και απομόνωση. Παράλληλα, τα αποκλείουμε από τα πλήρη οφέλη της κοινωνικής μάθησης»

«Το να χρησιμοποιούμε λέξεις που εκφοβίζουν το παιδί, το κάνουν να ντρέπεται και του ασκούν έλεγχο, μπορεί να μοιάζει λιγότερο επιβλαβές από τις σωματικές απειλές αλλά έχει τις ίδιες επιπτώσεις στη ζωή του ατόμου, που γίνονται περισσότερες ορατές όταν ενηλικιώνεται. Ποιες είναι αυτές; Χαμηλή αυτοεκτίμηση, περισσότερες πιθανότητες για εθισμό στις ναρκωτικές ουσίες και στο αλκοόλ, αυξημένο άγχος, κατάθλιψη και άλλες ψυχωτικές διαταραχές», αναφέρει ο Φονάγκι.

Σύμφωνα με τη Ντιουμπ, η λεκτική βία είναι «έξω από τα ραντάρ ανίχνευσης των διάφορων μορφών κακοποίησης» και είναι πολύ δύσκολο να προληφθεί ακριβώς επειδή πολύ λίγοι ενήλικες έχουν επίγνωση του πόσο επιβλαβής και καταστροφική είναι για τους αποδέκτες.