5 μαθήματα ζωής από τα '80s και '90s που διαμόρφωσαν τις ισχυρότερες γενιές του κόσμου

Ζούμε στην εποχή της ατελείωτης πληροφορίας και της αδιάκοπης σύνδεσης, όπου η παραγωγικότητα και η συνεχής διέγερση θεωρούνται αρετές. Ωστόσο, καθώς οι ρυθμοί της ζωής επιταχύνονται, παρατηρούμε μια ανησυχητική μείωση στην ψυχική υγεία και την ικανότητα αντιμετώπισης των προκλήσεων, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές. Τι έκαναν διαφορετικά οι άνθρωποι που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του '80 και του '90;

Εκείνη η περίοδος, γεμάτη με «latchkey kids» (παιδιά με κλειδί στο λαιμό), είχε λιγότερη επίβλεψη και ανύπαρκτη ψηφιακή τεχνολογία, ήταν ένα άτυπο σχολείο επιβίωσης. Τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να λύσουν προβλήματα μόνα τους, να διαχειριστούν τον ελεύθερο χρόνο τους και να αναπτύξουν ισχυρές, πραγματικές κοινωνικές συνδέσεις. Αυτές οι καθημερινές συνήθειες δημιούργησαν μια γενιά με αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα και εσωτερική κινητοποίηση. Σήμερα, σε έναν κόσμο γεμάτο micro-management και εξάρτηση από τις οθόνες, αυτά τα θεμελιώδη μαθήματα έχουν σχεδόν ξεχαστεί. Είναι ώρα να τα ανακαλέσουμε.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

9 χόμπι που επιλέγουν πάντα οι άνθρωποι με ασυνήθιστη ευφυΐα

Αυτά τα 5 διδάγματα από τα '80s και '90s είναι πρακτικά εργαλεία για την καλλιέργεια μιας πιο δυνατής, πιο γειωμένης και τελικά πιο ευτυχισμένης ζωής.

Να είσαι άνετος με τη βαρεμάρα

Η Δρ. Gloria Brame, Ph.D., θυμάται: «Εμείς οι μεγαλύτεροι μάθαμε να είμαστε άνετοι με τη σιωπή και την ηρεμία, κάτι που φαίνεται σχεδόν τρομακτικό στις νεότερες γενιές. Παρατηρώ ότι οι νεότεροι φίλοι μου είναι συνδεδεμένοι στις συσκευές τους 24/7. Ξυπνούν για να τσεκάρουν τα τηλέφωνά τους και σκρολάρουν σε κάθε διάλειμμα. Ακόμα και ο ελεύθερος χρόνος δεν είναι πραγματικά ελεύθερος.

Δημιουργία και διατήρηση πραγματικών συνδέσεων

Ένα λησμονημένο μάθημα ζωής από τις δεκαετίες '80 και '90 είναι η σημασία των πραγματικών συνδέσεων, προτείνει η αδειούχος ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Christina Steinorth-Powell. «Πάντα με εκπλήσσει που οι άνθρωποι μιλούν για το ότι έχουν χιλιάδες διαδικτυακούς 'φίλους' ή 'ακολούθους', αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούν να σου πουν το όνομα του ατόμου που μένει δίπλα τους». Ενώ υπάρχει κάποιο όφελος από τις διαδικτυακές συνδέσεις, δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ τις πραγματικές.

Να λύνεις μόνος τα προβλήματά σου

Η Δρ. Brame συνεχίζει: «Στη δεκαετία του 1980, η οικονομική αναγκαιότητα σήμαινε συχνά ότι και οι δύο γονείς εργάζονταν, μετατρέποντας πολλούς από εμάς ανεξάρτητους. Ερχόμασταν σπίτι και ήταν άδειο κάναμε (ή όχι!) τις εργασίες μας χωρίς επίβλεψη. Αν κάτι χάλαγε, προσπαθούσαμε να το φτιάξουμε. Χωρίς κινητά τηλέφωνα ή το διαδίκτυο (ή το YouTube) για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τα πράγματα, είχαμε μόνο τον εαυτό μας». Τα σημερινά παιδιά αντιμετωπίζουν μεγαλώνουν διαφορετικά. Οι γονείς τα παρακολουθούν μέσω τηλεφώνου, προγραμματίζουν κάθε δραστηριότητα και λύνουν προβλήματα γι' αυτά.

Μη βασίζεσαι σε συνεχείς περισπασμούς

Ένα λησμονημένο μάθημα ζωής από αυτήν την περίοδο είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι συνεχώς απασχολημένος με κάτι. Ο ελεύθερος χρόνος δεν πήγαινε χαμένος. Πυροδοτούσε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Τα παιδιά έφτιαχναν περίτεχνα παιχνίδια, μετέτρεπαν χαρτόκουτα σε φρούρια και μάζευαν τους φίλους της γειτονιάς για υπαίθριες περιπέτειες. Αυτό βοήθησε στην οικοδόμηση της αυτοδυναμίας με έναν τρόπο που είναι δύσκολο να βρεθεί τώρα. Στις δεκαετίες '80 και '90, τα παιδιά δεν περίμεναν τους γονείς να δομήσουν την ημέρα τους.

Να έχεις ένα κυρίαρχο αίσθημα ελπίδας

Ένα από τα μαθήματα ζωής που έχει ξεχάσει η Gen Z είναι ότι η ελπίδα πρέπει να επικρατεί, πιστεύει η αστρολόγος Aria Gmitter. «Η Gen Z είναι εξαιρετική στο να μάχεται για την αλλαγή, αλλά βαθιά μέσα της, υπάρχει μια ρίζα απελπισίας και απόγνωσης που τροφοδοτεί τα πάθη τους». Οι άνθρωποι στις προηγούμενες γενιές ήταν ιδεαλιστές με αισιοδοξία. Σήμερα, η Gen Z μάχεται πρωτίστως λόγω φόβου. Υπάρχει πολλή μοναξιά και κυνισμός.