5 καθημερινές συμπεριφορές που επιβεβαιώνουν πως έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση

Ζούμε σε μια εποχή που «τρέχει» γρηγορότερα από τους δείκτες του ρολογιού - όσο υπερβολικό κι αν αυτό ακούγεται. Η γεμάτη καθημερινότητα, οι προσωπικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και η αστείρευτη ανάγκη να ικανοποιήσουμε τους άλλους, δεν μας επιτρέπουν να πατήσουμε για λίγο φρένο και να εστιάσουμε στον εαυτό μας. Η ταχύτητα της σύγχρονης καθημερινότητας μας στερεί την ευκαιρία να αναλογιστούμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τα πλεονεκτήματα και τα μεινοκτήματά μας. Κινούμαστε ρομποτικά, ξεχνώντας να δώσουμε σημασία στις απλές συμπεριφορές και σκέψεις της ημέρας μας.

Όπως υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι, οι συμπεριφορές μας αποτελούν καθρέφτη της προσωπικότητάς μας. Όταν, λοιπόν, έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση - όσο κι αν πιστεύουμε πως αυτό δεν βγαίνει προς τα έξω - φαίνεται από τον τρόπο που μιλάμε και πράττουμε μέσα στην καθημερινότητά μας. Οι άνθρωποι που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, τον θέτουν συνεχώς σε δεύτερη μοίρα και δεν πιστεύουν στις δυνατότητές τους, έχουν κάποια κοινά σημεία, σύμφωνα με την επιστήμη. Το πιο χαρακτηριστικό; Δεν δίνουν στον εαυτό τους την αξία που του αρμόζει.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Από τον ναρκισσισμό στην κοινωνιοπάθεια: 3 συμπεριφορές που μαρτυρούν ότι κάποιος ξεπέρασε τα όρια

Αυτό το σύνδρομο κατωτερότητας που τους «συνοδεύει» σε κάθε έκφανση της ζωής τους, πηγάζει τις περισσότερες φορές από την παιδική ηλικία. Αν οι γονείς δεν «θρέψουν» την αυτοεκτίμηση του παιδιού τους, ίσως αυτό το κενό, να τα ακολουθεί σε όλη τη ενήλικη διαδρομή τους. Έρευνες που έχουν γίνει μέσα στα χρόνια, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, πως οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση, εμφανίζουν τα ακόλουθα κοινά σημεία στη συμπεριφορά τους.

5 συμπεριφορές των ατόμων με χαμηλή αυτοεκτίμηση

1. Δυσκολία λήψης και τήρησης αποφάσεων

Η δυσκολία στη λήψη αποφάσεων αποτελεί βασικό σημάδι χαμηλής αυτοεκτίμησης, καθώς πηγάζει από την έλλειψη εμπιστοσύνης στην κρίση του εαυτού. Το άτομο φοβάται να επιλέξει, όχι τόσο λόγω της πολυπλοκότητας, αλλά επειδή η όποια αρνητική έκβαση θα επιβεβαιώσει την εσωτερική του πεποίθηση ότι είναι ανεπαρκές ή ότι κάνει πάντα λάθη. Αυτή η ανασφάλεια οδηγεί είτε σε συνεχή αναβλητικότητα είτε στην απόδοση της ευθύνης σε άλλους. Ακόμη και μετά τη λήψη μιας απόφασης, η διαρκής αμφισβήτηση και η αδυναμία τήρησής της δείχνουν την εσωτερική σύγκρουση και την έλλειψη πίστης στις δικές του δυνατότητες.

2. Φόβος έκφρασης άποψης και αντιπαράθεσης

Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά καταπνίγουν τη γνώμη τους, όχι για να αποφύγουν την απλή διαφωνία, αλλά για να αποφύγουν τον κίνδυνο της απόρριψης ή της κριτικής που μπορεί να τους μειώσει ως προσωπικότητες. Πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι η άποψή τους είναι λιγότερο σημαντική από των άλλων. Αυτή η συμπεριφορά οδηγεί σε μια μόνιμη συμμόρφωση με τις απόψεις των γύρω τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν ότι δεν έχουν φωνή και να χάνουν την επαφή με τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες, ενισχύοντας έτσι περαιτέρω το αίσθημα της χαμηλής αξίας.

3. Παραμονή σε μη ικανοποιητικές εργασίες/σχέσεις (Comfort Zone)

Η προσκόλληση σε μη ικανοποιητικές καταστάσεις (είτε πρόκειται για εργασία είτε για προσωπικές σχέσεις) είναι άμεσο αποτέλεσμα της έλλειψης πίστης στην ικανότητα αλλαγής. Το comfort zone, όσο άβολο κι αν είναι, προσφέρει μια αίσθηση ελεγχόμενης ασφάλειας. Το άτομο φοβάται ότι, αν δοκιμάσει κάτι νέο, θα αποτύχει παταγωδώς ή δεν θα βρει ποτέ τίποτα καλύτερο, καθώς υποτιμά τις δεξιότητες και την αξία του.

4. Δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων

Η δυσκολία στην ελεύθερη έκφραση των συναισθημάτων – ιδιαίτερα της ευαλωτότητας – είναι μια άμυνα που χρησιμοποιούν τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Θεωρούν ότι η έκθεση του συναισθηματικού τους κόσμου θα τα κάνει ευάλωτα σε χειραγώγηση ή αποδοκιμασία. Η απόκρυψη των αληθινών συναισθημάτων, ωστόσο, οδηγεί σε συναισθηματική απομόνωση και δυσκολεύει τη δημιουργία ουσιαστικών, υγιών διαπροσωπικών σχέσεων. Η εσωτερική καταπίεση του θυμού, της λύπης ή της απογοήτευσης ενισχύει την πεποίθηση ότι τα συναισθήματά τους δεν είναι αποδεκτά ή σημαντικά.

5. Αδυναμία απόλαυσης των απλών πραγμάτων

Όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, το άτομο συχνά βιώνει μια συνεχή εσωτερική αυτοκριτική και αίσθημα αναξιότητας. Αυτή η εσωτερική φωνή δεν του επιτρέπει να «πατήσει φρένο» και να εκτιμήσει τις μικρές, καθημερινές χαρές ή επιτυχίες. Ακόμη και σε θετικές στιγμές, μπορεί να επικεντρώνεται στο τι μπορεί να πάει στραβά (καταστροφολογία) ή να νιώθει ότι δεν του αξίζει η ευτυχία. Ως αποτέλεσμα, η ζωή αντιμετωπίζεται ως ένας αγώνας δρόμου ή μια σειρά από υποχρεώσεις, χωρίς τη δυνατότητα να βιώσει το αίσθημα της χαράς και της πληρότητας που προέρχεται από την εκτίμηση της παρούσας στιγμής.